Bram Tjaden bespreekt met verschillende beroepsgenoten het onderwerp zingeving. Dit keer is Pieter Barnhoorn, huisarts, seksuoloog, docent en onderzoeker aan het LUMC aan het woord. Wat zijn zijn gedachten als het over zingeving gaat?
‘De eerste maanden hopen we gezamenlijk zo’n vijfhonderd tot duizend patiënten met postcovid op consult te zien’, vertelt longarts Leon van den Toorn (Erasmus MC) namens de NFU (Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra). Per 1 november openen de postcovidexpertisecentra van het Erasmus MC, Maastricht UMC+ en Amsterdam UMC daadwerkelijk de deuren.
Het was een langgekoesterde droom van aios huisartsgeneeskunde Heroo Ridha en haar vader Salah Ridha: samen zijn huisartsenpraktijk in Volendam runnen. Maar toen ging haar vader plotseling dood. Met grote emotionele, en ook organisatorische gevolgen.
Het pijnbestrijdingsadvies voor spiraalplaatsing in de richtlijn Anticonceptie is onderwerp van maatschappelijke discussie. Het NHG gaat de richtlijn herzien. Dat de richtlijn wordt herzien betekent niet direct dat de richtlijn ook gewijzigd gaat worden, stelt een woordvoerder van het NHG.
De logica in de zorg ontgaat mij vaker. Het is de reden dat ik samen met mijn collega's inmiddels steeds vaker zelf zorg regel, langs het reguliere systeem. Maar ontkomen aan ons systeem kan ik natuurlijk niet.
‘Ik zou u nog bellen over de uitslag van het urineonderzoek. De test wijst erop dat er een klein beetje ontstekingscellen in de urine zit, maar er is geen sterke aanwijzing voor een urineweginfectie…’ ‘Infectie? Heb ik een infectie?’, onderbrak de patiënt mij. ‘Nééé, er is op dit moment geen harde aanwijzing voor een infectie.’ Ik had de telefoon aan mijn oor en voelde me blozen. Er was verwarring, maar ik kon het nog oplossen.
Met enige regelmaat komen we als huisarts momenteel negatief in het nieuws. Ik heb het niet over concerns die niet aan de eisen voldoen of collega’s die geschrapt worden. Maar over collega’s die naar eer en geweten handelen. Het beste voorhebben met hun patiënten. Mensenzorg leveren. En het toch niet goed kunnen doen. Met invoelbare situaties tot gevolg.
Een 42-jarige patiënt bezoekt het spreekuur van zijn huisarts met sinds twee maanden bestaande, in wisselende mate aanwezige, milde rugpijn. De patiënt is niet onbekend met rugpijn, maar dit houdt nu wel langer aan. Nadat de huisarts de anamnese heeft afgerond, verwijst zij hem naar de fysiotherapeut voor oefentherapie. Twee weken later laat de patiënt weten, tijdens een telefonisch consult met de assistent, dat de pijn zich heeft uitgebreid naar het been. Hij is wel naar de fysiotherapeut geweest, maar heeft in plaats van de voorgeschreven oefentherapie, massage en acupunctuur ondergaan.
Huisartsen met volle praktijken moeten onderling patiënten mogen ruilen binnen een regio. Daarvoor pleit de Gelderse huisartsenorganisatie Oost-Gelderland (HOOG). Deze huisartsen lobbyen voor meer wettelijke ruimte daartoe, om het probleem van volle praktijken landelijk aan te pakken.
De kleine woonkamer zit vol familie, vrienden en buren als we binnenkomen. Hij ligt in het midden van het gezelschap, in zijn bed. ‘Fijn dat jullie er zijn’, zegt hij. Zijn dochter brengt de lege kopjes en een schaaltje met nog wat resterende koekjes naar de keuken. Het is alsof we op zijn verjaardagsfeest komen. Niets is minder waar.
Als ik mijn eigen vak door de ogen van een buitenstaander bekijk, dan word ik niet vrolijk. Voor je het weet krijgen mensen het idee dat het toch wel heel verschrikkelijk moet zijn om als huisarts te werken.
Vandaag val ik bij een nieuwe huisartsenpraktijk in als doktersassistente. Stipt acht uur stromen de telefoontjes binnen. Het eerste uur is toch altijd even wennen. De eerste telefoontjes verlopen licht hakkelend, maar na een aantal telefoontjes zit ik er weer in.
