Noodkreet van een moeder: ‘Mijn dochter wil zo graag dat ik haar hand vasthoud als ze sterft’
9 reacties‘U krijgt waarschijnlijk tal van noodkreten. Ik heb er absoluut begrip voor dat u niet iedereen kunt helpen. Ik benijd u niet. Toch willen wij het proberen. Wij zijn wanhopig.’
Sinds in september het boek ‘Laat me gaan. Euthanasie bij psychische aandoeningen’ verscheen, krijg ik inderdaad veel vragen van wanhopige mensen. Meer dan ik aankan. Maar me begrenzen is al niet mijn sterkste punt en valt me hierbij wel extra zwaar. Luister maar eens naar wat moeder me vertelt:
‘Mijn dochter heeft een jarenlange, onmenselijke strijd gestreden met talloze opnames, meer dan vijftig soorten medicatie en elke vorm van hulpverlening. Om dat laatste mogelijk te maken heb ik enorm gevochten. Ik deed mijn verhaal in kranten, op radio en tv, had contact met kamerleden en we schaften een hulphond aan. Maar helaas. Het zo ontzettend gehoopte resultaat bleef uit.
Ik heb mij lange tijd met man en macht verzet tegen euthanasie. Het laatste jaar heb ik echter moeten concluderen dat ik niet langer van haar mag vragen door te leven, want dat is dag in dag uit lijden. Haar dagen bestaan uit pure wanhoop en pijn, héél veel pijn. Sommige weken bijna dagelijks naar het ziekenhuis voor hechtingen. Soms wel tweehonderd per keer.
De afgelopen maanden heeft ze diverse pogingen ondernomen zelf haar leven te beëindigen. Ik leef in pure angst. Ik houd onnoemelijk veel van haar en gun haar een menswaardig einde. Ze houdt dit niet nog maanden vol. Dan zal ze zich ophangen. De gedachte dat zij op die manier moederziel alleen in grote angst aan haar einde zal komen vind ik gruwelijk. Ze heeft geen waardig leven gehad. Ik gun haar zo een waardig sterven. Al twee jaar lang vraagt ze daar elke dag om. Ze wil zo graag dat ik haar hand vasthoud als ze sterft. Alsjeblieft, help ons dit mogelijk te maken.’
Dat de nood hoog was wist ik wel, maar er zo direct mee geconfronteerd te worden is toch anders dan weten. Wat me er vooral in raakt is dat mensen vaak nergens terechtkunnen. Euthanasie begint in de ggz een beetje op gang te komen, maar vaak wordt er nog doorverwezen naar het Expertisecentrum Euthanasie. Daar voelen mensen zich zeker gehoord. Maar… pas als ze aan de beurt zijn. En daarvoor zijn wachttijden van tweeënhalf jaar helaas geen uitzondering. Dat is voor veel mensen niet op te brengen.
Dat zoveel mensen zich zo eenzaam en niet gehoord voelen in hun diepste wanhoop vind ik niet te accepteren. Daarin ben ik niet de enige. Om onze krachten te bundelen is de Stichting Kea opgericht.
De stichting wil mensen met een psychische aandoening en een euthanasiewens mentaal onderdak bieden, opkomen voor hun belangen en bevorderen dat ze hun wens met een professional kunnen bespreken. We willen onder meer de bereidheid, die hiertoe onder professionals is, mobiliseren en beter benutten. Als je in welke vorm dan ook wilt meewerken kun je je volstrekt vrijblijvend aanmelden op onze website. We hopen uit te groeien tot een door patiënten, naasten, psychiaters, andere artsen, andere hulpverleners, politici en vrijwilligers gedragen beweging om met elkaar er uiteindelijk voor te zorgen dat noodkreten zoals van deze moeder worden verhoord.
Moeder en dochter stemmen van harte in met deze publicatie.
Meer van Menno Oosterhoff-
Menno Oosterhoff
Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen. Tenslotte vindt u een bloemlezing van zijn blogs terug in het boek 'De psychiater en ik', een uitgave van Medisch Contact.
M.D. Oosterhoff
Psychiater, Thesinge
Hoe het kan dat deze blog opeens weer in de top 5 staat?
M. Termaat
Huisarts , Groningen
Misschien is een gesprek een beter medium dan via deze reacties. Ik kan het ook niet volgen. Waarschijnlijk is de collega tegen euthanasie ( bij psychische aandoeningen). Dat mag maar zeg dat dan gewoon. Mijn steun heb je ook van harte Menno. Fantast...isch initiatief. Hopelijk draagt het bij aan een vlottere procedure voor mensen met een euthanasie wens.
