Creative arts: ik voel het al borrelen

‘Ik was bang dat je zou zeggen dat ik er beter mee kon stoppen.’ We kijken allebei vluchtig naar haar handen. Haar vingers zijn knokig door artrose, maar de ontstekingen zijn rustig met medicatie. ‘De mensen in mijn omgeving zeggen: “Zou je dat nou wel doen? Je hebt immers reuma!” Maar dit is mijn alles…’

Ik kijk nog wat beter naar haar telefoon, naar de foto’s die ze me laat zien. Ze heeft uren stil gewacht in de vroege ochtend, op dat plekje dat bijna niemand kent. Zij kent het wel. Ze heeft hem vol getroffen. Af en toe zie ik bij ons in de buurt een ijsvogel voorbijflitsen, felblauw scheert hij over het water. Maar deze vogel oogt pas tropisch! Geel, blauw, roestrood. Hij is haarscherp gevangen op een tak. Een bijeneter.

‘Fantastisch! Ik zou zeggen dat je ze moet opsturen naar National Geographic. Dan kan iedereen ervan genieten.’

Ze is opgelucht, trots en een tikkeltje verontrust. Opsturen ziet ze niet zitten. Ik zal het een volgend consult nog eens opperen.

Ik ben wel verbaasd. Zou ik als dokter iets verbieden? De enige dingen die ik adviseer om te laten, zijn roken, alcohol en drugs. Maar ik zeg nooit dat mensen niet moeten doen waar ze een passie voor hebben. Juist wel! Hoe je iets doet, kun je vaak aanpassen, zodat het tóch kan. Doseren van activiteiten, dus afwisselend actie en rust plannen; sporten, zodat je fit, sterk en lenig bent; letten op een ergonomische houding; handige foefjes… Ik vind het heerlijk om hiervoor creatieve oplossingen te verzinnen.

En ik ben dol op de ‘creative arts’ van mijn patiënten. Zo heb ik heel wat handwerkers in de praktijk. De een maakt poppenkleertjes voor het goede doel, de ander heeft een sokkenhandeltje, en weer een ander haakt bloemenspreien die zo in het assortiment van Oilily passen. Als zij met artrosevingers dit kunnen maken, dan kunnen we in de geneeskunst toch ook wel meer ‘creative arts’ breien?

Recent startte ik met het boek The artist’s way van Julia Cameron. Een wereldwijde bestseller (4 miljoen boeken verkocht) uit de jaren negentig. Een instructieve methode om creatieve blokkades te doorbreken volgens een twaalfwekenprogramma. Denk ‘morning pages’ (eerst drie pagina’s bagger je brein uitschrijven, zodat het daarna lekker gaat stromen in je hoofd), ‘artist dates’ (wekelijkse uitjes met jezelf, spelen buiten je routines en comfortzone) en essays die tekst en uitleg geven aan de theoretische achtergrond.

Ik ben pas bij week drie, maar ik voel het al borrelen. Ideeën, plannen, schrijfsels, schetsen… Voor iedereen die nu de wenkbrauwen optrekt en mompelt: ‘Kunst beter maken? Zou je dat nou wel doen? Je bent immers dokter!’, hierbij mijn antwoord: het werkt ook stressverlagend, het vergroot je associatieve denkvermogen en je levensplezier. Dat werkt door in de spreekkamer. Superrationeel.