Niet enkel de enkel

Barry veroverde het hart van mijn vrouws beste vriendin en zeilde ons leven binnen. Hij was letselschadeadvocaat van het slag ‘nietsontziende pitbull’. Op verjaardagsfeestjes was hij een aparte vogel in de salonsocialistische volière. Met het uiterlijk van een VVD-coryfee ventte hij op ietwat rechts-autoritaire toon allerlei linkse standpunten uit. Zijn hele stembare leven stemde hij zonder ooit vreemd te gaan SP.

Mijn kinderen vonden hem uitermate kleurrijk en erg gezellig. Ook hadden ze ontdekt dat het woord ‘verzekeringsmaatschappij’ bij Barry een zak kolen op een smeulend vuur gooide. Deze ‘vuile schoften’ of ‘criminele organisaties’ waren er slechts op uit om zijn cliënten te traineren en door eindeloos rekken te slopen. Hoewel hij zich soms een Don Quichot voelde, vocht hij met alles wat hij in huis had voor zijn mensen. Toen hij afscheid nam van zijn kantoor werd hij bedolven onder warme loftuitingen. Wat gelukkig niet meer hoefde, was het geluidsdicht isoleren van zijn werkkamer. Zijn met veel geschreeuw gepaard gaande telefoongesprekken met de ‘vijand’ drongen door in de kamers van zijn maten. Er moest nogal eens wat uitgelegd worden aan klanten, die het met grote ogen aanhoorden. We mochten elkaar meteen.

Bram van Loon had een vreselijke jeugd gehad en was als jongvolwassene vastgelopen in de modder van drugs en kleine criminaliteit. Toen zijn al even hopeloze vriendin zwanger bleek en beviel van een blozende zoon, Dave, draaide Bram om als een blad aan de boom. Toen moeder met de noorderzon verdween, wat eerder een opluchting was dan wat anders, rechtte hij zijn rug en werd hij een warme hardwerkende vader. Met allerlei laaggeschoolde baantjes schraapte hij een leven voor hen beiden bij elkaar. Drie jaar geleden werd hij tijdens een van zijn krantenwijken door een automobiliste van zijn brommer gereden. Liggend op de grond zag hij hoe ze er vandoor ging. Tot zijn stomme verbazing zag hij vervolgens een andere auto de achtervolging inzetten. De bestuurder trok een paar honderd meter verderop een dronken en gedrogeerde vrouw uit haar auto. De rechterenkel van Bram had een forse optater gehad en bemoeilijkt hem bij zijn werk. De orthopeed concludeerde ‘posttraumatische schade in een licht artrotische enkel’.

Hierna modderden de door Bram ingehuurde letselschadeadvocaat en de verzekeraar van de gedrogeerde tegenpartij vrolijk voort. Ik heb vaak aan Barry gedacht, had hem graag horen vloeken en tieren. Na drie jaar kwam er een vergoeding van 12.000 euro los. Vlak voor mijn pensioen vertelde een vrijwilliger dat Dave, die kennelijk toegang had tot de bankrekening van zijn vader, in een week het hele bedrag had opgenomen en vergokt op de sites waar Wesley Snijder en Dick Advocaat zo opgewekt reclame voor maken en daarna was verdwenen. Het ergste vond Bram dat hij zijn zoon nu kwijt is. Hij is niet op mijn receptie geweest. Uit schaamte vermoed ik.