Muilpeer

‘Terugpakken’ is een wat vrije vertaling van de term ‘clawback’, maar wel een vertaling die recht doet aan de toepassing ervan in de tariefstructuur van onze apotheekhoudende leden. Het clawback-mechanisme heeft een hoog gehalte huisartsje pesten gekregen. Voor de zoveelste keer in de bijna anderhalf jaar dat ik LHV-voorzitter ben, blijkt de overheid zich niet te houden aan de afspraken. Herhaaldelijk heb ik de LHV voorgehouden dat onze beroepsgroep één uitgangspunt nooit mag verkwanselen: afspraak is afspraak. Een man, een man (een vrouw, een vrouw) - een woord, een woord. Maar dat lijkt niet te gelden voor onze overheidsdienaren en hun chefs.

Eerst het probleem in een paar woorden.
Apothekers en apotheekhoudende huisartsen leveren geneesmiddelen aan patiënten, en ze declareren de kosten ervan bij de patiënt of de zorgverzekeraar. De declaratie is gebaseerd op het normtarief van het betreffende geneesmiddel. Echter, de werkelijke prijs is onderhandelbaar, en apothekers en apotheekhoudende huisartsen bedingen dan ook kortingen bij de inkoop, wat leidt tot een hogere marge. Als ondernemer heb ik daarvoor het volste begrip, maar ik kan het als burger van dit land ook wel billijken dat de overheid geen zin heeft om die korting te betalen. Met andere woorden: die korting moest in de declaratie worden doorgevoerd. Dit is geëffectueerd in één vast kortingspercentage (6,82%). Dat is de clawback. Als LHV hebben we hiermee in 1998 ingestemd, maar wel onder een aantal randvoorwaarden. Daaronder een principiële scheiding van ‘zorg en handel’ en juridische bescherming voor apotheekhoudenden. Aan die voorwaarden is nog steeds niet voldaan.

Terug naar ons uitgangspunt: een vrouw, een vrouw - een woord, een woord. Ex-minister Borst wilde de clawback verhogen naar 10 procent. Daarmee doorkruiste ze de genoemde afspraken, omdat de clawback dus zou worden verhoogd terwijl aan de randvoorwaarden niet was voldaan. Haar termijn liep - in dit opzicht tijdig - af, maar haar onzalige voornemen werd opgepakt door haar opvolger (Bomhoff) en ook door diens opvolger, minister De Geus.

Nogmaals terug naar ons adagium: een man, een man - een woord, een woord. Onder verantwoordelijkheid van de demissionaire interim-minister heeft het CTG besloten om een substantiële verhoging in te voeren. Ook hij houdt zich dus niet aan de afspraken. Zoals gebruikelijk lijkt te zijn heeft ook in dit geval nauwelijks overleg met de beroepsgroep plaatsgevonden. Verder is de maatregel uitsluitend gebaseerd op de situatie bij apotheken en die verschilt substantieel van apotheekhoudende huisartsen. Inhoudelijk is de maatregel bovendien zeer ongenuanceerd en aan de genoemde voorwaarden is niet voldaan.

Het gevolg is dan ook dat, in weerwil van de wens van de Tweede Kamer, andermaal de positie van de apotheekhoudende huisarts en van de huisartsenzorg op het platteland en andere dunbevolkte gebieden, wordt aangetast. Dat laten wij niet gebeuren.

Meningsverschillen tussen organisaties die met verschillende belangen in de maatschappij opereren, zijn begrijpelijk. Maar je moet je wel houden aan je afspraken. Een tijdje ben ik taxichauffeur geweest in Amsterdam. Als ik me daar had gepermitteerd om een klant bij het instappen een tarief van tachtig cent per kilometer voor te houden, en bij het uitstappen één gulden twintig te berekenen was zijn antwoord simpel geweest: een muilpeer. Zo gaat dat in de gewone maatschappij.

Maar in het gentlemanachtige circuit waarin je met elkaar de voorwaarden voor de gezondheidszorg probeert af te spreken, geldt dat kennelijk allemaal niet. Daar doe je maar wat. En je roept er maar wat. En je vergeet het verleden.

De LHV houdt daar niet van en doet er niet aan mee. Daarom heb ik bezwaar aangetekend tegen het CTG-besluit via een procedure. Als het nodig is onderstrepen we dat met hardere middelen. Daar zijn er heel wat van, subtieler en effectiever dan muilperen ...

PS. Ons verzet zal nooit ten koste zal gaan van de patiënten. De acties die apothekers voornemens lijken te zijn - het niet leveren van geneesmiddelen aan patiënten - verwerpen we dan ook bij voorbaat en met klem.