‘Bijna iedereen in de zorg heeft wel ervaringen opgedaan vanuit de patiëntenkant. Dat is, hoe verdrietig vaak ook, voor artsen heel vormend. Zo heb ook ik dierbaren verloren en de zorg vanuit de andere kant meegemaakt. Dit soort ervaringen leert je om je als arts nog beter te verplaatsen in de patiënt en echt bij diens beleving aan te sluiten.'
Als onderdeel van de opleiding tot specialist, werken veel Surinaamse artsen tijdelijk in Nederland. Een deel van deze groep komt terecht in ziekenhuizen waar ze vanwege hun uitzonderingspositie door het ziekenhuis niet als anios, noch als aios betaald worden. De Surinaamse opleiding is verantwoordelijk voor hun salaris.
Kindergeneeskunde, chirurgie en interne geneeskunde, drie populaire specialismen onder coassistenten, zo blijkt uit onderzoek van De Geneeskundestudent. Het merendeel van de co’s loopt coschappen in het ziekenhuis en één op de drie wordt medisch specialist. Wat maakt ziekenhuisspecialismen zo populair en hoe kijken a(n)iossen terug op hun keus?
‘WE HEBBEN HELEMAAL GEEN BEDDEN MEER, BEGIN MAAR MET RONDBELLEN!!’ roept de SEH-coördinator naar me op een overvolle Spoedeisende Hulp. Ik zucht. Meer patiënten, minder bedden. Leuren om bedden bij collega’s en als je pech hebt, moet je naar andere ziekenhuizen rondbellen. Dit is een fijne taak die in de schoenen van de arts-assistent wordt geschoven en dit is hoe tegenwoordig mijn dienst elke dag begint.
De Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS) heeft de erkenning van de opleiding tot psychiater bij Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven toch niet definitief ingetrokken. Voor de duur van één jaar kan de opleiding worden voortgezet, met handhaving van het intensief toezicht dat de RGS heeft ingesteld.
De Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS) wil de erkenning intrekken van de opleiding tot psychiater, de erkenning van de hoofdopleider én de erkenning van de plaatsvervangend opleider bij Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven (GGzE), na meldingen van (oud-)aiossen over een onveilig leerklimaat.
De opleiding psychiatrie van GGzE, een ggz-instelling in Eindhoven, is sinds 1 juli tijdelijk geschorst en de instelling staat onder intensief toezicht van de Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS). Dit heeft de RGS besloten nadat enkele maanden geleden een melding binnenkwam over de opleiding bij GGzE. Op dit moment doet de RGS verder onderzoek, waarna mogelijk maatregelen volgen.
Wat maakt het dat een anios minder geïnteresseerd is in het werken in een ziekenhuis? We vroegen het aan meerdere collega’s: ‘De administratieve rompslomp zie ik niet zitten’, ‘Ik kom toch niet in opleiding voor specialisatie x, dus waarom zou ik’ of ‘Ik heb geen zin om vijftig uur per week te werken voor een salaris dat een stuk minder is dan in de eerste lijn’.
90 procent van de aiossen zou minder uren willen werken dan ze nu doen en slecht 1 procent zou méér willen werken. Dat blijkt uit een uitgebreide enquête van de Federatie Medisch Specialisten, de Landelijke vereniging van Artsen in Dienstverband (LAD) en De Jonge Specialist (DJS), waaraan 3140 aiossen meededen en 7670 medisch specialisten.
Botbreuken, grote ongevallen en inwendige letsels... welkom in de wondere wereld van de traumachirurgie! Gelukkig sta je er niet helemaal alleen voor, traumachirurgie is een echte teamsport. In deze spiksplinternieuwe aflevering interviewen Tiara en Eva van KoffieCo niemand minder dan: Marijn Houwert.
De VVD dankt haar nummer-1-positie onder artsen vooral aan medisch specialisten: bij geen andere groep is de partij zo populair (28%). Bij huisartsen en studenten/coassistenten is D66 wat groter, onder de aios/anios Groenlinks. De afgelopen periode hebben we allemaal mogen bemerken hoe belangrijk de zorg is en de rol die de politiek daarin speelt. Maar wat staat er op de politieke agenda als het op de zorg aankomt? Weten wij als jonge dokters überhaupt wel genoeg over de politiek?
