Chronische liespijn onderschat probleem

Ik ondersteun het pleidooi van Loos e.a. voor meer aandacht voor chronische postoperatieve pijn (MC 39/2011: 2352). Maar welke manager of welke verzekeraar kent deze problemen en heeft er aandacht voor?

Hans Wiegel, voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland, vindt het een goed idee als privéklinieken meer ruimte krijgen. Zij werken goedkoper dan reguliere ziekenhuizen. In het AD noemt hij als voorbeeld liesbreukoperaties.Hij gaat echter voorbij aan de kwaliteit van zorg. Als ik zijn voorbeeld gebruik, en de vraag beantwoord wat kan verbeteren aan de kwaliteit van zorg, dan moeten we weten wat er nu aan schort.

De anesthesiologie staat voor nieuwe uitdagingen in de wens om bij voorkeur snel en in dagbehandeling te opereren. Er is weinig tijd voor een adequaat pijnbeleid doordat de patiënt dezelfde dag naar huis gaat. Dat is goedkoper, beter voor de wachtlijst en vermindert het aantal ziekenhuisopnames.

Geschat wordt dat afhankelijk van het type operatie 10-50 procent van de patiënten chronisch postoperatieve pijn ontwikkelt, van wie 2-10 procent zeer ernstig. Berucht zijn amputaties, mammaoperaties, thoracale ingrepen, sectio’s, gewrichtsprotheses en liesbreukoperaties. Het betreft bij liesbreukoperaties vooral jonge mannen.

Ik ga hier niet in op de economische schade die ontstaat door arbeidsongeschiktheid door een dergelijk pijnsyndroom. En dat na een korte ingreep in dagbehandeling! Wie draait op voor de kosten van deze chronische gevolgen? De privékliniek of toch het reguliere ziekenhuis? En hoe vaak gaat dat in de toekomst nog betaald worden?

De uitspraak van Wiegel legt het manco in het beleid van de zorgverzekeraars pijnlijk bloot: kwaliteit van zorg is niet een kwestie van snel en goedkoop, maar van aandacht en kennis. De Nederlandse gezondheidszorg zit in een spagaat: meer doen met minder geld en met betere kwaliteit. Dat gaat niet samen.

Delft, september 2011

Dr. N.T. van Dasselaar, anesthesioloog-pijnspecialist, Reiner de Graaf Groep

• Meer brieven