Opleiders moeten weten hoeveel geld er in hun ziekenhuis precies beschikbaar is voor hun medisch-specialistische vervolgopleiding. Door jaarlijks zelf een begroting te maken, kunnen ze volgens arts en opleidingsmanager Reinier Hoff de kwaliteit van hun opleiding verbeteren.
Tijdens het coschap obstetrie & gynaecologie worden, vooral mannelijke, studenten vaak geweigerd in het patiëntencontact. Dit heeft gevolgen voor hun ontwikkeling als arts en kan mannen er zelfs van weerhouden om voor o&g te kiezen. Hoe is dat op te lossen?
Als enthousiaste puppy begon ik een paar maanden terug aan mijn eerste aniosbaan. Dit uitte zich onder andere in alle kansen aangrijpen om nieuwe dingen te leren. Het ging naar mijn idee best aardig.
Het DGO (= docente gynaecologisch onderzoek). Hierbij zijn er twee vrouwelijke docenten, vaak vanuit een heel ander werkveld, die eerst gynaecologisch onderzoek bij elkaar voor doen en vervolgens kunnen wij het in kleine groepen bij hen oefenen. Ik heb de mond van mijn niet-medisch onderlegde huisgenoot nog nooit zo ver open zien staan toen ik dit vertelde. ‘Ben je serieus???’
Het toch al forse tekort aan artsen die buiten het ziekenhuis werken groeit. Er zijn voldoende basisartsen, maar die kiezen niet voor een loopbaan buiten de ziekenhuismuren. Uitbreiding van extramurale leerervaringen zou kunnen helpen om die keuze te beïnvloeden.
Geneeskundestudenten kunnen zich vaak geen voorstelling maken van de impact die een behandeling heeft op het dagelijks leven van een patiënt. Simulatieonderwijs en narratieve geneeskunde kunnen daarbij helpen, zeggen de auteurs, die een programma hebben ontwikkeld om het inlevingsvermogen van studenten te vergroten.
Een hardnekkige eilandjescultuur, stereotype ideeën over andere medisch specialismen en tijdgebrek en weinig aandacht in de opleiding voor communicatie en samenwerking. Dat leidt ertoe dat kansen om iets te leren van collega-aiossen en medisch specialisten uit een ander vakgebied vaak niet herkend en benut worden.
Van geneeskundestudenten wordt verwacht dat zij halfnaakt lichamelijk onderzoek met elkaar oefenen. Past dat nog wel in een tijd waarin bangalijsten en ander grensoverschrijdend gedrag aan de orde van de dag zijn?
Palliatieve zorg wordt een vast onderdeel van het geneeskundeonderwijs en andere zorgopleidingen. De Tweede Kamer heeft gisteren een motie van Wieke Paulusma (D66) en Sophie Hermans (VVD) aangenomen met deze strekking. Alle fracties stemden voor.
Opnieuw oordeelt een regionaal tuchtcollege (RTG) dat een arts zich (seksueel) grensoverschrijdend gedroeg tegenover een ondergeschikte. Toch legt het geen maatregel op.
Hoe kun je meer diversiteit in de studentenpopulatie op de geneeskundeopleidingen stimuleren? Bij Amsterdam UMC loopt een aantal projecten, zoals Buddies breaking barriers: een kleinschalig en succesvol project waarin geneeskundestudenten worden gekoppeld aan een aspirant-student.
De wereld van 2024 is niet die van 2035. Want er verandert veel en in hoog tempo. Daarom buigt het College Geneeskundige Specialismen (CGS) van de KNMG zich over de vraag of de ordening van de specialismen in 2035 nog goed aansluit op de wensen van de maatschappij, de patiënten én de dokters.
Het beeld dat de klinisch geneticus de hele dag in het lab zit, is nogal hardnekkig. Alleen: er is niets van waar, dat is namelijk een heel ander vak. Wat klinische genetica wél is? Een dynamisch, diepgaand vak dat bol staat van de wetenschappelijke ontwikkelingen. Plus: behoorlijk wat patiëntencontact. ‘Je moet een mensendokter zijn.’
