Quarantaine, daar doen ze hier niet aan

We – een andere co en ik – komen het kantoortje binnen. Alle vijf de afdelingsboeken liggen verspreid op het kleine bureau. Ze hebben allemaal net een andere functie: de nachtoverdracht, een voor de verpleegkundigen, een voor de artsen, het overzicht van opnames en de somatische metingen. In het overdrachtsboek lees ik iets over twee nieuwe opnames gisteravond, maar op het lijstje dat voor mij op het bureau is geplakt, waar normaliter alle patiënten op staan, zie ik niks. Ik wil de computer aanzetten om te kijken of ik iets in het epd kan vinden, maar dan bedenk ik me dat die het niet meer doet na de storm van gisteren.

Uhm, ja, laten we maar gewoon beginnen met de visite dan. In de eerste kamer is het meteen raak: gister lagen hier nog twee patiënten, nu ineens zeven. Het blijkt dat er een ongeluk is geweest waarbij vijf mensen gewond zijn geraakt toen ze een huis aan het bouwen waren. Door de storm is het ingestort en zijn delen van het huis op de mannen terechtgekomen. Ze zijn direct naar ons ziekenhuis gebracht. En nou liggen ze hier met z’n allen op één kamer, samen met een patiënt met een abces in zijn nek én een patiënt met verdenking op open tuberculose. Quarantaine, daar doen ze hier niet aan.

We beginnen het rondje en vragen in het Swahili naar de namen van de patiënten. Ook de klachten vragen we uit, maar ons Swahili is nog niet zo goed dat we ook alle antwoorden kunnen begrijpen. Gelukkig is de verpleegkundige erbij om te vertalen.

Een van de patiënten heeft een epileptische aanval gehad na het ongeluk. We zouden graag een CT maken van zijn hoofd, maar die hebben we hier niet en dus verwijzen we hem naar de grote stad hier dichtbij. Daarvoor vul ik een papieren formulier in, dat wordt ondertekend door de dokter, die ik aan de andere kant van het ziekenhuis vind. Dan gaat de nurse met het formulier langs de receptie voor een stempel en dan kan de patiënt hiermee naar het volgende ziekenhuis. Niks verloopt nog online.

De andere patiënten zijn veel minder ernstig aangedaan. Maar de meeste moeten nog wel even blijven, want ze moeten een röntgenfoto laten maken. Helaas is het X-ray-apparaat al een aantal dagen kapot. En dus wachten ze nu geduldig, allemaal op één kamer, tot hij weer gemaakt is.

Welkom in Tanzania!