Adviseurs - Eveline Knibbeler

Iedere week krijg ik twee of drie telefoontjes van een therapeut, trainer, adviseur, coach, counselor, of wat dies meer zij. Zij willen een afspraak maken voor een persoonlijk gesprek om ‘te onderzoeken wat wij voor elkaar kunnen betekenen’. Acquisitie dus. De verwachting is dat de bedrijfsarts de poort opent naar de markt van welzijn en geluk, en tegenwoordig ook vitaliteit, in het bedrijfsleven. Een verondersteld grote markt. Want de werkdruk in de bedrijven is hoog. En er zijn veel psychische klachten. Als je die behandelt, gaat vanzelf het ziekteverzuim omlaag. Een werkgever zonder bedrijfstherapeut is een dief van zijn eigen portemonnee. Vitaliteit is een echte kaskraker, want het is de optelsom van gezondheid en productiviteit.

Dat berust op een denkfout: alsof ieder menselijk probleem een markt zou opleveren voor therapeuten en adviseurs. Relatieproblemen zijn ook wijdverbreid. Eén op de drie huwelijken strandt in een echtscheiding. Maar daarmee is nog niet in elke Nederlandse straat plek voor een relatie-adviespraktijk. Integendeel. Een relatie-adviseur is veel te expliciet. Daar gaat geen mens naartoe, zeker niet in je eigen straat.

En zo ligt het in de bedrijven ook. De diensteneconomie duwt een scala aan intra- en interpersoonlijke mankementen naar de oppervlakte. Werkgevers en werknemers zoeken steun en advies. Maar meestal niet bij een deskundige die ‘adviseur’ op zijn visitekaartje heeft staan, of ‘therapeut’.

De adviseurs die het meest worden geraadpleegd zijn degenen die niet te boek staan als adviseur. Want met adviseren is het net als met seks en met humor. Als je het als zodanig benoemt, werkt het niet.

Eveline Knibbeler, bedrijfsarts