Doe-het-zelfdokteren

Na onze verhuizing ging ik met mijn zoon (destijds 7) naar een nieuwe tandarts. Hij had een slecht melkgebitje, had al veel behandelingen gehad zonder dat dat problemen opleverde, en had nu een kies met een abcesje. De nieuwe tandarts had veel ervaring met kinderen; elke stap die ze ging doen legde ze uit. Dat ging goed tot ze de naald liet zien.

Op het harde ijs van de Weissensee was ik hard op mijn knie gevallen. Die pijn! Eerst het verbijten. Dan voorzichtig wrijven en kijken: gelukkig geen bloed. ‘Gaat wel weer over’, denk en hoop je dan. ’s Avonds ging het al een stuk beter, vooral na wat bier en een paar glazen Oostenrijkse wijn.

Het is weekend en vader (ondergetekende) en dochter Willemijn van een jaar of vier staan gezellig in de keuken. Willemijn wil graag helpen met aardappels schillen en heeft op een onbewaakt moment een scherp mesje in handen gekregen. Het laat zich raden: ze snijdt zich in een vingertje. Schrikken natuurlijk want het bloedt, maar vader weet raad: zwaluwstaartje erop en een pleister. Niks aan de hand, gaat vanzelf over.

Dokteren op jezelf omvat ook zelfdiagnostiek. Zo heb ik ooit de onterechte diagnose nierstenen bij mezelf gesteld en daar drie verschillende huisartsen in meegenomen. Het begon met een koliekachtige aanval op tweede kerstdag: heftige, acuut ontstane flankpijn links met bewegingsdrang, die na ongeveer een uur acuut weer ophield.

Er was een tijd dat ik kleren naaide voor de kinderen en voor mezelf. Op het vloerkleed spreidde ik de stof uit om de patronen erop te spelden. Zo gebeurde het een keer dat ik blijkbaar een speld was kwijtgeraakt, die zich had verstopt in het tapijt. In huis loop ik altijd op sokken en op deze zondagochtend, waarop ik dienst had, liep ik op kousenvoeten over het tapijt. Au!

Op advies van een cardioloog heb ik een 6 leads Kardia ecg-apparaatje gekocht. Erg handig om bij visites atriumfibrilleren aan te tonen. Uiteraard even bij mijzelf uitgeprobeerd, en ja hoor: een RBTB!

De liefde voor het observeren en herkennen van vogels was begonnen in de jaren tachtig toen wij een aantal jaren in Afrika werkten en woonden. Ons huis met een weelderige tropische tuin bevond zich op het terrein van het St. Josephs Hospital in het plaatsje Kilgoris, gelegen in de westelijke hooglanden van Kenya.

Wat was en ben ik blij met mijn geneeskundeopleiding. In Maastricht kregen we in het eerste jaar EHBO. Vrijwel meteen kon ik de heimlichmanoeuvre toepassen toen mijn zus zich verslikte in een rijstkorrel. Reactie van de familie: ‘Oh, jij wordt echt een dokter’. Dachten ze dat ik wiskunde studeerde of zo.

Mijn man en ik klussen graag samen. Hierbij is altijd een duidelijke rolverdeling: ik klus en hij geeft het gereedschap aan (net als op de ok). We hebben in de loop der jaren ontdekt dat deze methodiek het beste werkt voor een stabiele voortgang van onze liefdesrelatie. Na weer een druk klusweekend, waarin mijn man de laatste tegels onder het badmeubel had gemonteerd, die ik op maat had gesneden, klaagde hij de volgende morgen over forse pijnklachten in zijn onderrug.