Dom, dom, dom

Veel artsen denken dat tegenwoordig co-assistenten niet meer als pispaaltje worden gezien. Niets is minder waar. Nog steeds worden co’s op verschillende manieren systematisch gekleineerd. Zoals co’s verplichten om het speculumonderzoek linkshandig uit te voeren of specialistische vragen stellen. Maar ook gemakkelijke vragen  zeer moeilijk laten lijken door een lastige zinsopbouw en moeilijke omwegen. En dan zo dat het net lijkt of er ook een heel moeilijk antwoord wordt verwacht. Na diep nadenkend verontschuldig je je dan toch maar. Als je vervolgens het meest simpele antwoord (wat je eigenlijk echt wel wist) hoofdschuddend krijgt toegeworpen, voel je je enorm dom. Maar het kan erger: geen antwoord, maar ‘zoek dat vanavond maar op, want dat hoort tot je basiskennis’. Net of dat gaat lukken tijdens die drukke avonddienst.

Ook leuk zijn de presentaties op de stageplek. Je kan het best een onderwerp kiezen waarmee de artsen ook weinig te maken hebben, anders krijg je weer bovenstaande vragen naar je hoofd geslingerd.

Gelukkig zijn er ook artsen (meestal assistenten) die hun vragen wel op een normale manier formuleren en je niet het gevoel geven dat je oerdom bent als je het niet weet. Geen bedenkelijk hoofdschudden of denigrerende blikken, maar gewoon een goede uitleg. Het mooie van deze aanpak is dat je als co niet zo bang bent om fouten te maken. Dan maar dat domme antwoord geven, wat toch eigenlijk niet zo dom was, of zelf vragen stellen. Deze artsen halen het beste in je boven en zorgen ervoor dat het co-schap veel leerzamer wordt.

Dus artsen, gebruik deze gesprekstechniek eens wat vaker!

Mysterico, de co-assistent