Co’s moeten harder werken

Misschien een rare stelling voor een co-assistent, maar het komt werkelijk uit de grond van mijn hart: hoe vaak zie je niet dat een van je medeco’s er werkelijk de kantjes vanaf loopt? Je pikt ze er al snel uit. De eerste dag zijn ze niet op tijd en om vijf uur naar huis is eigenlijk al te laat. Ook ziek-melden is geen probleem. Dit gebeurt met name als de dag ervoor nog verheugd werd verteld dat ze die avond naar een feest zouden gaan. Hoezo ziek? Dat heet toch gewoon een kater? Anderen pakken het wat subtieler aan. Geen voorafgaande feestjes, maar toch ‘ziek’. Sneu hoor, maar wel knap dat ze na twee dagen verlof ineens dat verslag af hebben.

Daarnaast moeten de professionaliteit en de collegialiteit het vaak ontgelden. Een medeco opschepen met alle vervelende klusjes of patiënten uitschelden, is voor sommigen de gewoonste zaak van de wereld. Het vervelende is dat de andere co’s er de dupe van worden. Zij zitten met de brokken, zijn langer bezig en missen veel leerzame momenten.

Maar het ergste is nog dat deze co’s gewoon arts worden, want geen begeleider heeft het door. En als ze het al door hebben, durven ze er niet naar te beoordelen. Vaak scoren deze co’s gemiddeld inderdaad wat lager, maar met een zes krijg je nog steeds je diploma. In sommige gevallen is het echt niet overbodig om een onvoldoende te geven voor de stage of zelfs een negatief studieadvies naar de examencommissie te brengen. Soms is dat nu eenmaal nodig.

Dus begeleiders: neem uw verantwoordelijkheid en deel die welverdiende onvoldoenden uit! En co, als dit op jou slaat: werk eens wat harder.

Mysterico, de co-assistent