Na covid-19, en zeker na ic-opname, volgt een pittig revalidatietraject. Dat kan alleen goed gaan als de hele sector daarin samenwerkt. Van de beroertezorg kunnen we in dat opzicht veel opsteken.
Frontberichten en ander strijdlustig taalgebruik vliegen ons dagelijks om de oren. Maar deze ‘vechtstand’ past artsen niet, vindt huisarts Pieter Barnhoorn. Dokters moeten, juist nu, tijd nemen voor ‘het goede gesprek’.
Mensen met psychische klachten krijgen nogal eens niet-reguliere behandelingen aangeboden. De auteurs noemen dit psychokwakzalverij, waarvan zij vier, allerminst onschuldige, voorbeelden laten zien. Meer toezicht door de IGJ vinden zij dan ook hard nodig.
Advertenties van de farmaceutische industrie bestaan bij de gratie van het effect dat ze bereiken: beïnvloeding van voorschrijvende artsen. Tijd dat aan deze praktijk een einde komt en de overheid haar portemonnee trekt.
Maatschappelijk functioneren is minstens zo belangrijk als lichamelijk en psychisch functioneren. De inzet van de verzekeringsarts is gericht op integraal beter functioneren. Samenwerking tussen curatieve en verzekeringsartsen is essentieel om bij te dragen aan een gezond leven van hun cliënten.
Een gecompliceerd beloop na chirurgie komt nog vaak voor en heeft een enorme impact op de kwaliteit van leven. Bovendien is het een grote kostenpost. Arts-onderzoeker Laura van Wijk en collega’s pleiten voor een structurele aanpak van het risico op complicaties. Bij de patiënt zelf.
Een inventarisatie leert dat Nederlandse en buitenlandse vrouwen in ons land om uiteenlopende redenen geen toegang hebben tot abortushulpverlening. Dit moet nodig veranderen, en de politiek is aan zet.
Huisarts Linda Timmer signaleert meer dan eens hoe desastreus de gevolgen kunnen zijn van de huidige pgb-regeling voor de gezondheid van haar patiënten. Maar ook misbruik van het persoonsgebonden budget is een probleem.
Sinds januari 2018 heeft Zuid-Limburg een multidisciplinair anderhalvelijnsspreekuur. Op dit spreekuur zien een orthopeed, een kaderhuisarts bewegingsapparaat en een fysiotherapeut patiënten met schouder- en knieklachten die anders naar het ziekenhuis zouden zijn verwezen.
Vrouwen die een hersteloperatie willen ondergaan na genitale verminking, krijgen dat in Nederland nog niet vergoed. Het wachten is op een richtlijn voor deze reconstructieve chirurgie. Maar volgens mensenrechtenjurist Annemarie Middelburg e.a. zijn er al voldoende gegevens bekend om hierover een positief besluit te nemen.
Bij een aanslag of andere crisissituatie zijn veiligheidsprofessionals vaak degenen die de eerste medische zorg verlenen. Maar wat is de beste én tegelijk haalbare zorg op zo’n moment? Een pleidooi voor duidelijkheid en goede afstemming.
Bij verdenking van fraude wordt de privacy van patiënten geregeld geschonden. Terwijl het meestal om administratieve slordigheden gaat en niet om strafbaar gedrag, zegt advocaat Bert van Mieghem.
Meerdere partijen in de zorg leggen de nadruk op het belang van generalisten. Maar welbeschouwd bestaan die niet. Het antwoord moet komen van de netwerkgeneeskunde.
De werkdruk voor huisartsen neemt onrustbarend toe. Ondersteunend personeel is lastig vinden. Huisarts Niels Rossen ziet een uitweg: laat basisartsen de huisarts bijstaan.
In het Verenigd Koninkrijk overstijgt het tabaksprobleem de partijpolitiek. Slechts dan kun je maatregelen nemen die ertoe doen. Het contrast met de maatregelen in het Nederlandse Preventieakkoord is dan ook groot.
Wat heb ik veel geleerd over mijn vak de afgelopen tijd! De klinisch geriater is een medisch specialist die de gehele behandeling moet overnemen van iedere oudere patiënt in het ziekenhuis, we nemen alleen beslissingen om minder of niet te behandelen met het oog op kostenbesparing en eigenlijk zijn we een overbodig specialisme, omdat andere artsen zelf alles al weten van (kwetsbare) ouderen.
Door een sterke internationale lobby van de Chinese overheid krijgen ‘geneesmiddelen’ als kruiden en acupunctuur een formele status. Een riskante zaak, waar Nederland zich van moet distantiëren, vinden antikwakzalvers Cees Renckens en Thomas Dorlo.
Hoewel iedereen het eens is over nut en noodzaak van de arts internationale gezondheidszorg en tropengeneeskunde ontbreekt structurele financiering om ze op te leiden. Dat is een beschaafd land onwaardig.
Na lang en intensief actie voeren krijgen coassistenten nu een stagevergoeding. Gejuich alom. Maar er zijn grote vraagtekens te plaatsen bij de noodzaak hiervan: anderen hebben dat geld harder nodig.
Het gebruik van opiaten heeft in Nederland een enorme vlucht genomen. Tijd om ons te beraden op maatregelen, zeggen vier wetenschappers, zodat we niet te maken krijgen met grote aantallen dodelijke slachtoffers zoals in Amerika.
Psychiaters worden dagelijks geconfronteerd met patiënten met een doodswens. Sommige patiënten ervaren hun lijden als uitzichtloos en zien maar één uitweg: een einde aan dit leven. Soms doen zij een concreet euthanasieverzoek en kan de arts oordelen dat er reden is om aan dat verzoek tegemoet te komen. Toch schrikken wij van de titel van het congres dat de NVVE op 11 oktober houdt onder de titel ‘Euthanasie als behandeloptie bij psychiatrisch lijden?’
Wat zijn de uiteindelijke diagnoses die patiënten met een verwijzing van de huisarts naar de tweede lijn krijgen? Neuroloog Jan Bonte turfde dit voor drie eenvoudig te duiden aandoeningen. Zijn conclusie: het gaat de verkeerde kant op met de huisartsgeneeskunde.
Huisartsenorganisaties en hoogleraren roepen op tot verkleining van de huisartsenpraktijk. Maar paradoxaal genoeg zal dit de problemen van huisartsen juist vergroten. Ik pleit juist voor praktijkvergroting door praktijkverandering.
Levensovertuiging is een belangrijke component van zingeving voor de mens, maar wel een zeer persoonlijke. Het vermoeden van een dergelijke basis aan een algemeen concept, voelt dan ook uiterst ongemakkelijk. Een ander aspect aan dit gezondheidsmodel dat aanleiding is tot grote zorg, is de gerede kans dat het model de opening gaat bieden voor introductie van ‘alternatieve behandelwijzen’ in de Nederlandse gezondheidszorg.
De moderne managementprincipes vinden hun oorsprong in de ideeën die Frederick Winslow Taylor in 1911 lanceerde. Deze hebben het arbeidsproces in de productiesector heel efficiënt gemaakt, maar kennen ook grote nadelen, en pakken in de zorgsector rampzalig uit.
