Anios gevonden?!

Recent is geconstateerd dat er in Nederland een groot aniostekort is. Verschillende oorzaken zijn genoemd, met name de toenemende werkdruk. Daarnaast is er ook een trend waarbij afgestudeerde basisartsen streven naar een meer gebalanceerd leven en daarbij überhaupt twijfelen aan een vervolg binnen de muren van het ziekenhuis. Mogelijk is het een nasleep van covid-19.

Een onderbelichte verklaring, en wellicht ook een oplossing, is het groeiende aantal basisartsen dat een promotietraject aangaat. Vroeger schreef men nog als aios of medisch specialist een proefschrift. Nu zijn er honderden basisartsen met een fulltime promotietraject, zonder klinische verantwoordelijkheden. Deze keuze zou opnieuw te maken kunnen hebben met het verlangen naar een evenwichtiger leven als promovendus. Wellicht verkiest de basisarts onderzoek boven kliniek om de kans op een opleidingsplek te vergroten. Op internet zijn wekelijks talloze vacatures te vinden voor nieuwe onderzoeksprojecten, wat bevorderlijk is voor de wetenschap maar minder gunstig voor de klinische praktijk (op korte termijn).

Deze arts-onderzoekers zouden een deel van de oplossing voor het aniostekort kunnen zijn. Ten eerste zou een combinatie van klinisch werk met een promotietraject om roostergaten op te vangen en tegelijkertijd klinisch actief te blijven, een antwoord kunnen zijn. Mogelijk kan dit klinische werk gerelateerd zijn aan het onderwerp van de promotie. Er zijn tal van promovendi met klinische ervaring die één dag per week zouden kunnen bijspringen en blijven leren, een win-win.

Ten tweede heerst er een klimaat waarin het behalen van een promotie of het hebben van wetenschappelijke ervaring als een ongeschreven vereiste wordt beschouwd voor een vervolgopleiding, wat impliciet klinisch werk op een tweede plaats zet. Een start zou kunnen zijn om de klinische ervaring van de anios (nog) meer te waarderen.

Daniel van den Kroonenberg, PhD-kandidaat urologie