Tot leven komen

Kunst en verloskunde zijn wat mij betreft verreweg de meest fascinerende aspecten van onze cultuur en kunnen op een verrassende manier samenkomen. Niet zelden wordt het creatieve proces vergeleken met een zwangerschap. Een kunstwerk moet ontstaan, ontwikkelen, groeien en uiteindelijk, als de tijd rijp is, geboren worden. Een mooie metafoor en wat bijzonder als een vrouw beide kan ervaren – als ze zowel een artistieke zwangerschap als een fysieke zwangerschap doormaakt.

De ultieme versmelting ontstaat als een kunstenares een werk maakt dat refereert naar haar zwangerschap of zelfs naar de analogie van beide creaties. Vanaf het eerste moment dat ik het werk van Diana Quinby zag was ik verkocht. Deze Franse kunstenares van Amerikaanse afkomst ontwikkelde als kind een voorliefde voor het tekenen van het menselijk lichaam toen ze de anatomieboeken van haar vader natekende.

Zwanger van haar eerste kindje begon ze aan een serie zelfportretten. Ze was zich bewust van het ontwikkelende leven in haar buik en het werk dat gelijktijdig vorm kreeg op het doek. Als vrouw, aanstaande moeder en kunstenares kwam haar creatieve potentieel tot een climax. In dit werk vormt haar prachte zwangere buik het middelpunt. Het naakte lichaam beschermend eromheen. Het duurt niet lang meer dan zal zij haar kind op de wereld zetten. Twee sierlijke handen rusten vlak onder haar buik. Het potlood verwijst naar haar artistieke gave. Dit krachtige, intrigerende werk is een eerbetoon aan de dualiteit van het scheppend vermogen van de vrouw.

Als ik een notitie maak, doet mijn pen vaak denken aan het potloodje in Diana’s hand. Het inspireert me, moedigt me aan door te zetten en er iets moois van te maken. Nog even en dit unieke werk zal niet alleen onze muur thuis sieren maar ook de voorkant van mijn proefschrift.

Daphne Voormolen, arts-onderzoeker obstetrie, UMC Utrecht