Hoewel Peter van den Hazel niet van koffie houdt, schuift hij toch graag aan bij KoffieCo om te vertellen over zijn vak: medische milieukunde. Het is een nog onbekend, maar erg belangrijk vakgebied. Als jonge dokter had Peter van den Hazel allerlei banen in het buitenland. In de tropen begon zijn interesse voor het milieu te groeien.
‘De arts van nu heeft het helemaal niet zwaar. Wíj werkten vroeger 140 uur per week, dat was pas hard werken. En jullie maken het jezelf zo moeilijk. De arts van nu wil na zijn werkdag ook nog eens naar het theater.’ Met andere woorden: de jonge arts klaagt veel, heeft niets om over te zeuren en werkt zichzelf via de theaterstoelen een burn-out in.
Remco Haringhuizen is somatisch arts ggz en werkt in een tbs-kliniek. Een plek waar het volgens hem eigenlijk best wel gemoedelijk is. Hij schets ons een duidelijk beeld van de sfeer en vertelt ons over zijn patiëntenpopulatie. Weet hij ook wat iedereen op zijn geweten heeft en heeft hij weleens medelijden met zijn patiënten?
Emma is een ambitieuze aios chirurgie en halverwege haar opleiding. KoffieCo ondervraagt haar over de ins & outs van de sollicitatieprocedure en praten met haar over het intense leven van een arts in opleiding tot chirurg. Want, zo vertelt Emma, het is en blijft een competitief hiërarchisch werkveld.
Aiossen mogen zes maanden langer over hun opleiding tot medisch specialist doen als zij door covid-19 problemen hebben ondervonden met de voortgang van hun opleiding. Het College Geneeskundige Specialismen heeft de coulanceregeling rondom herregistratie en opleidingen voor hen verruimd.
De Jonge Specialist, de Landelijke vereniging van Artsen in Dienstverband (LAD), de Landelijke Organisatie Van Aspirant Huisartsen (LOVAH) en VvAA lanceren woensdagavond een nieuwe beweging van jonge dokters. Centraal binnen die beweging staan onder meer oplossingen op het gebied van werkplezier en mentaal fit zijn.
Het aantal zorgverleners tot 35 jaar dat te kampen heeft met burn-outklachten, is gestegen van 13 naar 20 procent. Dat blijkt uit de ‘Quickscan Bezieling’ van zorgverlenersorganisatie VvAA, die elke twee jaar wordt gehouden.
Beroepsvereniging De Jonge Specialist denkt dat coaching kan voorkomen dat aiossen ten onder gaan aan de hoge werkdruk. Dat is maar de vraag, zeggen aios Frank Gerritse en collega’s. Waarom niet inzetten op bewezen methoden als intervisie en mentoraat?
‘Wat moeten ze met mij?’ dacht ik na een maand op de crisisdienst. Mijn collega’s hebben allemaal minstens tien jaar ervaring. Ik snap wel dat je als patiënt een ouder iemand wilt met meer levenservaring.
De ok-planning zal ongetwijfeld iets ruimer zijn geweest dan in het pre-aios-tijdperk, maar lekker doorwerken was een gangbaar adagium. Geen idee of ik uiteindelijk een ‘kostenneutrale’ aios was.
Op een woensdagavond belt een vader naar de huisartsenpost omdat zijn 30-jarige zoon pijn heeft en onrustig is sinds het weekend waarin veel alcohol en drugs zijn gebruikt. De zoon heeft een moeilijke voorgeschiedenis: verslavings- en psychische problemen en dan ook nog een trombosebeen.
De werkdruk voor a(n)iossen is hoog en dat leidt maar al te vaak tot burn-outklachten. Volgens een enquête van De Jonge Specialist zou een vijfde van de respondenten achteraf zelfs niet voor de studie geneeskunde hebben gekozen.
Om het huisartsentekort in krimpregio’s op te lossen, zou het onder bepaalde voorwaarden mogelijk moeten zijn om aiossen naar deze gebieden over te plaatsen, als zij dat aangeven. Dit voorstel wordt momenteel onderzocht door Huisartsopleiding Nederland.
Gwen Griffioen is aios radiotherapie aan het Amsterdam UMC (voorheen VUmc). Op 1 september voltooit ze haar opleiding.
