Zat er maar een cursus overtuigingskracht in de opleiding geneeskunde
6 reactiesMet samengeknepen billen hang ik aan de telefoon. ‘Dag, u spreekt met Tim, arts-assistent chirurgie. Ik bel met een vraag over het volgende. Het betreft patiënt X van X-jarige leeftijd. Chirurgisch gezien is patiënt ontslagvaardig maar patiënt naar huis laten gaan is medisch onverantwoord. Graag zou ik u voor probleem X in consult vragen.’ Na enkele vragen en het uitweiden over details is het kort stil aan de andere kant van de lijn. Dan volgt het korte antwoord: er is geen reden dat de patiënt door de betreffende specialist gezien moet worden. Argh, hoe ga ik mijn supervisor dit nu uitleggen?
Het afhouden van een verzoek door een andere collega wil ik niet als onjuist bestempelen. Niet iedereen in het ziekenhuis kan een CT-scan krijgen, als consulent kun je niet voor ieder wissewasje komen opdraven en ook het uitentreuren overnemen van patiënten gaat niet. De afwijzing ligt overigens niet altijd aan jezelf. Bepaalde externe factoren maken dat het verzoek, ondanks je inspanningen, geen kans van slagen heeft. De beddendruk, een overbelast operatieprogramma of iemands gemoedstoestand (geintje), allemaal zaken die kunnen resulteren in een nee. De interne factoren betreffen bepaalde skills die ontbreken om de ander in beweging te krijgen. Het verhaal niet geheel paraat hebben, moeite met vloeiend overdragen, net de verkeerde woorden zeggen, en ga zo maar door. De oplettende collega zal over de lijn je onervarenheid horen. Vaak negeert diegene het. Soms krijg je nuttige feedback om het de volgende keer beter te doen. En heel zelden lust iemand je rauw.
Een goede voorbereiding is het halve werk. En het andere cliché, oefening baart kunst, is minstens zo waar. Maar de sleutel tot succes kreeg ik laatst in de vorm van een tip vaneen vande collega’s: maak van een ‘jouw probleem’ een ‘ons probleem’. Hoe kunnen wij dit oplossen? Zet de ander in z’n kracht zonder het te overdrijven. Ooit ga ik verzoeken ook als cadeautje met een strikje eromheen kunnen verpakken, zodat de ander het (bijna) van harte aan wil nemen. Alhoewel een master marketing, een cursus debatteren en saleservaring in de opleiding handig waren geweest, heb ik nog een heleboel leermomenten om mijzelf de kracht van het overtuigen eigen te maken. En als mijn overtuigingskracht mij bij dat ene belangrijke belletje naar een ander specialisme toch in de steek laat, mag ik mij in deze fase nog gelukkig prijzen met de gold card genaamd supervisor.
Ook van Tim Wikkeling:
W.J. Duits
Bedrijfsarts, Houten
Misschien een cursus bereidwilligheid om te willen luisteren naar een jonge collega met een serieuze vraag, in plaats van afpoeieren en afserveren. Dat heet beleefde welwillendheid, omdat deze jonge collega iets vraagt dat in haar ogen belangrijk is ...voor de haar toevertrouwde patiënt. En als dan de conclusie is, dat zij een overmatige zorg heeft laten zien, dat dan een leermoment voor haar kan zijn. Volgens mij wordt ons werk een stuk leuker als we uitgaan van een serieuze vraag ten behoeve van een patiënt, dan om elkaar af te rekenen op een in onze ogen gebrek aan inzicht of kennis. Of nog erger onze eigen lamlendigheid te willen etaleren.
P.J. Mitra
arts en jurist gezondheidsrecht, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk
Het is goed te beseffen, dat als jij vindt dat de patiënt, om een reden buiten jouw vakgebied om, niet medisch verantwoord naar huis kan, iemand anders er wel wat mee moet en dat niet terug op jouw bordje behoort te komen. En dat als dat om een reden... buiten jouw eigen vakgebied is, je (terecht) verwijst en die ander er dan wél wat mee moet.
Weigering langs te komen voor een ICC'tje ter beoordeling overname kan die andere arts binnen het ziekenhuis in beginsel nooit, zeker niet als jouw supervisor als eindverantwoordelijke die noodzaak wel ziet. Is het iets voor buiten dezelfde instelling, dan geldt in principe hetzelfde, alleen dan zul je zelf de aanlooptijd moeten overbruggen.
Is de patiënt wel ontslagklaar, maar zijn er 'zachte redenen' om te overbruggen naar huis die niet met thuiszorg kunnen worden opgevangen, in gevallen zonder noodzaak een ander specialisme te betrekken, dan is er altijd nog het zorghotel (commercieel) of bijvoorbeeld revalidatieplek in een verpleeghuis. Dat moet je dan zelf regelen.
Het besef van wie 'probleemeigenaar' is komt meestal vanzelf naar mate je langer je BIG-registratie hebt. Daarin zit ook de overtuigingskracht, naast altijd alles blijven bijhouden in het dossier inclusief alle contactmomenten met andere specialismen. Het helpt daarbij ook enig inzicht te hebben in waar achteraf naar gekeken wordt als er discussie over komt. Ondertussen wel altijd de patiënt meenemen in wat er gebeurt, dat kweekt veel begrip en vertrouwen.
E. Hajdarbegovic
algemeen betweter, Rotterdam
Je moet effectieve one-liners gebruiken.
S. van der Velde
Chirurg
Goed idee, Tim, een cursus ‘overtuigingskracht’. Gaan we mee aan de slag!
G. Brandt Corstius
Filosoof
Hoe dan? En wat gaan we concreet zien?
Het opstellen van een leerplan valt niet mee.
G. Brandt Corstius
Filosoof , Soest
Beste Tim,
Het gaat niet zozeer om overtuigen, marketing of cadeau.
De oplossing ligt vaak in de professionele houding van Empathie. Soms verward met inlevingsvermogen maar het gaat er meer om dat de ander aan het woord is en mag zijn.
Zelfs een... opmerking als dat begrijp ik goed werkt niet mee aan de Empathie. Want nu gaat het over jou!
Er zijn professionele korte trainingen in Empathie.