‘Mama, wat is dood?’
2 reactiesNu het mooie weer is aangebroken heb ik de waterpistolen tevoorschijn getoverd. Onze 3-jarige wijsneus rent door de tuin: ‘Piew, piew, piew, ik maak je dood.’ ‘Hé, dat wil ik niet horen!’ We schrikken allebei van de felheid van mijn reactie. Het spel eindigt abrupt. Beteuterd vraagt hij: ‘Maar mama, wat is dat? Dood?’
Ineens voel ik een enorme last op mijn schouders. Papa is als de dood, eh.. voor de dood. Dus deze vraag moet ík voor mijn rekening nemen. Als dokter heb ik de dood onderdeel gemaakt van mijn leven en heb ik tevens een enorme liefde voor zorg in de laatste levensfase. Het is voor mij doodnormaal, in de breedste zin van het woord. En dat gun ik mijn kinderen ook.
Ik heb een enorme liefde voor zorg in de laatste levensfase
In een flits bepaal ik de strategie. Welke aanvliegroute gebruik je voor een kind van 3? Ik besluit hem uit te leggen dat als je doodgaat, je nóóóit meer terugkomt (lees: 3-jarigen hebben soms grote woorden nodig). Je wordt een sterretje in de lucht. Achteraf twijfel ik of ik deze woorden had willen gebruiken, maar ik ben nu eenmaal deze weg ingeslagen. We praten er een tijdje over door.
Dan trekt hij zijn linkerwenkbrauw op en kijkt omhoog. Ik herken de blik. Ik gebruik ‘m zelf ook als ik iets groots probeer te verwerken op mijn harde schijf. Zijn gezicht ontspant en hij loopt weer naar buiten. Ik sta eventjes heel tevreden te zijn: kon slechter dit, toch?
Dan wordt mijn tevredenheid ruw verwoest: ‘Mama, ik wil dat doodgaan toch graag even proberen.’
Meer van Anouk Putker:
Anoniem
Gepensioneerd huisarts
Ik ben dankbaar dat ik toen ik 4 jaar oud was te horen kreeg dat mijn Opa vanuit diep coma in een terminaal lucide moment zei: ik zie God en mijn Oma bedankte! 1 dag later was hij dood. Dit werd mij verteld! en mijn redding! Het leven gaat dus door d...acht ik, zoals ik altijd dacht! De klap was geen klap.
En ja we kunnen naar de sterren gaan! Op dit moment doet William Peters in Amerika opvolgend ervaringsonderzoek van Raymond Moody over SDE ervaringen. Shared Death ervaringen tussen ouders en kinderen en vice versa ,maar ook artsen en patiënten.
zijn boek;
Op de drempel van het oneindige. Lees die verhalen voor aan de kinderen. Want dit is de realiteit. De dood is een transitie en het levenseinde is magisch mooi!
Zie ook Iands Spring Symposium Amerike van 20 april 2024
[Reactie gewijzigd door redactie op 30-04-2024 11:31]
Psychiater niet praktiserend, GOIRLE
Welkom in Europa, Blijf hier tot ik doodga, zingt mijn 4 jarige kleinzoon en vraagt wat doodgaan is. Dan ga je naar de sterretjes. Mag ik daar ook naar toe? Als je groot bent. Welkom in Europa zingt hij vrolijk verder. 😀