LHV-voorzitter: Mag het een jaartje meer zijn?

Al in de jaren tachtig pleitte de LHV in de toenmalige nota ‘Naar een nieuwe honorering’ voor een gedifferentieerde honorering voor huisartsen; toen al was de LHV voorstander van een honorering die deels uit een abonnementstarief en deels uit een verrichtingentarief bestaat. Vlak na de eeuwwisseling omarmde de LHV het rapport van de commissie-Tabaksblat, waarin voor de honoreringsstructuur een scheiding tussen de kostencomponent en de inkomenscomponent werd bepleit. En onlangs heeft minister Hoogervorst het College Tarieven Gezondheidszorg (CTG) gevraagd een uitvoeringstoets te verrichten ten aanzien van zijn voorstel voor de invoering van een nieuwe honoreringsstructuur voor huisartsenzorg met ingang van 1 januari 2005.

Die door de minister voorgestelde structuur lijkt op onderdelen op de voorstellen van de commissie-Tabaksblat; voorstellen waarin de LHV zich zo goed kon vinden. Mooi, zult u zeggen. Het heeft zo’n twintig jaar geduurd, maar nu is die er dan toch. Tel uit

je winst en meteen invoeren dus. Nou …, daar denken wij toch anders over.

De LHV onderschrijft, met de minister, de noodzaak om de huidige financieringsstructuur voor de huisartsenzorg aan te passen en daar waar de minister het advies van de commissie-Tabaksblat volgt, onderschrijven wij zijn voorstellen ook. Maar, u heeft het waarschijnlijk al zien aankomen, tegen andere onderdelen van de plannen van de minister heeft de LHV grote bezwaren. Die bezwaren hebben wij dan ook aan het CTG kenbaar gemaakt.

De ingrijpende gevolgen van de wijziging van de financieringsstructuur en het gaan werken met praktijkplannen vergt een zorgvuldige voorbereiding. Hierop hebben wij het ministerie meerdere malen en al in een vroeg stadium gewezen. De LHV acht invoering van een nieuwe structuur per 1 januari 2005 volstrekt onverantwoord. De LHV heeft ook aan VWS en aan ZN laten weten geen verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor de gevolgen die voortvloeien uit het tempo en het ambitieniveau die de minister in zijn plannen schetst. Verder zal er volgens ons een overgangsperiode moeten worden ingesteld. In die periode kunnen huisartsen de nieuwe werkwijze op een zorgvuldige manier realiseren. Hun inkomen moet in die periode dan wel binnen alle redelijkheid, worden gegarandeerd.
Herhaaldelijk wordt in de plannen ook gemeld dat de nieuwe systematiek macrobudgettair neutraal dient te worden ingevoerd. Dit is echter strijdig met het uitgangspunt van de minister zelf, dat de kosten op basis van een over-eengekomen praktijkplan worden vergoed. Via een kostenvergoeding op basis van zo’n praktijkplan is het juist goed mogelijk recht te doen aan innovatie door individuele huisartsen. Tijdens de discussies over de lokale kostencomponent hebben LHV en ZN al gesteld dat macrobudgettaire neutraliteit binnen het huisartsenkader niet te geven is en ook niet wenselijk is.

Het voorstel gaat tevens uit van een wijziging in de ziekenfondssector per 1 januari 2005. Uniformering van ziekenfonds- en particuliere sector vindt mogelijk per 1 januari 2006 plaats. Het is volgens de LHV absoluut niet verantwoord om in één jaar tijd twee keer de financieringsstructuur te wijzigen, onder meer vanwege de administratieve lastendruk, de invoeringskosten en de grote inspanningen die de betrokken partijen hiervoor moeten leveren.
Diverse partijen zijn samen verantwoordelijk voor een zo zorgvuldig mogelijke voorbereiding op en invoering van de nieuwe honoreringsstructuur per 1 januari 2006. Vanwege die gezamenlijke verantwoordelijkheid doe ik een beroep op alle partijen om die verantwoordelijkheid pas met ingang van 1 januari 2006 gestalte te geven. De zorgvuldigheid vraagt om een jaartje meer.

Zorgvuldige invoering vraagt om langere voorbereiding