Klok

‘Ik heb een klok geregeld voor op je werk­kamer’, zegt een collega. De klok moet alleen nog even aan de muur worden bevestigd. Maar een spijker in de muur slaan blijkt niet iets te zijn wat je als werknemer zomaar mag doen. Er moet een melding gemaakt worden via het interne systeem. Een paar dagen later volgt een berichtje, of ik een post-it op de muur wil plakken op de plek waar de klok moet komen te hangen.

Na een week hoor ik een collega zeggen: ‘O, ik weet al waar jullie moeten zijn, kom maar even mee.’ Er komen een man met een markante hoed, een man met een wandelstok en een vrouw binnenlopen. Verbaasd kijk ik op van mijn werk. Ze hebben nog twee identieke klokken bij zich. ‘We komen de klok ophangen!’ zeggen ze vrolijk. ‘O’, zegt de eerste man, ‘dat kan wel met een spijker.’ Maar dat mag helaas niet van het bedrijf. ‘Rails, daar hebben we de spullen niet voor.’ Ze ­vertrekken.

Aan de muur hangt een briefje met ‘hier klok ophangen’

Via andere collega’s krijg ik een berichtje dat ze over een week terugkomen. Per mail krijg ik nog eens bevestigd dat ‘Kees en het klussenteam’ volgende week weer paraat zullen staan. Het tijdstip staat er niet bij. De klok staat nog op tafel, en aan de muur hangt een briefje met ‘hier klok ophangen’. Op diezelfde klok heb ik goed kunnen zien hoeveel tijd de hele procedure heeft gekost. ‘Soort ­parallel van sommige zorgprocessen…’, appt een bevriende huisarts.

Eén week later staan Kees en het klussenteam op een willekeurig tijdstip opnieuw op de stoep. Mijn patiënt kan ook elk moment komen. Met een aanstekelijk enthousiasme hangen zij in enkele minuten de klok aan de juiste rails op.