Oorlog Israël - Hamas

Zo’n twintig artsenverenigingen blijven oproepen om geld te doneren aan medische hulporganisaties die werken in Gaza. Sinds zij daarmee startten, een paar weken geleden, heeft hun oproep al een kwart miljoen euro opgeleverd.

Moet je als arts je uitspreken over het aanhoudende oorlogsgeweld in Gaza? Voor de een is het een worsteling, voor de ander een no-brainer.

Ruim twintig artsenorganisaties roepen op om komende week te doneren aan medische hulporganisaties die werken in Gaza. Met zo’n landelijke actieweek hopen ze medische hulp in het gebied mogelijk te maken, met name bij een staakt-het-vuren.

Door de oorlog tussen Israël en Gaza zullen er de komende maanden mogelijk tot bijna 90 duizend extra doden vallen in Gaza. Dat hebben de London School of Hygiene & Tropical Medicine en het Johns Hopkins Center for Humanitarian Health berekend in een poging de te verwachten oversterfte te kwantificeren. Ook bij een direct staakt-het-vuren volgen er nog duizenden extra doden.

Het beschermen van medische voorzieningen en zorgmedewerkers moet prioriteit zijn. Dat stelt de KNMG in reactie op de huidige aantasting van gezondheidsinfrastructuur in verschillende conflictgebieden, zoals Gaza, Oekraïne, Syrië en Soedan. De artsenorganisatie doet opnieuw een oproep om het internationaal humanitair oorlogsrecht ‘strikt na te leven’.

Fysieke en mentale verwoesting op een niveau zoals ze nog nooit hebben gezien. Zo noemen een arts en epidemioloog van Artsen zonder Grenzen (AzG) de medische en humanitaire situatie in Gaza. Volgens hen zijn AzG-artsen en -verpleegkundigen in Gaza inmiddels volledig wanhopig over de omstandigheden.

Anesthesioloog Sara Galli is woordvoerder van Artsen voor Gaza. Zij maken zich sterk voor een onmiddellijk staakt-het-vuren en ongehinderde humanitaire toegang tot Gaza. In de tuchtzaak een huisarts die aanhoudende pijnklachten van een patiënt onvoldoende serieus nam. Hoe had hij dat beter kunnen doen?

Het uitspreken van steun voor de collega’s en hun patiënten in nood, is niet alleen een teken van hoop en steun voor de collega’s in Gaza zelf maar lijkt ook een belangrijke functie híer te hebben.

‘Help me not want to lose my humanity.’ Dat zijn de woorden die uit vele gesprekken de afgelopen maanden op mij de meeste indruk hebben gemaakt. Het omvat de onmogelijke verhouding tussen leed en hoop.

Terwijl ik terugdenk aan mijn ervaringen tijdens mijn keuzecoschap in Tsjechië, hoor ik de berichtgeving over de oorlog in Gaza op de achtergrond. Ik ben nog weleens kritisch geweest op de verschillende communicatiestijlen en zorgsystemen in Tsjechië en Nederland, maar op dit moment bekruipt me een gevoel van schaamte.

Steeds vaker zie ik patiënten op de praktijk die op een of andere manier door de oorlog in Gaza geraakt zijn. Op allerlei manieren. Duizenden dode kinderen raakt ze. Leed van zwangere vrouwen raakt ze. Honger raakt ze. Ontheemding raakt ze. Beroving van vrijheid raakt ze.

Anesthesioloog Sara Galli is woordvoerder van Artsen voor Gaza. Zij maken zich sterk voor een onmiddellijk staakt-het-vuren en ongehinderde humanitaire toegang tot Gaza. In de tuchtzaak een huisarts die aanhoudende pijnklachten van een patiënt onvoldoende serieus nam. Hoe had hij dat beter kunnen doen?