Voertaal Engels

Ik ben als huisarts werkzaam in het centrum van Helmond, een middelgrote stad met veel anderstaligen in de praktijk. Het werk is gevarieerd, net als de voertaal van de verschillende patiënten. Veel consulten worden daarom in het Engels gevoerd.

Afgelopen week was een van mijn collega’s op vakantie en zag ik haar patiënten in de waarneming. Tijdens het ochtendspreekuur zag ik een van hen als eerstvolgende op mijn lijstje staan. Ik had de beste man nooit eerder gezien, en aan de achternaam kon ik niet direct raden uit welk land hij kwam. Ik riep zijn naam in de wachtkamer en hij reageerde met een opgewekt ‘Yes’. Op mijn vraag ‘You speak English?’ antwoordde hij wéér: ‘Yes.’ Fine by me, dacht ik, en dus bespraken we zijn klachten – hij had een zware tas op zijn neus gekregen – in het Engels. Halverwege het consult zei hij ineens: ‘Wat is neustussenschot nou ook alweer in het Engels?’

Hij bleek gewoon Nederlands te praten, maar had aangenomen dat ik alleen Engels sprak en was zo vriendelijk om zich dan maar aan de dokter aan te passen.