Levenseinde

De opstellers van de euthanasiewet stelden bij het definiëren van euthanasie dat het geen verschil maakt of de arts de levensbeëindiging verricht of de patiënt. ‘Een weeffout’ noemt filosoof en schrijver Ton Vink dat vandaag in het Nederlands Juristenblad.

Toegenomen acceptatie van euthanasie, toegenomen bereidheid en mogelijkheden om te verwijzen van artsen, en vergrijzing.

Ik voel me na anderhalf jaar helemaal thuis op vakantie-eiland Aruba. Als ik naar huis rij door de chaos, denk ik inmiddels: mijn chaos. Van kinds af aan had ik al een fascinatie voor de Caraïben, de zee en de piraten.

Sommige, of nee, verreweg de meeste van onze handelingen kun je niet binnen de veilige omheining van een protocol krijgen. Zo weet niemand hoe vaak u op uw scherm mag kijken terwijl de patiënt tegenover u zit. Of hoeveel telefoontjes u tijdens zo’n gesprek mag beantwoorden. Of welke disciplinaire maatregelen u tegemoet kunt zien als u een patiënt drie kwartier laat wachten. Vooral dat laatste, helaas niet-bestaande, protocol zou mij erg aanspreken.

Onlangs publiceerde Medisch Contact een artikel waarin werd betoogd dat euthanasie bij jeugdigen met een psychische aandoening verboden zou moeten worden.

De wet staat het toe, maar het zou eigenlijk verboden moeten worden: euthanasie bij adolescenten met een psychiatrische aandoening die uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Dat bepleiten Pieter Jan Stallen en collega’s. Het brein van jongeren is immers nog niet uitgerijpt.

Schouwartsen moeten uitvaartmedewerkers op de hoogte stellen als er sprake is van besmettingsgevaar door radioactiviteit of een ernstige infectie bij de overledene. Dat vindt uitvaartbranchevereniging BGNU, die deze informatieplicht wettelijk wil laten vastleggen.

Artsen die op gesprek gaan bij de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE) moeten zich beter voorbereiden en de RTE gaat vasthoudender doorvragen om relevante feiten boven water te krijgen. Dat stelt coördinerend voorzitter Jacob Kohnstamm in het vandaag verschenen jaarverslag van zijn organisatie.

‘Mijn vader gaf in zijn euthanasieverzoek aan nooit naar een verpleeghuis te willen, maar nu lijdt hij niet zichtbaar… wat te doen?’ ‘Als arts voel ik me vaak machteloos: ik kan niet iets doen wat niet mag.’ ‘Doet het er nog wel toe wat ik als patiënt zelf zeg en voel?’

De richtlijn Palliatieve sedatie wordt herzien. Onderdeel van deze herziening is een uitgebreide analyse van de knelpunten die zorgverleners ervaren in de praktijk. Uw ervaringen als arts zijn hierbij van groot belang. Met het invullen van een enquête kunt u aangeven welke knelpunten volgens u in de herziene richtlijn aan de orde moeten komen.