Blogs & columns
Blog

U hoort snel van mij!

3 reacties

Spoedig na mijn afstuderen ging ik met Kees, de psycholoog uit eerdere blogs, op vakantie naar Spanje. Mijn ouders woonden daar, hadden een gastenverblijf en een heerlijk zwembad. Kees en ik lieten ons de Spaanse zon, het zwemmen in zee en zwembad en de gastvrijheid van mijn ouders (vaak uit eten met goede wijn) uitgebreid aanleunen. Er was geen vuiltje aan de strakblauwe lucht, tot een huisgenoot belde dat er een brief van het ziekenhuis in Woerden op de mat lag en of hij die moest openmaken. Ik solliciteerde me gek in die tijd met tot dan toe weinig succes, dus de adrenaline spoot uit m’n oren: Nu Openmaken!

Om een middellang verhaal kort te maken: ik zou terug naar Nederland voor het sollicitatiegesprek en Kees zou nog een paar dagen blijven. Ik had twee soorten sollicitatiebrieven geschreven. In de eerste verkondigde ik mijn verbondenheid met mensen in den vreemde en mijn idealistische drang hen als tropenarts bij te staan. In de tweede verkondigde ik mijn verbondenheid met mensen om de hoek en mijn brandend vuur hen als huisarts te verheffen. Ik voelde me in de trein naar Woerden al niet op mijn gemak in mijn net te opzichtige outfit, mij door een snelle verkoper aangesmeerd (‘Met dit stijlvolle colbert en deze prachtige pantalon zet u meteen de juiste toon’). Iets voor Woerden kwam ik erachter dat ik de advertentie en mijn sollicitatiebrief in de stress thuis had laten liggen. Bij aankomst wachtte mij een kamer met een aantal specialisten, allemaal in een jolige bui, extra verhoogd door enkele halflege flessen wijn in de hoek. De kaarten waren overduidelijk al geschud. Ik was de laatste, moest nog even worden afgewerkt en daarna lekker naar de kroeg met z’n allen. Een chirurg, die mogelijk dienst had en een nuchtere indruk maakte bladerde wat door mijn brief en vroeg wat ik na dit eventuele assistentschap ging doen. Kent u de iconische film The Deerhunter, met die onvergetelijke Russisch-roulettescène? Ik zette het pistool tegen mijn hoofd en gokte ‘huisarts’. Het bleek dat ik kort tevoren kennelijk nog naar de tropen wou.

Als de avond valt is geen station in Nederland troostelozer dan dat van Woerden, zeker met zo’n klotecolbertje aan!

Om half tien stond een kennismakingsgesprek gepland met een vrouw van 23. Ik had de praktijk nog maar net, had dringend aanwas nodig en elke nieuwe patiënt was er een. Ze kwam binnen, legde meteen een hele lijst vragen op mijn bureau. Ze vroeg uitgebreid naar de logistiek van de praktijk, hoe het ging met herhaalrecepten, wat ik van abortus vond, of ik weleens euthanasie had toegepast (was toen nog illegaal!) en wie er besliste over verwijzingen. Terwijl zij ijverig aantekeningen maakte, voelde ik me steeds meer in een stijlvol, doch knellend colbert gekneveld. Toen ze haar lijst kennelijk tot tevredenheid had afgewerkt stond ze op, gaf me een hand en zei: ‘Ik vond het een prettig gesprek, u hoort snel van mij.’ Wat bleek: ze had bij vijf huisartsen gesprekken gepland. Ik was de laatste. In de hoek van de kamer zag ik wat lege flessen staan. Enkele dagen later vertelde mijn assistente dat ik het niet was geworden.

Nu ben ik mijn hele leven tegenslagen als een man tegemoetgetreden en rancuneuze gedachten zijn mij vreemd. Ik hoop wel dat de kledingzaak van die gladde etterbak ooit tot de grond is afgebrand een week nadat zijn inboedelverzekering was verlopen. Ook wil ik de minister verzoeken het disfunctionerende Hofpoort Ziekenhuis, met dronken specialisten en een schandalig personeelsbeleid onmiddellijk te sluiten of anders zijn collega van Defensie te verzoeken het met terugwerkende kracht uit mijn geheugen te laten bombarderen.

Mijn psychiater overweegt na het lezen van deze blog de medicatie op te hogen. Het blijft een zwaar vak, huisarts. Geldt dat ook voor tropenartsen?

Meer van Imme Bergman

  • Imme Bergman

    Hoewel ik in het echt anders heet ben ik het wel, bijna 35 jaar huisarts. In mijn innerlijke wachtkamer zitten veel patiënten, mensen met wie ik ontroerende tot hilarische dingen heb meegemaakt. Ze hebben op deze blog gewacht. Ik heb veel van hen geleerd en ze hebben mijn leven verrijkt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • W.J. Jongejan

    Huisarts n.p., Woerden

    Nogal gedateerd verhaal wat tamelijk incoherent over komt. Dat het verhaal over ruim 35 jaar terug gaat is niet direct uit de tekst duidelijk. Daarvoor moet je andere uitingen van de schrijver lezen.

  • C.W. den Hengst

    dermatoloog, Woerden

    Om minstens 35 jaar na dato dit heden te plaatsten, dan vraag ik mij toch af wat er klopt van je redenering dat je wat geleerd hebt in die 35 jaar. Ik was van 1983 tot 2018 dermatoloog in Woerden en herken hier helemaal niets in. Lijkt op een na 35 j...aar nog steeds niet verwerkte afwijzing. Zoek hulp.

  • neuroloog, Aruba

    Wow. Over jolig gesproken. Heerlijk

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.