Bijna 18 procent coassistenten heeft burn-out
10 reactiesVan alle Nederlandse geneeskundestudenten voldoet 14,5 procent aan de criteria voor burn-out. Het percentage is het hoogst onder coassistenten: 17,8 procent. Dat blijkt uit een onderzoek van De Geneeskundestudent onder 2739 studenten dat is gepubliceerd in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde.
In 2013 publiceerde De Geneeskundestudent – toen nog het KNMG Studentenplatform – in Medisch Contact de resultaten van een onderzoek naar vermoeidheid en mentale klachten onder geneeskundestudenten. Hieruit bleek onder meer dat ruim een kwart van de coassistenten de coschappen niet meer zag zitten. Een iets kleinere groep, 23 procent, liep het risico om door vermoeidheid ziek te worden, zo bleek uit het onderzoek, maar exacte cijfers over het vóórkomen van burn-out ontbraken.
Om hierop beter zicht te krijgen, heeft De Geneeskundestudent begin 2014 opnieuw een onderzoek uitgevoerd. Voor het vaststellen van burn-out werden daarin de categorieën ‘uitputting’ en ‘distantie’ gebruikt van de Utrechtse burn-outschaal, de Nederlandse versie van de Maslach Burn-out Inventory. Van de studenten die geen coschappen liepen, voldeed 11,6 procent aan de criteria voor burn-out. Het risico steeg significant naarmate studenten verder gevorderd waren in de bachelor. Bij de studenten die wel coschappen liepen, was het percentage burn-out 17,8. De prevalentie verschilde niet significant tussen de acht Nederlandse faculteiten.
Figuur 1: Geneeskundestudenten die geen coschappen hebben gelopen per faculteit met burn-out.
Figuur 2: Geneeskundestudenten die wel coschappen lopen of hebben gelopen per faculteit met burn-out.
Een beperking van de studie is het lage responspercentage (18,8%), aldus De Geneeskundestudent. De vereniging denkt echter dat deze resultaten wel een goede benadering geven van de daadwerkelijke prevalentie. Ze roept studenten zelf, maar ook de medische faculteiten, begeleiders en opleidingsziekenhuizen op om alert zijn op de symptomen van een burn-out, zodat er op tijd actie kan worden ondernomen.
Lieke de Kwant
Lees ook:
- Onderzoek naar huilende dokters (4 februari 2015)
- Assessments moeten uitval aiossen beperken (22 januari 2015)
- Zeventig procent jonge oncologen opgebrand (26 september 2014)
- Veel burn-out onder geneeskundestudenten (3 oktober 2013)
C.M.B. Duwel
verzekeringsarts, AMSTERDAM Nederland
Interessant te zien dat studiestress bij de kennisoverdracht enorm kan verschillen met het opdoen van praktijkervaring zoals b.v. bij de geneeskundigestudenten van Maastricht resp. 6,5% en 20,7%; idem in Nijmegen resp. 8,9% en 19,7%.
Wat scheelt er a...an het onderwijssysteem van b.v. Leiden en Maastricht waardoor resp. 16,8% en 6,5% burnoutverschijnselen ervaart?
De geneeskundestudenten zijn voor de coschappen in Rotterdam kennelijk beter voorbereid dan aan de VU, en / of worden beter begeleid tijdens de co-schappen gezien het verschil: resp. 11,8% en 23,1%
N.M. Gosens
Neuroloog, ZWOLLE Nederland
Het lijkt mij dat er een groot verschil is tussen hoog scoren op een schaal voor distantie en vermoeidheid en een echte burn out waarbij mensen zich uit het werkproces moeten terugtrekken. In hoeverre zijn deze cijfers bekend voor andere beroepsgroep...en? Hoe staat het met jonge professionals in bijvoorbeeld onderwijs, advocatuur en accountants? Hoort dit niet (minstens deels) bij de fase waarin veel gevraagd en veel geleerd wordt? Uit vergelijkbaar onderzoek bij AIOS in het verleden is bekend dat in de latere jaren van de opleiding; als kennis en kunde zijn toegenomen, deze burn out scores weer dalen naar normale niveaus.
G.A.J.M. Smit
apotheekhoudend huisarts, NIEUW SCHOONEBEEK Nederland
Gewoon de achterbankgeneratie?
A.L. Cense
Psychiater, STOUTENBURG Nederland
Alle reden om aan te nemen dat van Balken terecht wijst om een systeemprobleem. En er is niet alleen "something rotten in the state of Healthcare", maar ook "method in this madness":
Het probleem is niet alleen zorg-breed, maar ook internationaal en ...wel toegespitst op die landen waar de politiek het New Public Government omarmde en publieke diensten 'bedrijven als ieder ander' werden. Het zette de deur open voor varianten van een 19e eeuws Tayloristisch gemanage van professionals die in essentie worden gereduceerd tot gedepersonaliseerde en gedeprofessionaliseerde lopende band werkers die ieder hun standaardschroefje draaien in de evenzeer gestandaardiseerde patiënt, gestuurd door de papieren werkelijkheid van cijfers op de snel in aantal toenemende bureau's.
