Geluk en verdriet in de spreekkamer van de gynaecoloog

Als gynaecoloog heb ik te maken met een breed pallet aan casuïstiek dat voorbijkomt. Van blije prille zwangerschappen tot genitale mutilatie vanwege geloofsovertuiging. Dit kan soms ook voor mij een emotionele rollercoaster zijn. Van de ene patiënte die dolblij is met haar zwangerschap en je een omhelzing geeft met tranen van geluk, tot de volgende patiënte waarbij de labuitslagen desastreus zijn. Tranen van verdriet.

De doos met tissues staat altijd klaar, en mijn schouder ook. Ik heb een persoonlijke aanpak en vind het prettig om een patiënte op haar gemak te stellen en/of een beetje troost te kunnen geven. Immers, dikwijls zijn de partners niet aanwezig en moet mevrouw haar eigen emoties ondergaan in de ‘steriele en kille’ spreekkamer. Het is in mijn ogen een onderdeel van mijn werk als gynaecoloog om ook compassie te kunnen tonen. Hiermee bouw ik tevens een diepere vertrouwensband op met de patiënten. Dit heeft als voordeel dat veel van mijn patiënten meer met mij delen waardoor ik een veel completer beeld krijg van wat er in het verleden en/of achter deuren plaatsvindt of heeft plaatsgevonden.

Ook hier in het welvarende Dubai is het niet veel anders dan toen ik in Nederland werkte; elk huisje heeft zijn kruisje. Misbruik, zowel psychisch als seksueel, aanranding, verkrachting, partners die vreemdgaan, uithuwelijking van heel jonge meisjes, uit de hand gelopen thuisexperimenten, noem het maar op. Zo ben ik recentelijk met een collega-psycholoog in contact gekomen die haar patiënten naar mij stuurt wanneer er een geschiedenis is bij de patiënten waar ook medisch-gynaecologisch naar gekeken moet worden. Het is een prettige samenwerking en gelukkig heb ik de luxe om wat meer tijd voor mijn patiënten te nemen dan de gemiddelde tien minuten per consult. Zeker zwaarbeladen gesprekken met een patiënte wil ik niet afraffelen door de klok. Dikwijls ben ik de eerste aan wie ze hun hele verhaal kwijt kunnen en welke impact dat heeft op hun huidige leven. Onzekerheid in de bedrelatie met hun partners, geen plezier kunnen beleven, of pijn bij het vrijen. Maar ook de mentale aspecten en denkbeelden ten aanzien van eigen lijf en specifiek de vagina. Het is triest om te horen wat een desastreuze impact bepaalde ervaringen hebben, ook al zijn deze soms decennia geleden.

Ik bewonder de moedige en sterke vrouwen die ondanks de blootstelling aan geweld en mishandeling binnen of buiten het huwelijk de draad weer oppakken, en hulp zoeken. Aan al die vrouwen adviseer ik ‘ga in gesprek met een psycholoog, gynaecoloog of vertrouwenspersoon’. Het verleden gaan we niet meer veranderen maar het leven in het nu en de toekomst kunnen we wel verbeteren. Laten we van 2023 een prachtig, voorspoedig en gezond jaar maken.