‘Ik voelde me nog dezelfde ambitieuze gynaecoloog, maar je wordt gezien als risico’
Portret: Annelien Oosterbaan
3 reacties
Annelien Oosterbaan was bijna gynaecoloog toen parkinson bij haar werd vastgesteld. Haar vader – gepensioneerd gynaecoloog – lijdt ook aan de ziekte. Nu zet ze zich als arts, onderzoeker en sporter in voor lotgenoten.
Ze was bijna gynaecoloog toen haar linkerschouder kuren begon te vertonen. ‘We deden toen net kijkoperaties om baarmoeders laparoscopisch te verwijderen. Daar deden we destijds lang over. Als aios stond je dan met de camera, én een instrument als je geluk had, uren met een gestrekte linkerarm. Mijn linkerschouder ging helemaal op slot. Ik dacht er echt niets van. Ik was zo fit en had geen andere klachten.’
portret: Annelien Oosterbaan
leeftijd: 41 jaar
privé: samenwonend in Rotterdam met Govert (35) en vier kinderen (12, 11, 8 en 2 jaar)
werk: aios verzekeringsgeneeskunde en hoofdonderzoeker van het project Vrouw en Parkinson
vrije tijd: sport dagelijks, ambassadeur bij ParkinsonNL
Frozen shoulder
Tot de neuroloog de diagnose stelde, parkinson. ‘Mijn toekomst viel wel even in duigen. Je kunt je niet meer verzekeren, geen lening voor goodwill krijgen, terwijl me al een plek in een vakgroep in het vooruitzicht was gesteld. Dat ging niet door. Toen kwam ik in aanraking met de echte wereld. Die hard is als het over geld gaat. Ik voelde me nog dezelfde ambitieuze geschikte gynaecoloog, maar je wordt gezien als risico.’ Van de neuroloog hoorde ze dat ‘parkinson zich bij jonge mensen vaker verraadt met een frozen shoulder’.
Opnieuw beginnen
Uiteindelijk heeft ze de opleiding afgemaakt en korte tijd als gynaecoloog gewerkt. ‘Daarna ben ik toch naar een duurzamere invulling van mijn carrière gaan kijken.’ Via een recruiter kwam ze uit bij sociale geneeskunde. Nu is ze bijna klaar met de opleiding tot verzekeringsarts. ‘Ik moest helemaal opnieuw beginnen. Daar moest ik me wel even overheen zetten.’ Toch is dat gelukt. ‘Hoe mooi is het dat ik kan laten zien dat je met een ziekte wel een goede carrière kunt hebben en andere mensen met een ziekte hiertoe kan motiveren.’
Man-vrouwverschillen
Daarnaast heeft ze voor één dag in de week een onderzoeksaanstelling in het Radboudumc. ‘Dit is echt mijn droomwerk.’ Ze doet onderzoek naar man-vrouwverschillen bij parkinson. ‘Hoe mijn carrière nu is ingevuld, daar ben ik blij mee en ook trots op. Dat ik er nieuwe zingeving aan heb kunnen geven.’
Ze zet zich nu in om meer bekendheid te geven aan parkinson bij (jonge) vrouwen. ‘Die hebben andere klachten en een andere zorgbehoefte.’ Volgens Oosterbaan kunnen we het effect van vrouwelijke hormonen, de cyclus en de overgang op de ziekte niet negeren.
Sportregime
Voorheen sportte ze ook al veel, maar sinds de diagnose doet ze dat ‘nagenoeg elke dag’: boksen, racefietsen, hardlopen, hockey, ‘en ik leer nu borstcrawlzwemmen voor een triatlon’.
Het sportregime is een manier om grip op de ziekte te houden. ‘Ik heb er vertrouwen in dat er een behandeling komt voordat ik ben afgetakeld. Daarom sport ik zo keihard. Dat mijn lijf zo goed mogelijk is op het moment dat ze die nieuwe behandeling kunnen geven.’
Boek en onderzoek
In her shoes, is een boek dat voor en door vrouwen is geschreven. Het bevat alle informatie die vrouwen hadden willen hebben op het moment van diagnose.
Meer over het onderzoek van Annelien Oosterbaan: Vrouw en Parkinson onderzoeksproject
Gepensioneerde Oogarts, Rotterdam
Wat een vreselijke travma voor jonge collega
Maar wat een sterke reaktör. Ik vındt haar erg dapper en knap. Zij komt wel verder met zoo een wilsvkravht. Veel Succes♥️♥️
G.R.I. Slock
huisarts, Sluis
Knap staaltje van mentale veerkracht. Veel succes met de nieuwe carrière. Jammer dat niet wat flexibeler met arbeidshandicap wordt omgegaan in het ziekenhuis.
R. Karemaker
Psychiater , Rotterdam
Dank voor uw verhaal, ik hoop heel erg met u mee dat er snel definitiever behandeling mogelijk wordt!