‘Begeleid’ wonen?
2 reactiesZe had een lichte verstandelijke beperking. Ze woonde ‘begeleid’: had een eigen woning, functioneerde zelfstandig in de wijk, maar kon desgewenst bellen met begeleiding dichtbij. Enkele dagen per week had ze een maaltijdservice en enkele dagen kookte ze zelf. Ze had lagerugklachten met uitstraling en was geopereerd door een neurochirurg, die een operabele discushernia zag, maar niet de patiënte eromheen.
Waarom ze naar een academisch pijncentrum was verwezen, kon ik niet achterhalen. Het leidde in haar geval tot veel gedoe met vragenlijsten. Bij complexe patiënten leveren die vaak nuttige informatie op, maar voor haar was het een onnodig struikelblok. Tijdens het eerste consult bleek dat er geen zenuwblokkade of medicijnen aangewezen waren. Ze bezocht dus het ‘multidisciplinaire spreekuur’ met een psycholoog en fysiotherapeut. Daar trof ik haar: verlegen zittend naast haar begeleidster. Ze bleek de afgelopen jaren steeds eenzamer te zijn geworden. Haar gewicht was behoorlijk toegenomen en ze lag een groot gedeelte van de dag op bed. Toen ik vroeg waar het ‘begeleid wonen’ uit bestond, keek de begeleidster me vragend aan. Blijkbaar zag men er slechts op toe dat de boel niet in de fik vloog. We bespraken dat elke dag een stukje wandelen een goede start was. Maar de begeleidster gaf aan dat er geen tijd was om patiënte hiermee te helpen. Ik maakte in mijn hoofd de rekensom: dit consult plus vervoer was waarschijnlijk goed geweest voor twee weken wandelplezier.
Bart Jorrit Snel, anesthesioloog, Radboudumc
Lees ook
J.B.E. Hulshof
GGZ-arts, Wolfheze
Zolang casuistiek zoals deze binnen alleen het medische domein wordt beoordeeld en behandeld, zo lang zullen er veel verwijzingen plaatsvinden die uiteindelijk niet tot iets behandelbaars leiden maar wel tot veel werk van reeds overbelaste hulpverlen...ers, plus de bijbehorende kosten. Collega Bart Jorrit Snel heeft m.i. de situatie juist beoordeeld. En deze patiënte is ongetwijfeld het slachtoffer van te weinig beschikbare zorg en tijd binnen de beschermde woonvorm. Een resultaat van jarenlange opvolgende bezuinigingen. En zo wordt goedkoop uiteindelijk duurkoop. Helaas over de rug van deze patiënte. Deze casus staat vast niet op zichzelf.
J. Koehoorn
Huisarts, Wormer
Volledig terecht om vraagtekens te hebben bij wanneer een verwijzing nu eigenlijk zinnig is! Ik heb echter geleerd om niet te sneren naar collega’s van de ondersteunende sectoren (casemanagers, huishoudelijke hulpen, begeleid wonen… etc etc), zo lang... ik niet weet hoe de vork precies in de steel zit. Er zijn personeelstekorten, dus zij werken over het algemeen met een hoge case-load tegen een salaris dat heel (heel héél) ver onder dat van u en mij ligt. Deze medewerker heeft de patiënt niet naar u verwezen en had haar tijd waarschijnlijk ook veel liever anders besteed. Waarom richt u zich in uw kritiek niet op de verwijzer die er in de eerst plaats voor heeft gezorgd dat patiënte op uw spreekuur terechtkwam?
[Reactie gewijzigd door Koehoorn, Janneke op 15-07-2023 10:42]