Blogs & columns
Susanne van der Velde
Susanne van der Velde
2 minuten leestijd
Blog

Spijkers, hamers en timmerlui

7 reacties

‘Suus, jij hebt toch verstand van liesbreuken?’ Alsof je een timmerman vraagt of die verstand heeft van spijkers en hout. ‘Vertel?’ ‘Nou, mijn schoonvader kan zijn volgende chemo voor zijn uitgezaaide alvleesklierkanker niet krijgen, omdat hij te veel last heeft van zijn liesbreuk.

Weet jij hoe we hem zo snel mogelijk geopereerd kunnen krijgen, zodat hij door kan met zijn chemo?’ Alle alarmbellen gaan af bij mij, maar ik wil mijn vriendinnetje niet ongerust maken. ‘Weet je, zal ik even met je meegaan als je naar hem toe gaat vanmiddag? Kijk ik even.’

‘s Middags worden we met koffie en cake ontvangen bij haar schoonvader thuis. Na wat koetjes en kalfjes loop ik mee naar zijn slaapkamer om hem op zijn eigen bed te onderzoeken. Icterisch, cachectisch, enorme bolle gespannen buik met wel zeker 5 liter ascites. En ja, dat is ook in zijn liesbreuk gelopen. Maar dat is niet de reden van zijn buikpijnklachten.

Schoorvoetend omslachtig probeer ik uit te leggen wat er aan de hand is. Hij heeft er meer aan als zijn ascites wordt afgetapt. Voorzichtig vraag ik hem of er een palliatief team betrokken is. ‘Nee, wat is dat?’ ‘De huisarts, is die op de hoogte?’ ‘Ja, die heeft brieven van de oncoloog gehad.’ ‘Ah, ja. En heeft de oncoloog je afgelopen week ook nog onderzocht voordat ze de verwijzing naar de chirurg schreef voor liesbreukcorrectie?’ ‘Nee, ze vond het een duidelijk verhaal met een zwelling in mijn lies die pijn doet en die ik terug kan duwen.’ ‘Ah, hm, oké.’

Bedachtzaam opper ik om toch maar even de oncoloog te bellen en te vertellen dat de chirurg denkt dat de patiënt beter geholpen is met het aftappen van het buikvocht. En dat het heel misschien goed is om met haar te overwegen om bij deze verslechtering af te zien van de volgende chemokuur en op zoek te gaan naar wat kwaliteit van leven is voor jullie. Ik voel me opgelaten, krijg het heet onder mijn voeten. Wie ben ik, anders dan het vriendinnetje van de schoondochter die toevallig chirurg is? Maar ik zie ook leed en toekomstig leed door extra chemo’s die ten koste gaan van kwaliteit van leven. Voorzichtig, maar wel zo duidelijk mogelijk, probeer ik voor het voetlicht te brengen dat het prachtig is dat hij met experimentele therapie nog zo veel extra tijd heeft gekregen, maar dat hij nu op een punt is gekomen om onder ogen te gaan zien dat we richting blessuretijd gaan. Ik gun het hem en zijn naasten om die fase buiten het ziekenhuis, omringd door warmte en liefde door te brengen.

De volgende dag wordt er 6 liter ascites afgetapt, waardoor de pijn en zwelling van de lies direct op de achtergrond treden. Er wordt (eindelijk) een palliatief team betrokken en er komt aandacht voor leven toevoegen aan de dagen, in plaats van andersom.

Wat nou als ik als een echte timmerman de reflex (pijnlijke zwelling lies, terug te duwen, zal wel…) had gevolgd en direct op zoek was gegaan naar een ok-plekje om met een hamer deze spijker eens diep het hout in te slaan?

Meer van Susanne van der Velde

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • B. Bos

    Kaderarts palliatieve zorg , Leiden

    Mijn complimenten, ik was nog maar net begonnen met lezen en raadde al waar het heen ging met je verhaal, dankjewel! Wat fijn dat je dat zo goed hebt uitgelegd en wat een moeilijke situatie voor je.

    We willen graag onze patiënten behandelen, en w...orden er soms schrikbarend laat bij gehaald.
    En dat is zo vreselijk jammer, vooral voor de patiënt en familie. En soms zo naar dat mensen veel meer pijn en ellende meemaken dan nodig, dankjewel

  • E.J.W. Keuter

    neuroloog, Aruba

    Wat nou als ik als een echte timmerman de reflex (pijnlijke zwelling lies, terug te duwen, zal wel…) had gevolgd en direct op zoek was gegaan naar een ok-plekje om met een hamer deze spijker eens diep het hout in te slaan?

    Je bedoelt zonder de pat...iënt na te kijken? Dat lijkt me wel heel raar. Of is dat usance?

  • D. Idzenga

    SEH-arts en kaderarts palliatieve zorg i.o., Amersfoort

    Wat een herkenbaar verhaal. Ontzettend mooi wat jij hebt gedaan, triest dat de eigen behandelaren dit niet zelf konden bedenken.

  • M.D. Oosterhoff

    Psychiater, Thesinge

    Dank je voor dit verhaal.
    Een mooi voorbeeld dat het doel van geneeskunde is het lijden te verlichten. We kunnen niet altijd genezen en gaan soms te lang door dat te proberen en mee in de illusie. Zelfs in de somatiek waar veel duidelijker is dat de... dood onafwendbaar is.

  • Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Oh Susanne, ik schiet er vol van. Wat een zegen dat jouw vriendin jou dit vroeg en dat jij zo goed luisterde en zaken bij elkaar optelde en dat je bereid was mee te gaan. Je hebt voor mijnheer direct zijn dagen verbetert en daarmee ook van zijn dierb...aren, die binnenkort zonder hem verder moeten. Dat is van onschatbare waarde. Dankjewel.

    Door deze blog te schrijven heb je een steen in de vijver gegooid en ik hoop dat die tot meer reflectie en verandering gaat leiden, zodat alle mensen in een vergelijkbare situatie op een dag kunnen profiteren van optimale zorg, ook als ze geen schoondochters hebben met artsen als vriendin.

  • Y. Keehnen

    Huisarts

    Een evident voorbeeld van de valkuilen van zorg op afstand, danwel digitaal of via telefonie.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.