De kus

Gynaecologie is een vak vol emoties, zowel hele positieve als hele negatieve. Ik vind dat ook een van de leuke dingen aan dit vak. Het is vaak heftig. En je kan als dokter helemaal de held zijn, maar net zo goed het meest vreselijke nieuws moeten vertellen.

Bij  mij op de Spoedpoli zit een zeer zenuwachtige dame. Ze is voor de tweede maal zwanger. Ditmaal is ze achttien weken zwanger van een tweeling en ze voelde ze constant veel bewegen. Echter sinds twee dagen is dat wat minder en ondanks dat ze geen bloed heeft verloren, zit de schrik erin. Ik laat haar niet te lang wachten en maak snel een abdominale echo. Hierbij is tot grote vreugde tweemaal een positieve hartslag te zien.
Terwijl ik nog naast de patiënt sta en het echoapparaat weer klaarmaak voor de volgende patiënt, komt ze plotseling omhoog en voor ik het weet heb ik twee armen om mijn nek en een zoen op mijn wang te pakken. Een beetje beduusd kijk ik haar aan, volledig overvallen door deze emotie. Ze zegt nog snel ‘sorry’ en hoe blij ze is met dit nieuws, en rent de kamer uit.

Met een glimlach op mijn gezicht blijf ik achter.