De ‘hoereïne’ van Piet

Omdat hij weet dat ik hem daar in ieder geval op korte termijn niet mee kan helpen vertelt hij eerlijk dat hij van plan is dan maar eens naar één van zijn vijf stemmen te gaan luisteren. Op een dinsdag wordt hij concreter; zodra er weer geld op zijn rekening wordt gestort, gaat hij naar de mevrouwen in de stad om ‘hoereïne’ te kopen. Als hij dan ook nog wat pillen spaart kan hij samen met een flinke spuit eindelijk naar zijn moeder in de hemel. Hij heeft er zelfs al een TikTok-filmpje over gemaakt, dat hij trots laat zien. Nu kan het nog niet want hij heeft cadeautjes voor mij en mijn kinderen besteld en die waren nog niet binnen.

Die dinsdag bel ik de crisisdienst. Mijn eerdere pogingen om de zorg voor Piet via de gemeente of de reeds betrokken organisatie uit te breiden hadden nog tot niets geleid. Het advies van de crisisdienst luidde om een ander antipsychoticum te proberen. Na wat gedram en de uitleg dat het toch wel prettig is om de medische verantwoordelijkheid te delen met een medebehandelaar die wél is opgeleid om mensen met complexe psychiatrie te begeleiden, gaat de crisisdienst overstag. Ik mag Piet subacuut aanmelden bij een FACT-team (Flexible Assertive Community Treatment). Ik krijg weer hoop. Piet valt onder FACT de Klaproos, geeft de crisisdienst aan. Die nacht lig ik wakker en denk aan Piet, ze zullen toch wel voor het weekend contact met hem leggen? De volgende dag ben ik vrij maar bel ik FACT de Klaproos om even te checken of de aanmelding goed is aangekomen. De woonplaats van Piet blijkt echter helemaal niet onder de Klaproos te vallen, ik moet de Zonnebloem hebben. Ook de Zonnebloem gaat Piet niet zien, is niet hun gebied. Ik word verwezen naar FACT Dahlia. Een derde keer doe ik mijn verhaal en word onderbroken: ‘Het is heel vervelend dokter, maar Piet valt echt niet onder FACT Dahlia. Ja, ze begrijpt dat ik deze gang van zaken niet normaal vind, maar ze kan slechts mijn frustratie aanhoren en helaas niets voor mij betekenen; ze is ook niet in de gelegenheid om voor me uit te zoeken waar ik dan wel moet zijn. Haar advies: bel het secretariaat van de crisisdienst een gemeente verderop. Dat secretariaat heeft een mooi overzicht en kan direct aflezen onder welk team Piet zijn postcode valt: FACT Dahlia! Of ze me even moet doorverbinden? Hierop stel ik voor dat zij intern goed uitzoeken wie de casus gaat oppakken en verzoek ik vriendelijk of die persoon mij nog even wil bellen voor een warme overdracht. Die woensdag en donderdag word ik niet meer gebeld.

Vrijdag zit Piet weer tegenover me in de spreekkamer, hij heeft een verfrommelde naar frituurvet ruikende plastic tas bij zich. De cadeautjes zitten erin. Een drie maten te grote synthetische nachtjapon voor mij en een licht hysterische knuffel voor mijn zoon. De huurtoeslag was gisteren binnengekomen dus hij heeft het spul al in huis gehaald. Het is voor 160 euro heroïne en hij kan mij stap voor stap uitleggen hoe hij dat moet verwarmen, optrekken en intraveneus gaat inspuiten, dat hebben ze hem goed uitgelegd. Vrijdag belt ook een nieuwe vrouw van FACT Dahlia terug, ze leest net de aanmelding, excuus dat het allemaal zo gelopen is, nee voor het weekend krijgt ze Piet nu echt niet meer gepland. Nu is de dokter een beetje boos. Misschien gun ik Piet zijn ‘hoereïne’ eigenlijk wel.

*De naam Piet zowel als de (bloemen)namen van de FACT-vestigingen zijn gefingeerd.

Amber Geerts,
Huisarts, Oosterhout