M.D. Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Een gesprek heeft zeker voordelen. Het onderwerp ligt gevoelig. Pleiten voor een betere mogelijkheid voor patiënten gehoord te worden in hun euthanasieverzoek wordt snel beleefd als een persoonlijke aanval. Zo bedoel ik het zeker niet, maar wel als ...een oproep aan de GGZ dit nu wel op te pakken en te bespreken waar het verzet in de GGZ inzit. In die zin ben ik blij met iedere reactie.
L. van Dalen
Psychiater & gezinstherapeut, Amsterdam
Nog geen reacties. Maar dan dus weer die van mij want iemand moet het zeggen.
Natuurlijk is dit een wanhopige smekende moeder. Daar zal niemand, en ook ik niet, iets aan afdoen. Ik ben zelf een moeder. Maar er is een heel belangrijk ding wat niema...nd meer durft te zeggen en dat is het gegeven dat de deur wagenwijd open zetten voor de mogelijkheid voor euthanasie bij psychisch leed ( en daar collega’s vervolgens bijna toe dwingen dat ook te doen) elke arts/psychiater die dat niet wil geven tot een lafaard(?) een inhumane arts maakt. Hoe omgekeerd kan de wereld worden. En dan zelfs een stichting in het leven roepen om nog meer mensen naar nog meer wagenwijd open staande euthanasie deuren te verwijzen. Ik zal blijven oplopen met de mensen die psychisch lijden en mijn uiterste best doen. Maar hun levens hangen niet ( alleen) van mij af. Er zijn zoveel factoren die maken of iemand blijft kiezen voor het soms oh zo moeilijke leven. Hen de optie van euthanasie bieden, nee. Ik hoop dat deze moeder de hand van haar dochter zal blijven vasthouden, zolang ze leeft. En dat zal ze vast doen.
M.D. Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Nog even over de stichtingKEA. In het bestuur zit ook een zoon waarvan de vader zijn toevlucht heeft moeten nemen tot de helium methode en een moeder waarvan de dochter radeloos werd van 2-3 jaar wachttijd bij de EE. Die kunnen niet zelf reageren, ma...ar ook zij begrijpen beslist niet wat er met wagenwijd wordt bedoeld.
E.J.W. Keuter
neuroloog, Aruba
Merkwaardige reactie. Mijn indruk is dat Menno heel integer en vanuit een gevoel dat niet ver van dat van u ligt handelt. En ik ben blij dat hij een voorbeeld geeft. Anders zou ik echt moeite hebben het te begrijpen. Net als u. Nu vind ik het dapper.... Ik zou niet graag in zijn schoenen staan.
M.D. Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Ik begrijp deze felle reactie niet. Ik heb nergens gesproken of willen spreken over lafaard of dwingen. Ik vind wel dat de GGZ als geheel hierin een verantwoordelijkheid heeft en dat een individuele psychiater , als hij het zelf niet wil moet verwijz...en. Ik begrijp ook niet hoe je komt op de deur wagenwijd open zetten terwijl er een wachtlijst is van vaak 2,5 tot 3 jaar bij EE en euthanasie in de GGZ nog maar mondjesmaat wordt verleend.
Dat je blijft oplopen met mensen die lijden en je best wil blijven doen is mooi. Dat doe ik ook. En als ze ondraaglijk en uitzichtloos lijden en euthanasieverzoeken dan ben ik bereid dat te verlenen. Daartoe wil ik geen enkele arts verplichten, maar ik begrijp de felheid van je reactie niet omdat ik er wel voor wil opkomen dat mensen hierin gehoor vinden
L. van Dalen
Psychiater , Amsterdam
Ik had al verwacht dat je zo ging reageren. En dat je niet in het minst een beetje zou toegeven aan het punt wat ik maak. Dat kan natuurlijk ook niet meer nu je dit pad bent ingeslagen. Dat de deur voor euthanasie ‘wagenwijd openstaat’ slaat op het p...erspectief op euthanasie bij psychisch lijden. Is niet letterlijk bedoeld. Maar jij grijpt het opnieuw aan om nog eens te zeggen waarom er meer psychiaters bereid gevonden moeten worden en de verantwoordelijkheid moeten nemen wat het woord ‘dwingend’ weer eens onderstreept. En je bent alweer ‘dapper’ genoemd door een collega. Dus tja.
Noem mijn reactie ‘fel’ of ‘boos’, dat vind ik prima.
M.D. Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Op welk punt wat je maakt wil ik niks toegeven?
Ik snap het echt niet.
Er is een richtlijn Levensbeëindiging op verzoek van de NVvP. Het standpunt van de vereniging is dat mensen met een psychische aandoening terecht moeten kunnen binnen de GGZ met... een euthanasieverzoek. Ben je het daarmee niet eens? Vind je bepleiten van het invoeren van deze richtlijn de deur wagenwijd open zetten?
Patiënten hebben meer het gevoel dat de deur nog vaak potdicht zet.
Wat verwijt je me nu precies? Want dat ik er een verwijt in lees klopt toch?