Flutonderzoek

‘Stop er toch mee, wat wil je toch bereiken?’
Ik hoor mijn vrouw terwijl ik opnieuw een brief aan de Nederlandse Zorgautoriteit schrijf. Het is vele maanden na 30 juli 2008. De dag dat er een envelop van de NZa wordt bezorgd met een sticker waarop: ‘De zending voldoet niet aan de voorwaarden die TNT Post aan de frankering stelt’. In de envelop zit een brief met veel type-, stijl- en taalfouten. Desondanks is de bedoeling duidelijk. Ik ben geselecteerd om mee te doen aan een pilot in verband met het kostenonderzoek huisartsenzorg 2006.

Binnen tweeënhalve week moet de NZa online geïnformeerd worden over mijn praktijkvoering als huisarts inclusief gedetailleerde financiële en privacygevoelige gegevens. Bij niet informeren wordt een boete in het vooruitzicht gesteld van maximaal 500.000 euro. Ik ga er voor zitten en wil de vragenlijst zo zorgvuldig mogelijk invullen. De niet-beveiligde online vragenlijst rammelt helaas aan alle kanten en zonder een digitale handtekening te zetten wordt het geheel plotseling afgesloten. Hoe kan een voor de Nederlandse gezondheidszorg zo’n belangrijk bestuursorgaan de huisartsen met een dergelijk ‘flutonderzoek’ belasten? Het is het begin van een frustrerend lange route door een voor mij onbekend bureaucratisch land. In de nachtelijke uren schrijf ik vele brieven. Het grootste deel van mijn kritische opmerkingen wordt direct van tafel geveegd of überhaupt niet beantwoord.

Ik zoek steun. Na vragen aan de LHV blijft het helaas vaak angstwekkend lang stil. Steeds meer voel ik me een lonesome cowboy. Strijdend voor wat? De allengs onbegaanbaar wordende route voert me naar de Nationale ombudsman. Als in 2010 de ombudsman, dr. A.F.M. Brenninkmeijer meerdere kritische opmerkingen maakt richting de NZa over het door haar uitgevoerde kostenonderzoek huisartsenzorg 2006 ontvang ik van de LHV een bos bloemen.

Was dit het waard?

Roelof Moes, huisarts, Kolderveen

Meer lezersverhalen over Het individu