In de verloskundigenpraktijk gaat relatief veel tijd en aandacht naar zwangeren die niet volgens de richtlijn behandeld willen worden. Maar dat kan ten koste gaan van andere, kwetsbare patiënten. Vier bezorgde deskundigen roepen op om ergens een grens te trekken.
In de discussie over wat de beste myoomzorg is, zou niet de techniek – baarmoederverwijdering of embolisatie – centraal moeten staan maar optimale voorlichting aan de patiënt, met ‘personalized care’, stellen interventieradioloog Paul Lohle en collega’s. Zij pleiten voor concentratie van deze zorg in expertisecentra, zoals het Tilburgse ETZ.
Dit coschap is erop of eronder. De eindstreep van de reguliere coschappen komt in zicht en voor mijn gevoel moet ik een keuze gaan maken. Welke kant ga ik op? Wat vind ik het leukste om te doen? Wat zie ik mezelf de komende veertig jaar doen? Hoe belangrijk vind ik mijn werk eigenlijk? Bij wie pas ik? En bovenal, wat past bij mij?
Begin jaren zeventig van de vorige eeuw: vrouwelijke artsen zijn verreweg in de minderheid. Van de afgestudeerden is nog geen 10 procent vrouw. Van de gynaecologen, vrouwenartsen, is 99,5 procent man. Dit klinkt als een contradictio in terminis. In die tijd waag ik het me te willen specialiseren in gynaecologie/verloskunde. Het lukt me een opleidingsplaats te vinden.
Tijdens het coschap obstetrie & gynaecologie worden, vooral mannelijke, studenten vaak geweigerd in het patiëntencontact. Dit heeft gevolgen voor hun ontwikkeling als arts en kan mannen er zelfs van weerhouden om voor o&g te kiezen. Hoe is dat op te lossen?
De kans is zeer klein dat potentieel toxische metalen de oorzaak zijn van de gezondheidsklachten bij vrouwen die met veertjes van het merk Essure zijn gesteriliseerd. Wat de klachten dan veroorzaakt, blijft onduidelijk. Dat schrijft het RIVM in een rapport dat gisteren verscheen.
Het DGO (= docente gynaecologisch onderzoek). Hierbij zijn er twee vrouwelijke docenten, vaak vanuit een heel ander werkveld, die eerst gynaecologisch onderzoek bij elkaar voor doen en vervolgens kunnen wij het in kleine groepen bij hen oefenen. Ik heb de mond van mijn niet-medisch onderlegde huisgenoot nog nooit zo ver open zien staan toen ik dit vertelde. ‘Ben je serieus???’
Een 24-jarige vrouw, die recent behandeld is voor chlamydia, komt op de spoedpoli Gynaecologie met een vermoeden van herpes genitalis en een verhoogd CRP. Een week eerder bezocht ze de huisarts met koorts, vulvaire pijn, en gezwollen labia met pus. Ze kreeg antibiotica (claritromycine) voor een vermoedelijke labia-infectie, maar de klachten verbeterden niet.
Dat ernstige overgangsklachten maken dat vrouwen hun werk vaak niet meer op hetzelfde niveau kunnen uitvoeren, is een kwestie die in de praktijk van alledag eigenlijk best bekend is. Maar tegelijkertijd rust er nog steeds een taboe op, zo blijkt uit het proefschrift van gynaecoloog Marije Geukes, die daarin het verband tussen klachten van de overgang en dit ‘werkvermogen’ onderzocht.
Epidurale analgesie tijdens de bevalling gaat gepaard met vermindering van ernstige complicaties in de eerste paar weken na de bevalling. Het gaat dan om complicaties die vallen onder de verzamelnaam ernstige maternale morbiditeit, zoals een hartaanval, hartfalen, sepsis en hysterectomie. Dat blijkt uit een observationele studie door Rachel Kearns e.a., gepubliceerd in The BMJ.
Annelien Oosterbaan was bijna gynaecoloog toen parkinson bij haar werd vastgesteld. Haar vader – gepensioneerd gynaecoloog – lijdt ook aan de ziekte. Nu zet ze zich als arts, onderzoeker en sporter in voor lotgenoten.
Na het verschijnen van het boek van Jim Reekers is er discussie ontstaan of er nu werkelijk duizenden baarmoeders onnodig worden verwijderd vanwege vleesbomen. Terwijl daar een minder ingrijpende behandeling voor bestaat, namelijk embolisatie. Gynaecoloog Wouter Hehenkamp en collega’s pleiten voor goede voorlichting over beide mogelijkheden.
