Een opleiding met hindernissen
Plaats een reactieIk wil het opnemen voor collega Bonte, voorheen aios neurologie in het Canisius-Wilhemina Ziekenhuis in Nijmegen (
). Bonte stelt dat hij niet de makkelijkste is en dat hij een pain in the ass kan zijn. Uit het stuk komt hij naar voren als een zeer gemotiveerde arts met een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel en een forse dosis moed. Meer moed in elk geval dan zijn collega-assistenten die een kritische brief over het onveilige opleidingsklimaat niet mede durfden te ondertekenen. Op zich al een typisch symptoom van onveilig opleidingsklimaat.
Naar mijn stellige overtuiging is de Medische Specialisten Registratie Commissie (MSRC) veel te passief in dit soorten zaken en laat zij klokkenluiders lelijk in de kou staan. De MSRC moet in dit soort zaken de regie overnemen en een onafhankelijke commissie een gerichte visitatie laten doen. Zowel naar het individuele en gezamenlijke functioneren van de leden van de opleidersgroep, als naar de opleiders. De conclusies van deze visitatie moeten, na hoor en wederhoor van betrokkenen, openbaar worden gemaakt - evenals de aanbevelingen om een omslag te bewerkstelligen. Het is voor een belangrijk deel het gebrek aan openheid dat ervoor zorgt dat disfunctionerende medisch-specialistische opleidingen maar kunnen doormodderen.
Zonder over deze specifieke opleiding te oordelen, constateer ik een aantal typische gedragingen: een opleider die stelt dat er met het opleidingsklimaat niets mis is, een ziekenhuisdirecteur die stelt dat de patiëntenzorg nooit in het geding is geweest en aankondigt dat hij nog wel onderzoekt of het opleidingsklimaat kan worden verbeterd en een opleider die de klokkenluider zonder hoorbaar protest van andere stafleden en collega-assistenten buiten de deur werkt. De MSRC wast haar handen in onschuld en steekt geen vinger uit voor de klokkenluider die dus nu in Duitsland emplooi heeft moeten vinden.
Rotterdam, april 2008
dr. C.M.A. Bruijninckx, chirurg
- Er zijn nog geen reacties
