Met de jongeren gaat het niet zo goed. Dat is in het hele land te zien, maar in onze wijk is het wel opvallend. Veertig procent van hen heeft zich de afgelopen vier weken vaak of altijd eenzaam gevoeld. Een kwart van de ondervraagden heeft de afgelopen twaalf maanden regelmatig serieus nagedacht over een einde maken aan zijn of haar leven.
Nee, da’s geen typefoutje. Het woord schoot me te binnen toen ik met mijn honden wandelend nadacht over waar het met de praktijk heen zou moeten. Wat nodig is: zowel reflecteren (wat is er allemaal gebeurd) maar ook leren (wat werkte wel, of niet).
Vier op de tien Nederlanders zijn niet tevreden over de telefonische bereikbaarheid van huisartsen. Dat blijkt uit navraag van onderzoeksbureau Nivel. Over de tijd die een huisarts voor patiënten heeft bij de afspraak, zijn patiënten juist heel vaak goed te spreken.
Door geneeskundestudenten al vanaf het einde van hun tweede studiejaar in te zetten als ‘pretriagist’ op de huisartsenspoedpost, kun je lange telefonische wachttijden voorkomen, zo ondervonden ze op de hap in Maastricht. Het triageproces werd er efficiënter door en het bevorderde ook nog eens het werkplezier.
Hij zette aan en haalde snel zijn beste vriend Sebastiaan in. De andere twee die mee waren met het rondje fietsen kende hij niet goed. Die lagen al een stuk achter hem. Collega’s van Sebastiaan. Harder wilde hij, harder en sneller… echt even alles geven. Hij wilde het gevoel dat hij ‘maar een haio was’ achter zich laten.
Ben je als huisarts op zoek naar een eigen praktijk, maar heb je de juiste match nog niet gevonden? Laat jezelf dan zien door een profiel aan te maken binnen de nieuwe functionaliteit op de LHV Praktijkmatch: ‘Praktijkzoekers’.
De weken gingen voorbij en steeds vaker verzocht u mij om u dood te laten gaan. Had ik te veel gedaan met het behandelen van uw blaasontsteking en uw hartfalen? Ik begon aan mezelf te twijfelen. Die twee doodsoorzaken leken me niks. Ik gunde u een rustig overlijden in uw slaap.
'Ja, zeker, die ligt hier opgenomen en gaat zo meteen naar de ok.' Ik heb een vriendelijke verpleegkundige aan de lijn. Maar naar de ok? Dat kan niet de bedoeling zijn. Deze vrouw moet echt niet meer geopereerd worden. Hebben ze haar dossier goed gelezen?
In Dit slik ik niet meer! bundelt de Belgische huisarts Staf Henderickx wetenschappelijk onderzoek over de destructieve gevolgen van ultrabewerkte voeding op onze gezondheid.
‘Hoe gaat het met je moeder? Jullie hebben een zware tijd als gezin...’ Al voordat ik de zin volledig heb uitgesproken zie ik de tranen opwellen bij de jonge man tegenover me. Duidelijk geëmotioneerd, en met trillende stem, bevestigt hij mijn vraag.
Daar was hij dan, Macroscopisch niet te zien Prachtig gecamoufleerd met make-up bovendien, Maar zij en ik wisten, Tussen de wenkbrauwharen in, Zat hij warm en gebakken, Te groeien en te vertakken
De aiossen huisartsgeneeskunde zijn ontevreden over de recent onderhandelde cao, omdat hun salaris er niet voldoende op vooruitgaat. De nieuwe cao is daarmee van de baan en er komen nieuwe onderhandelingen.
Het is maandagochtend 8 uur en de donkere kringen onder de ogen van mijn opleider zijn netjes weggewerkt met make-up. Een beker extra sterke koffie staat op haar bureau. Het is gisteren laat geworden. De lach die ik normaal elke werkdag zie, is er nu niet. Het is haar níét gelukt om midden in de nacht de felbegeerde injecties te bemachtigen.
‘Nou’, zegt de vrouw, ‘heb ik even mazzel dat ik net op de stoep val voor het huis van een dokter, ik had geen betere plek uit kunnen zoeken.’ Een gelukje bij een ongelukje.
Het is algemeen bekend: ons vak is een van de moeilijkste van de geneeskunde. We laveren continu tussen held en schlemiel. Met daarin vooral vele tussenwegen. Maar onder aan de streep heb ik ook ‘s avonds weleens moeite om mijn kinderen naar bed te krijgen. Worden mijn zwangerschapshormonen me weleens teveel. Toeter ik weleens in het verkeer.
Huisartsen in Oost-Brabant gaan komende maand patiënten die buiten het postcodegebied van hun praktijk wonen, uitruilen. Als dat voldoende oplevert, is het de bedoeling dat volgend jaar te herhalen, licht huisarts en ambassadeur van de LHV-afdeling Brabant-Oost Maurits Westein toe.
Herman Finkers zei ooit: ‘Ik denk dat ik de deurwaarder maar eens met een bezoekje ga vereren, want het kan niet altijd van één kant komen.’ Daar moest ik aan denken toen ik een patiënt binnenliet die me altijd veel tijd kost.
De tranen rollen over de wangen van mijn 5-jarige meisje. We komen net van de oogarts en daar heeft ze slecht nieuws gekregen: er is níéts met haar ogen aan de hand.
De NZa komt met een huisartsentarief gebaseerd op een 36-urige werkweek. Er zijn weken dat ik me afvraag of ik het in die tijd wel red. Dan heb ik mijn vergaderingen en nascholingen niet meegerekend. Ik ben niet eens praktijkhouder, moet je nagaan.
We zitten als artsen in een wonderlijke driehoeksverhouding. Wat wordt uitgevonden aan medicijnen, technieken en diagnoses vormt een wereld van overvloed waar wij als dokters, naast de patiënt en tegenover de fabrikant, middenin zitten. Met als voyeurs de tuchtcolleges die meekijken in onze richtlijnen.
Een huisarts ontslaat een verpleegkundig specialist (VS) begin januari 2024 op staande voet, een paar dagen voordat zij haar diploma in ontvangst neemt. De verpleegkundig specialist is dan al ruim anderhalf jaar in opleiding bij de huisartsenpraktijk. De huisarts maakt zich al langer zorgen over haar functioneren. De druppel die de emmer doet overlopen is een incident in januari.
‘Ik schaam me zo. Ik krijg die Beppy er niet meer uit.’ Beppy? Ik heb geen idee wie of wat Beppy is. Ze legt me uit dat het een duurzaam menstruatieproduct is dat gewoon gedragen kan worden tijdens sporten en seks. Het heeft geen storend uithangend touwtje. Maar dat is dus ook net het probleem.
Jonge huisartsen twijfelen nogal eens: wil ik praktijkeigenaar worden of niet? In de Netwerkclub Aspira proberen ze elkaar over de drempel te helpen. ‘Willen we dit mooie vak in stand houden, dan hebben we praktijkhouders nodig.’
Bram Tjaden bespreekt met verschillende beroepsgenoten het onderwerp zingeving. Dit keer is Pieter Barnhoorn, huisarts, seksuoloog, docent en onderzoeker aan het LUMC aan het woord. Wat zijn zijn gedachten als het over zingeving gaat?
‘De eerste maanden hopen we gezamenlijk zo’n vijfhonderd tot duizend patiënten met postcovid op consult te zien’, vertelt longarts Leon van den Toorn (Erasmus MC) namens de NFU (Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra). Per 1 november openen de postcovidexpertisecentra van het Erasmus MC, Maastricht UMC+ en Amsterdam UMC daadwerkelijk de deuren.
