Je bent op leeftijd. Er zit al een tijdje een knobbel in je borst. Dat wist jij. Dat wist ik. Samen besloten we er vooral niet naar te laten kijken. Ook al wisten we allebei dat de kans op een maligniteit groot zou zijn. Dat niks doen, ligt mij niet zo lekker.
In Italië leren kinderen om van wijn te genieten op hun 14e. In België wordt qua alcoholgebruik bij jongeren dezelfde zorgwekkende trend gezien als in Nederland 10-15 jaar geleden. Maar hoe zit het nu met de drinkcultuur van jongeren in Nederland?
Nou ben ik geen moraalridder en woon ik ook niet in de Biblebelt, maar het lijkt of seks steeds meer een doel op zich wordt en totaal is losgezongen van, ik durf het haast niet te zeggen: liefde. Er komt een aantal verhalen bij mij boven, die patiënten me hebben verteld, waarin die relatie op een telkens verschillende, maar steeds ontroerende manier, wel wordt geschetst.
Van spoedeisende hulp arts tot brandwondenarts, dr. Scholten gaat geen uitdaging uit de weg. Acute situaties zijn de werksfeer waarin zij haar het liefste in begeeft. In deze aflevering word je meegenomen in wat voor rol er nou precies weggelegd is voor een brandwondenarts.
Een vrouwelijke neurochirurg, hoogleraar, vice-decaan én binnenkort lid van de Raad van Bestuur van het Amsterdam UMC en decaan van de faculteit der Geneeskunde van de VU, die haar drukke leven ook nog eens weet te combineren met haar gezinsleven. Hoe lukt het haar om dit allemaal te doen?
Veel jonge huisartsen die nu als zzp’er werken, willen geen praktijkhouder worden. Te veel gedoe, te veel stress. Maar dat wil niet zeggen dat ze geen vastigheid willen. Loondienst heeft, zeker nu er een nieuwe cao is, veel voordelen en zou weleens de oplossing kunnen zijn voor het huisartsentekort.
Dé combinatie tussen de tandheelkunde en geneeskunde; dat is de Mond-, kaak- en aangezichtschirurgie (MKA-chirurgie), in de volksmond beter bekend als de Kaakchirurgie. In deze nieuwe aflevering van KoffieCo de Podcast komen we erachter dat de term ‘Kaakchirurgie’ niet meer van deze tijd is en dat dit het vak een beetje tekort doet.
De proef met anderhalvelijnszorg blijkt niet alleen positieve effecten te hebben: het totaal aantal declaraties van laagcomplexe zorg steeg juist. Dit blijkt uit onderzoek van Van den Boogaart e.a. in Journal of Health Services Research & Policy.
Wisten jullie dat vluchtelingen tijdens het wachten op een verblijfsvergunning meermaals van asielzoekerscentrum moeten verhuizen? Waarom vinden deze verhuizingen plaats? En hoe wordt de gezondheid van een vluchteling in Nederland precies in kaart gebracht, maar ook: hoe kunnen we dit proces verbeteren als dokters?
Als praktijkhoudend huisarts ben je ondernemer en baas van je eigen bedrijf. Wanneer je dan 3 maanden uit de running bent, omdat je een van je nieren doneert aan je best vriend, moet je goed nadenken hoe je dit gaat oplossen. Drs. Joost Swart denkt dat de oplossing ligt bij een gelukkig team en goede voorbereiding.
De kranten stonden er de afgelopen tijd vol mee; grensoverschrijdend gedrag binnen verschillende sectoren. En ook in de zorg is er vaak sprake van ongepast gedrag. Over dit beladen, maar belangrijke onderwerp gaan we een persoonlijk en eerlijk gesprek aan met prof. Christa Boer, vicedecaan van de opleiding geneeskunde van de VU.
Huisartsen zouden geholpen zijn bij een model dat kan voorspellen wie van hun patiënten last krijgt van aanhoudende lichamelijke klachten (ALK). Circa 10 procent van de patiëntenpopulatie houdt klachten die blijvend zijn. Groot obstakel bij het opstellen van een dergelijk voorspellend model is de niet-consistentie in het registreren en coderen van de klachten.
Haar Nederlandse directheid maakt Drs. Nathalie Dukes een opvallende verschijning als huisarts in de Engelse stad Great Grimsby. Zo openhartig als ze is in haar praktijk, zo is ze ook achter de microfoon bij ons aan tafel. Drs. Dukes neemt ons mee en deelt haar levensverhaal in deze tweede aflevering van de serie: ‘Geen huisarts is hetzelfde’.
