One down
5 reactiesZe is 92, woont op zichzelf en is fors dement. Haar mantelzorg bestaat uit één dochter. Een thuisorganisatie verleent zorg. Na een aantal valincidenten trekt de dochter het niet meer. Levensverlengend handelen wordt niet langer op prijs gesteld. Op naar een verpleeghuis. Volgens een andere zorgorganisatie moet voor een opname een indicatie afgegeven worden door een specialist ouderenzorg. Of misschien moet hij de zorgzwaarte bepalen om het CIZ op aanvraag van de mantelzorger te laten indiceren? Zoiets dus. Daarom mevrouw naar het ziekenhuis gestuurd om de geriater de juiste formulieren te laten invullen. De geriater is druk. Een ingeschakelde assistent interne stelt een hulpvraag op en volgt de vigerende protocollen bij anemie e.c.i., waaronder CT abdomen. Na stapels onderzoek en twee zakjes bloed volgt een week later ontslag. De dochter is zo overdonderd – we wilden alleen een briefje – dat ze vergeet in opstand te komen. Twee weken later gaat mevrouw zorgzwaarteloos naar een hospice waar ze een paar dagen later overlijdt.
De mantelzorger trok het niet meer en de huisarts ook niet. De regelgeving groeit en muteert sneller dan ik aankan en zorgt ervoor dat zorgverleners monddood gemaakt worden. Protocol wint het van gezond verstand en is voedsel voor miscommunicatie. Ik kan erg genieten van de zorg voor ouderen, maar het wordt me te veel. Elke keer als een oudere die allang bij Petrus heeft aangeklopt, eindelijk overlijdt, haal ik opgelucht adem. 'One down', hoor ik dan de woorden van een inmiddels opgebrande huisarts. Ben ik te oud, zelf rijp voor een protocollair zorgplan of moet binnen de zorg het roer nog veel meer om?
Jos van Bemmel
P. Vroon
huisarts, HILVERSUM Nederland
collega huisarts Van Bemmel stuurt met een verkeerde indicatie een kwetsbare oudere in naar het ziekenhuis. Kennelijk voelt hij zich hiertoe gedwongen. De juiste plek zou het verpleeghuis zijn. Mijn ervaring is ook dat je als huisarts soms niet ander...s kunt dan maar insturen naar het ziekenhuis. Daar is de deur tenminste altijd open. Verpleeghuizen zijn bolwerken waar je niet 24/7 een patient naar toe kunt sturen voor verzorging. Het wordt de hoogste tijd dat verpleeghuizen bij Wet een zorgplicht krijgen om zonder bureaucratie en ten alle tijde zorgbehoeftige patienten op te nemen. Nu is de situatie zo dat huisartsen hun acute verpleeghuisbehoeftige mensen niet kwijt kunnen, maar ook dat ziekenhuizen vol liggen met 'wachters' op een verpleeghuisplek. Dat moet echt anders.
J. Henssen
medisch adviseur, Rijswijk Nederland
Het is vreemd dat de zorgorganisatie of het beoogde verpleeghuis zelf geen specialist ouderenzorg ter beschikking heeft om de indicatiestelling te doen. Een specialist ouderengeneeskunde is bij uitstek deskundig om deze taak te verrichten. Dat de pat...iënt hiervoor naar het ziekenhuis moet worden verwezen levert naast alle rompslomp voor de dame in kwestie een behoorlijke extra kostenpost op.
Ronald van Nordennen
Specialist Ouderengeneeskunde, Breda
Collega van Bemmel, huisarts, beschrijft in MC 25/2016:39 een actueel probleem binnen de zorg voor kwetsbare ouderen, namelijk de indicatiestelling voor zorg. Hij verwijst zijn 92-jarige, fors demente patiënte naar de klinisch geriater in het ziekenh...uis om de 'juiste papieren' in te vullen voor het aanvragen van zorg. Deze patiënte wordt vervolgens geprotocolleerd gezien en onderzocht, inclusief CT abdomen en bloedtransfusie, terwijl patiënte en familie geen levensverlengend handelen meer op prijs stelden en gewoon goede palliatieve zorg willen ontvangen. Dit is volstrekt doorgedraaide, schandalige en onethische diagnostiek en behandeling binnen de muren van het ziekenhuis. Een advies aan collega van Bemmel: houd deze patiënten weg uit het ziekenhuis, bespaar hen deze ellende en geef gewoon goede zorg in de eerste lijn of een zorginstelling, door u als huisarts, in samenwerking met een collega specialist ouderengeneeskunde in de regio. U staat er niet alleen voor.
M. Vasbinder
medico familiar e comunitario, 03725 TEULADA ALIC Spanje
Het sterven van mensen, waar de je jarenlang een "relatie" mee hebt gehad, trekt een zware wissel, meer op de huisarts, dan op andere artsen. Hoe langer in het vak, hoe meer dat gaat wegen. Daar wordt weinig bij stilgestaan en dat hoeft ook niet. Het... hoort er bij, hoewel de beginnende collega dat nog niet weet.
Patiënten hebben je alle vertrouwen geschonken. Je trekt tientallen jaren met ze op. Je weet vaak meer van hen, dan van je beste vrienden. Dat schept een band en gevoel van verantwoordelijkheid. Dan worden ze ziek en gaan dood en de arts moet weer door een rouwproces, dat hij overigens meestal perfect weet te maskeren.
Bij vele sterfgevallen vraag je je dan af: "Heb ik het wel goed gedaan?"
Toch is er geen mooier vak in de geneeskunde en zeker niet in de geneeskunst. Daar doet de bureaucratie niets aan af.
M.D. Oosterhoff
psychiater, THESINGE Nederland
De bureucratie is echt een ruimteinnemend proces, die goede dingen verdringt. Mooi gezegd: Het groeit en muteert sneller dan we aankunnen. Ik denk wel, dat leeftijd iets te maken heeft met het al dan niet nog kunnen verdragen ervan. Wij hebben beter...e tijden gekend.