De inzet van praktijkondersteuners geestelijke gezondheidszorg (POH-ggz) zorgt voor minder behandelingen van patiënten met depressieve klachten binnen de ggz. Dat blijkt uit een Nederlandse studie door promovendus Jesper Dros en collega’s.
Een patiënte komt bij de huisarts voor het verwijderen van twee moedervlekken op haar rug. De eerste wordt vakkundig weggesneden door de huisarts, waarna ik mijn chirurgische kunsten mag vertonen bij nummer twee.
De bloeddruk wordt even goed en soms zelfs beter gereguleerd wanneer de patiënt zelf verantwoordelijk is voor het regelmatig meten van de bloeddruk en het aanpassen van de medicatie. Dit blijkt uit onderzoek van Patricia Martínez e.a. dat is gepubliceerd in JAMA Network Open.
U herkent het vast wel. Een willekeurige zondagochtend op de huisartsenpost. U komt om 07.45u binnen. U heeft er al een lange werkweek op zitten en morgen wordt u weer op uw eigen praktijk verwacht. Terwijl uw kinderen uitslapen en samen met papa op deze zonnige dag naar de dierentuin gaan, staat uw eerste patiënt om 08.00u al gepland.
De voordeur kan niet helemaal open. We wurmen ons met spoedkoffer, dokterstas en laptop tussen de spullen door het huis in, de trap op. Ook de overloop staat vol spullen. In de badkamer zien we bloedsporen en bruinzwarte vegen op de wc-bril en de vloer. Poep? Waarschijnlijk wel.
Wanneer een vrouw de huisarts bezoekt met een veelvoorkomende klacht, is de kans dat er diagnostisch onderzoek wordt ingezet aanzienlijk kleiner dan wanneer een man met precies dezelfde klachten naar de huisarts gaat. Dat concludeert gezondheidswetenschapper Aranka Ballering in het onderzoek waarop zij begin april is gepromoveerd aan het UMCG. Betekent dit dat mannen betere zorg krijgen van hun huisarts en dat huisartsen dus vrouwen discrimineren?
Midden in de wijk bevindt zich het oude pand dat bij menigeen nostalgische gevoelens opwekt. De deur kraakt als ik hem voorzichtig openduw. De grote kieren doen de ijzige wind naar binnen waaien maar de prille voorjaarszon glinstert kleurrijk door het glas in lood.
Een 1-aprilgrap over het ruilen van patiënten door huisartsen blijkt een goed idee. In Drenthe bereidt een groep huisartsenpraktijken zelfs al een ruilsysteem voor, als oplossing voor te lange aanrijtijden bij spoedgevallen.
‘Heeft mama gymnasium gedaan? Waarom is ze dan huisarts geworden?’ Jarenlang dacht ik dat ze best trots was dat haar moeder dokter was. Plots is die illusie weg. Als ik er met haar kinderogen naar kijk, is het ook een weinig aantrekkelijk beroep.
Erik Verschuren is parttime praktijkhoudend huisarts in Wijchen. Tegelijk is hij gemeenteraadslid in Nijmegen. Recent begon hij een ‘politiek spreekuur’ om te horen wat er speelt in de wijk.
Als praktijkhoudend huisarts een opvolger vinden is niet eenvoudig. Dat geldt zeker voor de solist met een praktijk aan huis. Helemaal in een regio waar minder jonge huisartsen zich willen vestigen en commerciële partijen al zijn neergestreken. Drie pensionerende huisartsen denken nu een oplossing te hebben gevonden.
Het College Geneeskundige Specialismen (CGS) heeft op 14 februari 2024 het gewijzigde Besluit huisartsgeneeskunde na verloop van de adviesronde definitief vastgesteld. Het Besluit huisartsgeneeskunde is aangepast naar aanleiding van de actualisering van het landelijk opleidingsplan met als beoogde inwerkingtredingsdatum 1 maart 2024.
Je bent op leeftijd. Er zit al een tijdje een knobbel in je borst. Dat wist jij. Dat wist ik. Samen besloten we er vooral niet naar te laten kijken. Ook al wisten we allebei dat de kans op een maligniteit groot zou zijn. Dat niks doen, ligt mij niet zo lekker.
