Om huisarts te worden heb je vast weinig opleiding nodig

‘Heeft mama gymnasium gedaan? Waarom is ze dan huisarts geworden?’ Jarenlang dacht ik dat ze best trots was dat haar moeder dokter was. Plots is die illusie weg.

Als ik er met haar kinderogen naar kijk, is het ook een weinig aantrekkelijk beroep. Vroeg opstaan, lange dagen werken, avond- en nachtdiensten draaien. Dat is toch niet het leven dat je je voorstelt als je slim bent en een lange studie achter de rug hebt. Dan zou je verwachten dat je het al vroeg in je leven gemaakt hebt en het zo kunt organiseren dat je hele dagen in een cabrio over de boulevard langs de Middellandse Zee rijdt, een zeiltocht maakt in de Cariben of op een strandbedje op een tropisch eiland cocktails drinkt. Nee, huisarts valt wat haar betreft meer in de categorie ploeterende huisvrouwen en huismoeders. Daar heb je vast weinig opleiding voor nodig.

De opmerking van mijn dochter is intussen alweer twaalf jaar geleden, maar sindsdien sta ik er geregeld bij stil wat er nu eigenlijk zo aantrekkelijk aan is om huisarts, of arts in het algemeen, te zijn. Waarom heb ik deze keuze gemaakt? Het zijn inderdaad niet de lange dagen die het aantrekkelijk maken, de vroege wekker, de onregelmatige avond- en nachtdiensten, niet het verplicht onderling afstemmen van de vakanties en vrije dagen, het verdelen van de diensten. Wel geeft het voldoening dat je iets voor iemand kunt betekenen, het mogen luisteren naar verhalen en gehoord worden, de maatschappelijke impact die je kunt hebben en het werken in een team. Daarbij is het een goedbetaalde baan.

‘Niet iedereen kan arts of advocaat worden’ lees ik op een groot reclamebord voor een mbo-opleiding. Het schetst een beeld dat arts worden iets unieks is, dat je van geluk mag spreken als je daarbij mag horen. Als arts ben je inderdaad door een strenge selectie heen gekomen. Je hebt jarenlang gestudeerd. Dat is zeker. Maar dat is natuurlijk nog geen garantie op een gelukkig leven of waardering van anderen. Ik zal mijn eigen leven vorm moeten geven. En waardering voor mijn werk kan ik alleen maar verdienen. Daar is hard werken voor nodig. Het blijft dus soms toch gewoon buffelen.