Of ze alsjeblieft langs mogen komen bij de vaste kinderarts. Maar, zoals bij de meeste poli’s waarschijnlijk het geval is tegenwoordig, staat de planning op de korte termijn al bomvol. Toch zijn er patiënten van wie je weet dat zij gewoon echt eerder wat aandacht nodig hebben. De kinderarts komt naar mij toe.
Eén op de vier masterstudenten geneeskunde heeft zich tijdens de opleiding ooit gediscrimineerd gevoeld, met name op basis van geslacht of culturele achtergrond. Dit blijkt uit een enquête onder ruim tweeduizend geneeskundestudenten, uitgevoerd door de belangenbehartiger De Geneeskundestudent (DG).
De plekken voor medisch-specialistische vervolgopleidingen worden de komende twee jaar nog verdeeld op basis van een nieuwe, betwiste methode die afgelopen jaar werd toegepast. In die tijd wil stichting BOLS met het Capaciteitsorgaan zoeken naar een nieuwe verdeelmethode die beter aansluit bij de wensen van opleidingsregio’s en wetenschappelijke verenigingen.
Elk jaar verbaast het me weer wie niet wordt aangenomen voor de vervolgopleiding tot medisch specialist. Mensen van wie ik zou denken als collega-aios: zo collegiaal, zo klinisch goed. ‘Gewoon’ een goede dokter. Maar, niet het plaatje dat ‘ze’ voor ogen hebben.
Caribische scholieren die een geneeskundeopleiding of een andere zorgstudie binnen het hbo willen gaan volgen, kunnen in de nabije toekomst opnieuw gebruikmaken van zogenoemde ministersplaatsen. Een motie voor de herintroductie van de ministersplaatsen is dinsdag aangenomen door de Tweede Kamer.
Om de aanwas en opleiding van zorgpersoneel in het Caribisch deel van het Koninkrijk te verbeteren, zou het helpen wanneer er 46 opleidingsplaatsen binnen zorgstudies worden gereserveerd. Een DENK-motie met deze strekking komt dinsdag in de Tweede Kamer ter stemming.
Driekwart van de artsen (in spe) vindt dat schriftelijke toestemming van de patiënt vereist is als a(n)iossen of geneeskundestudenten ter lering een intiem onderzoek, zoals een rectaal of vaginaal toucher, verrichten bij een patiënt die onder narcose is. Dat blijkt uit een poll van Medisch Contact.
Ik heb een prachtig bijbaantje. Ik mag mentor zijn van een aantal coassistenten. Vanaf de eerste prille schreden in hun witte jas, mag ik soms hun hand vasthouden en ze vanaf de zijlijn aanmoedigen. Het is alsof ik een bloemzaadje in een glazen potje met aarde heb gekregen.
‘Heeft mama gymnasium gedaan? Waarom is ze dan huisarts geworden?’ Jarenlang dacht ik dat ze best trots was dat haar moeder dokter was. Plots is die illusie weg. Als ik er met haar kinderogen naar kijk, is het ook een weinig aantrekkelijk beroep.
Met samengeknepen billen hang ik aan de telefoon. ‘Dag, u spreekt met Tim, arts-assistent Chirurgie. Ik bel met een vraag over het volgende.
Door vooroordelen, spookverhalen, maar ook werkelijke haken en ogen schrikt het vak van medisch specialist studenten vaak af. Dat is jammer en onterecht, zeggen de auteurs, die hier verandering in willen brengen door steeds met elkaar in gesprek te gaan, in wat zij het Open Spookhuis hebben gedoopt.
Een 75-jarige man loopt na een val op zijn elleboog een humerusfractuur op. In het ziekenhuis beoordeelt een anios, die sinds vier maanden op de afdeling Orthopedie werkt, in overleg met zijn supervisor de röntgenfoto en de CT-scan.