Wij zijn daarmee de fazanten op het jachtpartijtje van een nieuwe elite geworden. En emotioneel is dat niet alleen weinig bevredigend, het is, -zoals de metafoor beoogt aan te geven-, chronische stress op basaal evolutionair bepaald neurofysiologisch niveau.
En waar de oude fazanten, op de korrel genomen door de beterweters van de zorg, rondfladderen, zal het voor de kuikens ook wel niet meer zo leuk zijn.
coassistent
coassistent, Amsterdam
Ik had vandaag alweer een 12 uur durende werkdag. Ben 14 uur van huis als je de reistijd meetelt.
Ik heb geen burnout verschijnselen, maar het is wel pittig.
P. den Brave
arts, Amsterdam
Weinig zeggend onderzoek dat 14.5% van de NL'se coassistenten aan criteria voor burn-out voldoet. En dan ook nog bij een heel laag responsaantal. Interessanter zou zijn om met cijfers te komen over het daadwerkelijke aantal coassistenten die zich hie...rdoor (langdurig) ziek melden of zelfs stoppen met de studie.
En collega Oostenbroek; uiteraard was vroeger álles beter. Dokters, studenten, patiënten, omgangsvormen, de auto's, etcetera...
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Burn-out klachten kunnen ook ontstaan als mensen werk doen wat niet bij hun past. Hoe zit het met de motivatie, hoe goed worden onze aspirant studenten voorbereid? Wordt het vak niet als te rooskleurig en "te leuk" neergezet. Het is een heel bevoorre...cht werk wat je als arts hebt, je mag mensen tot op de huid en zelfs daaronder benaderen. Dat vraagt om een bepaalde inzet en je moet er een uitdaging bij voelen. Soms krijg ik het gevoel dat er vooral wordt gekeken naar status en verdiencapaciteit, als dat je overweging is, dan hoor je niet thuis in dit vak. Waar ik pukkeltjes van krijg is het klagen over de lange dagen van de co-assistent, als je de dagen te lang vindt, dan doe je iets wat je niet leuk vindt.
H.J. Oostenbroek
orthopedisch chirug, WASSENAAR Nederland
Het spijt me, dit zogenaamde onderzoek geeft geen enkel inzicht in de oorzaak van burnout. Hoe valide is het eigenlijk?Als je aan alle Nederlanders vraagt of ze wel eens rugpijn hebben gehad, dan zal iedereen wel bevestigend antwoorden, maar betekent... dat ook dat alle nederlanders rugpatiënt zijn? Ik begrijp het ook niet: de co-schappen zouden de bekroning in je studie moeten zijn: eindelijk aan de patiënten zorg gaan beginnen. Dat is toch fantastisch? Verder zijn de werktijden heel anders dan vroeger en vroeger waren we echt niet beter voorbereid op die co-schappen. Vroeger was het ook niet altijd makkelijk om na de studie werk of opleiding te krijgen. Zijn ze te veel bezig met andere zaken? Vroeger had je ook baantjes nodig om rond te komen. Vroeger werd er ook eindeloos gefeest. Er is helemaal niets mis met onze gezondheidszorg, misschien zijn we wel zo goed bezig dat niemand gelooft dat het zo goed gaat en zijn we naar problemen aan het zoeken. Specialisten werken tegenwoordig veel minder hard en lang dan vroeger, en nu hebben ze ineens allemaal dreigende burn-out? Kom zeg, laten we eens goed in de spiegel kijken: we zijn zeer bevoorrecht met goede hersens en een goed toekomstperspectief, dit klinkt allemaal als uitermate over het paard getild. Geen wonder dat we worden aangepakt door de politiek en de verzekeraars.
J.A.H. Holslag
, ENSCHEDE
Als coassistent in Groningen en nu in Enschede, herken ik deze cijfers niet. Maar ik zal het eens navragen bij mede coassistenten.
Bij het symptoom distantie moest ik nog denken aan professionele distantie. Wat was precies de vraag die studenten kre...gen en hoe goed correleert dat met een "klinische" burn-out?
M.R. van Balken
Uroloog,
In mijn blog "Slechte dokter" schreef ik over de werkdruk en (dreigende) burn out problemen bij specialisten. Ik gaf aan dat ook onder de aankomende collega's er een probleem lag. http://medischcontact.artsennet.nl/Opinie/Blogs/Michael-van-Balken/Be...richt-Michael-van-Balken/149231/Slechte-Dokter-Blog-Michael-van-Balken.htm
Erg zorgwekkend om te zien dat zelfs in de fase daarvóór burn out getallen al zo hoog zijn. Het kan niet anders, of "Something is rotten in the state of Healthcare"