We zijn begonnen…

In diverse ‘momentopnames’ beschrijft Maxine van der Meer haar indrukken als anios in Paramaribo.

LOGBOEK PARAMARIBO

oktober 2022

Voorafgaand aan mijn eerste werkdag ga ik het Academisch Ziekenhuis van Paramaribo verkennen. Ik kom binnen in een grote hal en zie rijen stoeltjes met wachtende patiënten. Door de verschillende poliklinieken worden ze opgeroepen om de wachtruimte van de betreffende polikliniek te betreden. Eén balie per dokter, namen op de spreekkamers: ziet er gestructureerd uit eigenlijk. Ik voel me comfortabel in het ziekenhuis. Ik schat in dat de vrouw rechts van mij voor diabetescontrole komt en de man aan de balie voor hiv-controle. Is dit patroonherkenning of zijn het vooroordelen?

Op de hoek van de Javaanse markt zit een man van rond de 60 een bara met kip te eten. Hij draagt ondanks de tropische temperaturen een witte polo en een lange spijkerbroek. Ik ga naast hem zitten om mijn zuurzak sap te drinken. Zo raken we aan de praat over de ramboetans, pitaya’s en markoesa’s die verkocht worden. Die zorgen voor zoete dromen vertelt hij.

Als ik hem vertel dat ik dokter ben, komen de vragen: ‘Vitamine C is goed voor de longen toch? Dus sinaasappel (apresina) werkt tegen covid? En knoflook (konogroku) is goed voor de bloedvaten en de pompkracht van het hart.’ Ik vind vitamine C een interessant voorstel maar vertel dat ik niet in knoflook geloof. Hij vervolgt: ‘Als je goed bloed hebt dan kan je kaaiman eten. Zo niet, dan verhit je bloed en krijg je bulten.’ Vegetarisme komt hier niet voor geloof ik. Ik begin nog even over vet, suikers en beweging, maar ik betwijfel of dat aankomt. Het dokterswerk in de tropen is al begonnen…