NVVA-voorzitter:De waarheid van Lodewijk

We lijken ons allemaal te hebben gesetteld in de nieuwe Domus Medica. Alles ruikt nog wat nieuw en piept nog wat onwennig, maar de atmosfeer van bedrijvigheid begint langzaam terrein te winnen op het bouwstof.

Dat doet me denken aan Lodewijk. Mijn cliënt met niet-aangeboren hersenletsel, die zich ook steeds in de paradoxale fase van vertrouwde onwennigheid bevindt. Alleen voor hem is deze fase permanent. Voor hij door een zwaar verkeersongeluk werd getroffen, was hij een bedrijvig man die midden in het leven stond, met eigen zaak en vriendin. Nu heeft hij onherstelbaar hersenletsel en geheugenproblemen. Regelmatig schiet hij me haastig en rusteloos aan: ‘Kunt u me vertellen waar de uitgang is, ik moet hier eens nodig weg. Er moet brood op de plank komen, ik moet werk gaan zoeken.’

Zijn redeneerwijze klopt, ik snap zijn ongerustheid, in zijn wereld is dit waar. In onze wereld is het allemaal anders gelopen voor Lodewijk, maar daaruit haalt hij geen geruststelling. In zijn waarheid is hij terecht naarstig op zoek naar de uitgang en naar werk.

Waarheden zoals die van Lodewijk kom je op alle niveaus tegen in onze samenleving; een waarheid die niet verder reikt dan de hersenpan van een enkel individu. Ik denk zelfs dat we de analogie ook kunnen doortrekken naar alle federatiepartners die samenwerken aan een gemeenschappelijke verbetering van de gezondheidszorg, maar tegelijkertijd ook op organisatieniveau hun eigen wensen hebben. Nu we met nog meer organisaties onder één dak zitten, bundelen we onze krachten en zijn de kansen om in synergie samen te werken in principe optimaal.

Domus Medica fungeert in die zin als medische snelkookpan: we zitten met elkaar onder één dak, we komen elkaar tegen op de trappen en in de gangen. We hebben zoveel gelegenheden elkaar te ontmoeten, elkaars visies te leren kennen, ons open te stellen voor elkaar en onze ideeën op elkaar af te stemmen. En in de wederzijdse bekendheid die hieruit voortkomt, kunnen we die keten van optimale zorg bieden, die keten van ziekenhuiszorg tot revalidatie- en verpleeghuiszorg, die ook Lodewijk heeft doorlopen. De patiënt is erbij gebaat als de schakels van die keten naadloos op elkaar aansluiten.

Als we onze toekomstdromen en ideeën isoleren, dan wordt onze waarheid geïsoleerd als die van Lodewijk. Als we er daarentegen in slagen onze individuele waarheden naast elkaar te leggen, dan begint de synergie en kunnen we optimaal streven naar ons gezamenlijke doel: een sterke keten van optimale gezondheidszorg in Nederland.

We hoeven niet te streven naar volledige consensus, want die zoektocht kan juist verlammend werken. Het enige wat we moeten doen, is onze blik op onze gezamenlijke missie richten, in plaats van dat we onze verschillen benadrukken en onder een vergrootglas leggen. Zo verwordt de nog wat onwennige nieuwe Domus Medica tot het kloppend medisch hart van Nederland. 

Roelie Dijkman, voorzitter NVVA