Ik verdien straks zes keer zoveel als mijn Surinaamse collega-aios
2 reactiesHet leuke aan wonen in het buitenland zit hem soms in het alledaagse. Als Nederlander in Suriname heb ik me dan ook over een veel dingen verwonderd. Van de schrik in de ogen van mijn collega’s wanneer ze zien dat ik mijn tas op de grond neerzet, tot het feit dat de hele stad stilstaat als het regent. Toch waren het niet alleen maar leuke ontdekkingen over Suriname. Een van de meest bizarre ervaringen die ik opdeed ging over Nederland zelf.
Als onderdeel van de opleiding tot specialist, werken veel Surinaamse artsen tijdelijk in Nederland. Een deel van deze groep komt terecht in ziekenhuizen waar ze vanwege hun uitzonderingspositie door het ziekenhuis niet als anios, noch als aios betaald worden. De Surinaamse opleiding is verantwoordelijk voor hun salaris. De kosten van levensonderhoud zijn in Nederland echter vele malen hoger, wat ertoe leidt dat aiossen zich soms diep in de schulden moeten steken om hun opleiding af te kunnen ronden. Eenmaal terug in Suriname biedt dit natuurlijk een extra prikkel om weg te trekken naar elders. Van alle problemen die er zijn in het land is de braindrain een van de zorgwekkendste. Indirect draagt dit Nederlandse beleid hier dus aan bij. Om nog maar te zwijgen van alle artsen en verpleegkundigen die in Suriname worden geworven om tekorten in het Nederlandse zorgsysteem op te vangen.
Wat betekent dit in de praktijk? 1 september start ik als aios IGT in een Nederlands ziekenhuis, waar ik naar schatting het zesvoudige zal gaan verdienen van mijn Surinaamse collega-aios – die ook nog eens veel meer ervaring heeft dan ik. Dat voelt toch wel ongemakkelijk.
Afgelopen jaar sprak ik in Suriname met een Nederlandse delegatie van het ministerie van Volksgezondheid, die Suriname bezocht in het kader van het Zorgherstelplan waarbij Nederland poogt Suriname te ondersteunen in het verbeteren van de zorg. In een informeel overleg met enkele Nederlandse artsen kaartte een Nederlandse kinderarts bovengenoemd probleem aan. De kwestie zou worden opgepakt en het ministerie zou zoeken naar manieren om hier verandering in te brengen. Enkele ziekenhuizen hadden op eigen initiatief eerder al een alternatieve regeling getroffen om de Surinaamse artsen wel normaal te betalen. Uit persoonlijke bronnen weet ik echter dat er nog steeds ziekenhuizen bestaan waar dit de dagelijkse realiteit is. Surinaamse artsen spreken zich er niet over uit, aangezien ze al blij zijn om een opleidingsplek in Nederland verworven te hebben en niet ondankbaar willen overkomen als gast in Nederland.
Al met al vind ik dat we hier als beroepsgroep een stokje voor moeten steken. Het is niet te verdedigen dat een Surinaamse arts in Nederland minder zou verdienen dan zijn of haar Nederlandse collega. Het ministerie heeft beloofd eraan te zullen werken, maar laat op zich wachten. Wellicht is dit een kwestie voor het ziekenhuisbestuur. Hoe staat het in uw ziekenhuis?
Meer van Rachel de Jong
V. Spoorenberg
Internist-infectioloog, Amsterdam
Ik ben het zo ontzettend met je eens, heel goed dat je dit hier opschrijft. Ik was verbijsterd toen ik afgelopen jaar in Suriname ontdekte dat dit de realiteit is. Ik werkte hier 3 maanden als internist-infectioloog en ontmoette ambitieuze Surinaamse... coassistenten die twijfelen over een vervolgopleiding tot medisch specialist omdat zij zich hiervoor mogelijk – doordat zij voor een deel van hun specialisatie zijn aangewezen op verblijf in Nederland - in diepe schulden moeten steken. En dat terwijl er in Suriname een tekort is aan eigen medisch specialisten. Ik hoop echt dat hier iets in verandert; dat er spoedig een systeem hersteld wordt dat we niet met droge ogen kunnen laten bestaan.
J.A. Kragten
cardioloog, Heerlen
Als gepensioneerd - maar nog actief werkend - cardioloog heb ik in de afgelopen 5 jaren 8x een periode van 4-6 weken mogen werken in het Mungra Medisch Centrum te Nickerie (Su). Daar werken specialisten vanuit Nederland voor een bedrag, dat in Nederl...and als laag wordt gezien (80 euro netto/24 uur) maar ter plaatse als zeer hoog geldt. Voor een gepensioneerde cardioloog geen probleem: (hij/zij heeft immers al pensioen).
Voor een jongere arts, die nog niet met pensioen is echter onvoldoende om van te leven. Arts -assistenten uit Nederland verdienen er omgerekend 200-300 euro per maand en doen dit louter als ervaring en onderdeel van hun internationale vorming. Dit is prijzenswaardig! Met een evt. thuisfront of af te betalen huis in Nederland is dit natuurlijk onvoldoende om van te leven. Zij werken hard en verdienen (veel) te weinig.
Een oplossing voor deze ongelijkheid kan zijn dat de Nederlandse en Surinaamse regeringen vanuit het denkbeeld van ontwikkelingssamenwerking de salariskosten voor hun rekening nemen.
Er wordt voor gezorgd, dat de salarissen van Nederlanders in Suriname wordt bijgesteld naar de Surinaamse standaard, maar toch zodanig, dat dit ook voor een jongere arts voldoende is. Tegelijk ontvangen de Surinaamse artsen in Nederland een aangepast salaris, zodat het voor hen mogelijk is om in Nederland te kunnen leven.
Als vehiculum kan worden gedacht aan een Stichting medische samenwerking Suriname Nederland
Hier dient vanuit beide regeringen een hoeveelheid geld te worden ondergebracht, vanwaaruit de salarissen van de 'transdokters' worden bekostigd. De salarissen worden per groep in billijkheid vastgesteld en uitbetaald. Vergelijk dit met Memisa, die in het verleden ook salarissen betaalde voor artsen, die vanuit Nederland naar elders gingen om een tijd werkzaam te zijn in een andere omgeving.
Goede medische zorg ontbreekt op dit moment in Suriname en is heel hard nodig. Daarin hebben wij als Nederlanders, door onze geschiedenis zo nauw verbonden met dit land een niet vrijblijvende taak te vervullen. Er zijn genoeg mensen, die dit graag zouden willen invullen.
Laten wij er aan werken om dat voor hen op een of andere wijze mogelijk te maken!