Meer over opinie

De dood van zijn moeder zet huisarts Arjen Göbel aan het denken over wat echt belangrijk is in het leven. In ieder geval niet de bureaucratische rompslomp waar zijn mailbox elke dag mee volstroomt.

In hoger beroep bij het Centraal Tuchtcollege wordt de registratie van een bedrijfsarts doorgehaald. Een onbegrijpelijke en onwenselijke uitkomst, vindt hoogleraar gezondheidsrecht Joep Hubben.

‘Voorkomen is beter dan genezen. En hoe eerder we ziekten kunnen opsporen, hoe beter.’ Zo luidde de inleiding van het bericht van minister Ernst Kuipers op LinkedIn, over het grootschalige, gesubsidieerde onderzoek naar thuistesten op hart- en vaatziekten, diabetes type 2 en nierschade.1 Het doel is om op basis van dit onderzoek over vijf jaar een bevolkings­­onder­zoek voor alle 50- tot 75-jarigen in te stellen. Het is te hopen dat het risico op overdiagnostiek en medicalisering hierbij kritisch wordt onderzocht, zodat gezonde mensen straks niet een kleine minderheid vormen. In ieder geval is de stelling van de minister te kort door de bocht.

Sinds het wegvallen van religie als moreel kompas zijn we overgeleverd aan consumptiedrang en instant satisfaction. Dat dat ongezond is blijkt elke dag uit volle wachtkamers. Een roep om herbezinning.

Nieuwe wetten dwingen artsen steeds vaker om informatie over hun patiënten te delen. Terwijl dit de veiligheid van de samenleving juist niet ten goede komt, stellen psychiaters Houkje Tamsma en Leontine ten Hoopen.

In een maatschappij waar zekerheden en ankerpunten zijn wegvallen, zijn er groepen mensen voor wie de ggz hopeloos tekortschiet. We mogen hun niet de rug toekeren, vindt oud-psychiater Armand Höppener en hij doet suggesties om dat te voorkomen.

Het huidige medisch tuchtrecht voldoet niet, stellen internist Sara-Joan Pinto-Sietsma en cardioloog Ton Oude Ophuis. Een beter systeem zou zijn om te zoeken naar verbetering in processen voorafgaand aan gebeurtenissen, in plaats van achteraf te oordelen over deels toevallige uitkomsten.

Bij het beoordelen van de kwaliteit van nascholingscursussen lijkt de medische wetenschap uit beeld te raken, waarschuwt de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Er worden te vaak accreditatiepunten uitgedeeld aan vage cursussen die ver afstaan van evidencebased medicine.

De zorgverzekeraars beleggen miljarden euro’s in bedrijven die slecht scoren op duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord onder­nemen. Dat is erg ongepast voor verzekeraars die de mond vol hebben van ziektepreventie.

Onder de nieuwe dwangwet: de Wvggz, blijkt verplichte anticonceptie bij vrouwen met psychiatrische problematiek mogelijk. Welke rol heeft de arts in de toepassing van die wet?

Stoort u zich ook zo aan het ‘drastische-maatregelen-virus’ dat Nederland steeds meer in zijn greep krijgt?

Ondanks mooie woorden en voornemens, raakt Nederland steeds afhankelijker van buitenlandse plasmaproducten en daarmee van commerciële bloeddonatie. Dat is ongewenst en moet veranderen, beargumenteren hemofiliepatiënt Cees Smit en medisch historicus Annemarie de Knecht-van Eekelen.

Leefstijl is een diffuse modeterm waar flink aan wordt verdiend. Hij houdt burgers een dure worst voor onder het valse motto dat gezondheid een keuze is. Huisarts Bart Bruijn vindt dat artsen hier niet aan moeten meewerken.

De tweede evaluatie van de abortuswet roept de vraag op of de belangen van de vrouw en van het ongeboren kind evenredig worden gewogen. Een beschouwing.

Huisarts Arjen Göbel ziet bij zichzelf en zijn collega’s het werkplezier teloorgaan, omdat verzekeraars, managers en overheid hen overladen met nutteloze projecten en vergaderingen. Hij hoopt op een tegenbeweging, want op deze manier wordt het vak uitgekleed en is de lol eraf.

De transitie naar integrale geboortezorg heeft de verhoudingen tussen verloskundigen en gynaecologen op scherp gezet. Hoog tijd om alle vooroordelen opzij te zetten, de zwangere vrouw centraal te stellen en te gaan samenwerken in opleiding en onderzoek.

Laagrisico-wetenschappelijk onderzoek en retrospectief dataonderzoek komen de ­laatste jaren steeds meer in het gedrang door toe­genomen administratieve druk. Een werkgroep, bestaande uit ­artsen en arts-onderzoekers, wil de regeldruk aanpakken.

Er zijn veel aanwijzingen dat China gevangenen en minder­heden dwingt om organen af te staan voor transplantatie. Het enorme aanbod trekt ‘orgaantoeristen’ uit de hele wereld aan. Ferme stellingname van ook Nederlandse artsen(vertegenwoordigers) is nodig om dit te stoppen.

Door het heilige geloof in, vaak onbewezen, volumenormen wordt het vak van de alleskunner in een klein streekziekenhuis uitgekleed. Internist Henk van Halteren slaakt een hartenkreet en wil een discussie op gang brengen.

Nog niet elk specialisme heeft de potentie ontdekt van de hybride operatiekamer. Er is meer onderzoek nodig om ervoor te zorgen dat de hybride ok geen duur speelgoed is maar leidt tot een inbedding in verbeterde zorg.

Psychiatrische patiënten met een stervenswens komen vaak niet in aanmerking voor euthanasie, omdat ze niet uitzichtloos en ondraaglijk zouden lijden. Maar wie bepaalt dat?, vraagt Lidy Schoon zich af.

Stichting Artsen Covid Collectief vraagt aandacht voor de sociologische, psychische en economische schade die het gevoerde coronabeleid in haar ogen aanricht, maar gebruikt daarbij eenzijdige argumenten. Bovendien gaat het collectief niet in discussie over de wetenschappelijke onderbouwing van beweringen.

Het potje voor de oude dag van vrijgevestigde medisch specialisten is lekker gevuld. En dat geld is natuurlijk belegd. Maar niet zo duurzaam en verantwoord als het pensioenfonds voorspiegelt.

De aanhoudende maatregelen rondom de covid-19-pandemie hebben geleid tot een categorie van onwaarschijnlijke slachtoffers van bijkomende schade: jeugdigen. Vooral het sluiten van scholen is schadelijk, bepleiten psychiaters Monique De Veth-Konings en Renate Tillema.

De aanname dat asymptomatische mensen elkaar gemakkelijk ernstig ziek kunnen maken door overdracht van het SARS-CoV-2-virus is een misvatting, aldus psychiater Marcel Tóth en internist Hannah Visser.