Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Nederland, regeltjesland

2 reacties

Als specialist ouderengeneeskunde neem ik deel aan de zorgtoewijzingscommissie in onze instelling. Die commissie heeft tot doel om bij ingewikkelde indicatieproblematiek een besluit te nemen over al dan niet plaatsen van een cliënt en soms om aanvragen voor plaatsing een hogere urgentie toe te kennen.

Recentelijk belandden we in de volgende kafkaiaanse toestand.

Mevrouw X is voor revalidatie opgenomen, de indicatie voor die revalidatie was een zzp9b. Dat betekent dat er vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) verpleging, verzorging, behandeling en therapie nodig is om herstel te bevorderen, maar dat het niet zeker is dat ontslag naar huis mogelijk is. Dit in tegenstelling tot geriatrische revalidatiezorg, waarbij intensieve revalidatie in principe moet leiden tot terugkeer naar huis. De zzp9b-indicatie is vaak een voorportaal van Wlz-zorg.

Ook bij mevrouw X blijkt dat terugkeer naar huis niet mogelijk is. Haar partner is het daarmee eens en voor mevrouw is het moeilijk om daar een mening over te vormen en is het ook niet helemaal duidelijk of ze de inhoud van een aanvraag voor intensieve somatische verpleging en verzorging (zzp8) kan begrijpen.

Voor het aanvragen van die indicatie is een handtekening nodig van mevrouw X. Aangezien zij die niet bewust kan zetten wordt de partner gevraagd te tekenen. Dat wil hij doen maar dan komt Kafka vanonder de tafel tevoorschijn. Het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) neemt een aanvraag die niet door mevrouw X is ondertekend niet in behandeling. Haar een handtekening ontfutselen vinden wij niet kies. Het CIZ gaat niet akkoord met een handtekening van de partner. Wij worden erop gewezen dat in dit geval alleen een wettelijk mentor mag tekenen. Dat wettelijk mentorschap kunnen we aanvragen bij de rechtbank (tijd en geld) en dan krijgt de partner het bewijs dat hij zijn vrouw mag vertegenwoordigen als wettelijk mentor. Heel bijzonder is het dat een kopie van die aanvraag bij de rechtbank voldoet als bewijs richting CIZ. Want dat zegt niets over de vraag of er dan ook een wettelijk mentor gaat komen of dat het verzoek daadwerkelijk is ingediend. Om Kafka te verslaan hebben we onder andere bedacht de aanvraag voor mentorschap in te vullen en een kopie mee te sturen met de aanvraag voor intensieve somatische zorg (CIZ-zzp8). Daarna krijgt PostNL de zwartepiet over het niet bezorgen van de post bij de rechtbank. Wij zijn namelijk niet van plan om de aanvraag mentorschap daadwerkelijk in te dienen. Dus mocht later blijken dat er geen aanvraag bekend is, dan ‘snappen wij dat ook niet’ – ‘misschien is de post kwijtgeraakt?’

Adrie Gerritsen, specialist ouderengeneeskunde, Tilburg

Lees ook
Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • B.H. Kooistra

    Specialist Ouderengeneeskunde

    Dank collega Adrie, het is altijd verfrissend een humoristisch antwoord te lezen in de continuing Kafka-Story met het CIZ.

    Recent lieten wij een zzp7 aanvraag tekenen door de patiënt. Waarop het CIZ aan mij vroeg of wij patiënte wilsbekwaam acht...ten te tekenen. Ik heb daar droogjes op geantwoord: wij dachten van wel, anders hadden we haar niet laten tekenen.

    Ach daar hoor je dan niets meer op.

  • J.R. Sikkema

    Specialist ouderengeneeskunde, Haarlem

    Beste collega,

    Het blijft voor mij ook een bijzondere gang van zaken. Ik heb nooit een goed antwoord gekregen van het CIZ over hun onderbouwing. Het wordt gebracht alsof een mentor of curator wel mag tekenen namens de cliënt, maar ik heb de wettel...ijke onderbouwing niet kunnen vinden. De wettekst Wet langdurige zorg vermeldt in artikel 3.2.3 dat familie mag tekenen in het geval van wilsonbekwaamheid zolang dit gepaard gaat met het indienen van een aanvraag van artikel 21 of een RM (of aanwezig zijn van één van beide). De wettekst vind ik hierin nog te volgen als een vorm van bescherming van de wilsonbekwame cliënt en een logisch gevolg van wilsonbekwaamheid t.a.v. opname.

    Als een cliënt wilsbekwaam is in het besluit om opgenomen te worden maar vanwege fysieke beperkingen niet kan tekenen. Dan zou het voldoende moeten zijn om als arts in de medische onderbouwing aan te geven hoe tot dit oordeel van wilsbekwaamheid is gekomen. Dit is me ook meerdere keren zonder afkeuren gelukt.

    Als iemand hier meer van weet, dan hoor ik het graag.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.