Deze week in de podcast niemand minder dan onze minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport: Ernst Kuipers! We behandelen openhartig belangrijke onderwerpen waar jonge artsen dagelijks mee worstelen: wat komt er na mijn geneeskunde opleiding? Zal de zorg volledig worden gecentraliseerd? Blijft Nederland topkwaliteit van zorg leveren?
Chronische patiënten hebben er baat bij als ze met hun behandelaar, naast klachten en labuitslagen, ook de ervaren ziektelast kunnen bespreken. Dat stelt epidemioloog en onderzoeker Esther Boudewijns (Universiteit Maastricht) in haar proefschrift ‘Optimising care for people with chronic conditions: The assessment of burden of chronic conditions tool’. Ze ontwikkelde de ‘Ziektelastmeter voor Chronische Aandoeningen’ en onderzocht de toepassing ervan. Boudewijns promoveerde op 15 juni in Maastricht.
In een droom tijdens zijn vakantie zag drs. Karel Steur,nu HAIOS, het ineens voor zich: hij zou huisarts worden. Hij vertelt ons over zijn persoonlijke zoektocht en wat hem heeft geïnspireerd om voor dit vakgebied te kiezen.
Elke twee à drie weken krijg ik een trosje eerstejaarsstudenten langs in het kader van het Student meets Patient-programma, sommigen nog voorzien van een beugel en/of acne. In hun gezichten zie ik weerspiegeld hoe oud ik ben. Ik vraag altijd aan ze hoe ze tegen de huisartsgeneeskunde aankijken. Daar word ik soms niet vrolijk van...
In Amsterdam worden de komende tijd meer basisartsen ingezet in huisartsenpraktijken. Dat bespaart de overbezette huisarts tijd en kan tegelijkertijd de basisarts enthousiasmeren voor de huisartsopleiding. Maar leent het vak huisartsgeneeskunde zich wel voor een basisarts?
Een 79-jarige patiënt zonder risicofactoren voor hart- en vaatziekten (behalve de leeftijd) belt op een maandag de huisartsenpraktijk nadat hij plotseling klachten krijgt van pijn op de borst en misselijkheid. De doktersassistent van de huisarts, die sinds 32 jaar een solopraktijk heeft, voert geen triage uit en geeft hem een consult voor de dag erna.
Nadat hij in zijn praktijk een bijzonder geval van genezing na gebed tegenkwam, besloot Dick Kruijthoff (65), tot voor kort huisarts in Bleskensgraaf, na te gaan of er meer mensen zijn die zoiets menen te hebben meegemaakt. Hij wijdde er zijn proefschrift aan, waarop hij recentelijk promoveerde.
Ofschoon de meerderheid van hen positief staat tegenover digitale zorg in de huisartsenpraktijk, verminderen digitale zorgtoepassingen de werkdruk van huisartsen niet. Dit blijkt uit onderzoek middels literatuurstudie, focusgroepen en vragenlijsten van de vakgroep Huisartsgeneeskunde van de Universiteit van Maastricht. Het werd uitgevoerd in opdracht van het ministerie van VWS, NHG, LHV en InEen.
Het Regionaal Tuchtcollege Den Bosch heeft aan twee huisartsen die bij de zorg voor dezelfde patiënt betrokken waren twee verschillende maatregelen opgelegd. Beide zaken zijn in één zitting behandeld.
Klaagster is behandeld door een huisarts van de huisartsenpost. Klaagster heeft zich daar ’s nachts gemeld met hevige buikklachten. Na onderzoek heeft de huisarts een werkdiagnose gesteld en medicatie voorgeschreven. Klaagster heeft later die nacht opnieuw contact gezocht met de huisarts. Haar is toen gemeld dat ze de werking van de verstrekte medicatie moest afwachten en dat ze in de ochtend contact met de reguliere huisarts kon opnemen.
Steeds meer zorg gaat van de tweede lijn naar de huisarts. Dat zorgt al voor meer werk(druk) maar de huisarts krijgt daar bovenop ook nog steeds oneigenlijke taken in de schoenen geschoven. Verwijzingen, briefjes, herhaalmedicatie – iedere huisarts heeft wel voorbeelden van anderen die zeggen: ‘Dat doet de huisarts wel’. Weigeren kost vaak meer tijd dan het ‘toch maar even doen’. ‘Nee zeggen om weer ja te kunnen zeggen’, werd het genoemd in de Ja/Nee-campagne die de Landelijke Huisartsen Vereniging in het voorjaar van 2022 organiseerde.
De huisartsenzorg raakt verstopt door stijgende werklast en krapte elders in de zorg, signaleren huisartsen Dorien Zwart en Henk Schers. Om de cruciale rol van de huisarts toekomstbestendig te maken stellen ze scherpe keuzes voor. Vier kernwaarden helpen om bij de bedoeling van het vak te blijven.
