Over de grens

Een hand op de billen, kleinerende opmerkingen en plein public, te horen krijgen dat specialist worden niet voor jou is weggelegd van­wege je hoofddoekje, bij een sinterklaasviering bij het verklede staflid op schoot moeten komen zitten en in enkele gevallen ook seksuele handelingen tegen je wil; het zijn zomaar wat voorbeelden van ervaringen die we ophaalden met ons onderzoek naar grensoverschrijdend gedrag in de zorg.

Vijf jaar geleden deed Medisch Contact eenzelfde soort inventarisatie, die toen vooral gefocust was op seksueel grensoverschrijdend gedrag. Nu is er nu ook gevraagd naar intimidatie/machtsmisbruik, pesten en discriminatie. Een uitgebreid verslag leest u in het artikel Grensoverschrijdend gedrag ligt vooral in het ziekenhuis op de loer. Wellicht zag u afgelopen week de uitzending van Nieuwsuur of hoorde u onze meest recente podcast erover.

De resultaten liegen er niet om en uiteraard kunt u zeggen ‘ja maar, responsbias’ of ‘wat mag dan in vredesnaam nog wel?!’ maar het lijkt me dat ons als beroepsgroep bescheidenheid past en intro­spectie. Ook mijn grenzen zijn weleens overschreden, maar ik heb ook nagedacht of ik zelf over grenzen ben gegaan. Ik kon het zo snel niet bedenken, maar ongetwijfeld heb ik inmiddels bepaalde blinde vlekken ontwikkeld en ben ik opgeschoven op de lijn van wat we nog normaal vinden. En ja, we werken vaak onder hoogspanning of letterlijk op de vierkante millimeter waar leven naast dood ligt en ja, we mogen af en toe best fel zijn op elkaar, maar laten de resultaten van dit onderzoek ons (nogmaals) aansporen om met elkaar het gesprek aan te gaan hoe het er binnen de muren van onze eigen instelling aan toe gaat. Niemand zit te wachten op een zogenaamde cancel­cultuur, maar wel op een voor iedereen zo veilig mogelijke werkomgeving. En vraag je eens af hoe de vroegere coassistent in jezelf het evaluatieformulier van je huidige werkplek zou invullen.