Vijf jaar na de invoering in zes regio’s van bekostiging van integrale geboortezorg lijkt dit vooralsnog de gezondheidsuitkomsten zoals het geboortegewicht niet te verbeteren. Dat blijkt uit onderzoek van het RIVM.
In de inleiding bij haar nieuwe boek Kunnen eierstokken echt rammelen? schrijft gynaecoloog Mieke Kerkhof dat ze een missie heeft: antwoorden geven op veelgestelde vragen van haar patiënten. Ze verzamelde er ruim tachtig, vaak leuke en grappige zoals: ‘Is een concert van Frans Bauer schadelijk voor de foetus?’ Of: ‘Mag een hoogzwangere vrouw stofzuigen?’, maar er zijn ook vragen en antwoorden bij die de groeiende, zich via sociale media en internet als een olievlek verspreidende, misinformatie over zwangerschap en bevallen moeten tegengaan.
Driekwart van de artsen (in spe) vindt dat schriftelijke toestemming van de patiënt vereist is als a(n)iossen of geneeskundestudenten ter lering een intiem onderzoek, zoals een rectaal of vaginaal toucher, verrichten bij een patiënt die onder narcose is. Dat blijkt uit een poll van Medisch Contact.
Vrouwen met adenomyose hebben een grotere kans op complicaties tijdens de bevalling en zwangerschap. En de diagnose van de ziekte kan beter. Dat blijkt uit het proefschrift waarop Connie Rees cum laude promoveerde aan de Universiteit van Gent en aan de Technische Universiteit Eindhoven.
Naarmate mijn coschappen vorderen, besef ik steeds vaker hoe bijzonder het is dat we op elke afdeling kunnen meelopen en zo een kijkje in de keuken krijgen bij ieder specialisme. Die ene patiënt met een zeldzame ziekte of een bepaalde ingewikkelde operatie; sommige dingen zie je maar één keer in je carrière en zullen daarna nooit meer op je pad komen.
Het is mijn eerste dag als coassistent op de verloskamers. De dag waarop het romantische beeld dat ik had van een bevalling, compleet zal verdwijnen. Het romantische beeld zal plaats maken voor een indrukwekkende ervaring waarin ik mij met één iemand in de ruimte goed kan identificeren.
Wie denkt dat een gynaecoloog alleen maar bezig is met zwangerschappen en bevallingen, heeft het mis: het specialisme is véél breder dan dat. Ook tweedejaarsaios Veronique Schiffer komt daar al lerende achter. ‘Van anticonceptie en bekkenbodemproblematiek tot aan overgangsklachten, werkelijk elke dag is anders.’
Een dopplerechografie die de bloedstroom van kleine, ongeboren baby’s meet, kan uitwijzen of de placenta goed werkt. Bij herhaalde afwijkingen is dan aanvullende monitoring van het ongeboren kind noodzakelijk. Deze afwijkingen duiden namelijk op een hoger risico op zuurstoftekort en mogelijk andere gezondheidsproblemen voor de baby.
De ernstigste complicatie binnen de obstetrische anesthesiologie, die kan leiden tot trachea-intubatie, blijkt in Nederland zeldzaam te zijn. Dat schrijven Ingrid Beenakkers e.a. in Anesthesia & Analgesia.
Kinderen van asielzoekers in Ter Apel sterven vaker rondom de geboorte dan kinderen van Nederlandse moeders. Uit onderzoek van Anouk Verschuuren e.a. waarop zij is gepromoveerd blijkt een zevenmaal grotere kans op overlijden.
Een 25-jarige primigravida presenteert zich bij 39 weken zwangerschap met ruim bloedverlies. Bij onderzoek is de vrouw hemodynamisch stabiel en heeft zij geen andere klachten. Er is sprake van een gespannen uterus, de foetale conditie is goed en er is een normale cardiotocografie (ctg) die veel uteruscontracties toont. Bij transabdominale echografie zien we een retroplacentair hematoom. Er wordt besloten tot een spoedkeizersnede onder verdenking van een partiële abruptio.
Als vrouwen tijdens een zwangerschap zo misselijk zijn dat rehydratie nodig is, werden ze vroeger opgenomen. Tegenwoordig kiest men doorgaans voor een dagbehandeling. Het Beatrixziekenhuis experimenteerde met thuisbehandeling. Vrouwen vinden dat prettiger en het scheelt in de kosten.
Uit een grote observationele Noorse studie bij meer dan 21 duizend vrouwen die niet (meer) menstrueerden blijkt na zelfrapportage dat een coronavaccinatie samengaat met een verhoogde kans op onverwacht vaginaal bloedverlies. Dat schrijven Kristine Blix e.a. in Science Advances.
