BN’er met schizofrenie - Veldwerk - Paul Dinant

De baas van de American Psychiatric Association interviewt tijdens hun congres een collega. Een professor. Live op het podium. Het thema: haar diagnose schizofrenie. Het publiek hangt aan haar lippen. Ze droeg ‘haar geheim’ jarenlang met zich mee. Totdat ze er een boek over schreef. Professor ondanks schizofrenie: dat trok de aandacht.

Over schizofrenie doen de wildste verhalen de ronde. Het stereotype loopt nog altijd onverzorgd en in zichzelf pratend over straat: zonder werk en relatie, een gevaar voor de maatschappij. Het stigma is levensgroot. Het product van onwetendheid en angst. Het verhaal van onbekend en onbemind. Dat blijft zo, totdat iemand zich kan identificeren met een patiënt: een broer, vriend of collega.

De ziekte is invaliderend. Het beloop van de aandoening varieert echter enorm. De ziekte hoeft een betekenisvol leven niet in de weg te staan. Maar het stigma kan er zelfs toe leiden, dat er geen, of een andere, diagnose wordt gesteld bij mensen die wel aan alle criteria voor schizofrenie voldoen, maar niet aan het stereotype. Doordat de ziekte gewoonweg niet wordt herkend, of om de patiënt ‘een vonnis’ te besparen.

Vooroordelen en angst verdwijnen waar kennis én nabijheid verschijnen. Uitleg is belangrijk, maar niet genoeg. Artsen kunnen het niet alleen. Mensen moeten zich kunnen identificeren met een patiënt. Iemand met een voorbeeldfunctie. Iemand met aanzien. Wie durft als eerste uit te komen voor zijn ziekte? Wanneer staat
een BN’er met schizofrenie op? Daarin schuilt de mogelijkheid
om de ziekte te ontdoen van het stigma.

Paul Dinant, aios psychiatrie