Achter ‘de co’ zit een mens

Drie maanden. Zo lang kan een coschap maximaal duren in (omgeving) Rotterdam. In deze drie maanden probeer je je te schikken naar het team waar jij opeens deel van uitmaakt. Dé uitgelezen kans om te proeven van alle soorten specialismen, zonder de allesbepalende keuze te maken. Je draait volle bak mee in de molen, vijftig uur per week is niet ongewoon. Met een beetje geluk bouw je een band op met de arts-assistenten of de specialisten, maar hoe je ook je best doet, je zult altijd ‘de co’ blijven. Een passant. Vóór jou zijn er velen geweest, en na jou zullen er ook velen volgen.

Dit besef kwam bij mij eigenlijk pas binnen na het schietincident in het Erasmus MC. Een dieptrieste gebeurtenis, die velen van ons raakte. We kregen veel e-mails van het Erasmus, en ook was er intensief onderling contact tussen studenten die elkaar steunden.

Toen ik echter de dinsdag na het incident weer op coschap verscheen (buiten de stad Rotterdam), was er geen arts die mij ernaar vroeg. Het was alsof ik in een andere wereld trad, waarin het niet gebeurd was. Ik zag patiënten op de poli, assisteerde bij ingrepen en beantwoordde vragen. Mijn telefoon trok me soms terug naar de gebeurtenis, maar er was geen plaats voor rouw tijdens mijn coschap.

Toen ik dit teruggaf bij mijn eindbeoordelingsgesprek zag ik berouw op het gezicht van mijn beoordelaar. Hij gaf aan dat het niet eens in hem opgekomen was om er met ons over te beginnen, niet via e-mail, noch in het echt. De link tussen een masterstudent aan het Erasmus MC en de mogelijke impact van zo’n uitzonderlijke gebeurtenis was, helaas, niet gelegd.

Ondanks mijn teleurstelling over dit antwoord, denk ik dat we hier een goede les uit kunnen halen voor opleiders van coassistenten: Ook al ziet u soms wekelijks coassistenten komen en gaan, achter ‘de co’ zit een student, een mens, met een leven buiten uw ziekenhuis waar soms veel in gebeurt. Co’s bevinden zich buiten hun comfortzone door vijftig uur in de week in een vreemde – voor u vertrouwde – omgeving te werken, en soms zelfs te slapen. Vergeet dat niet. Een klein gebaar maakt soms een groot verschil.

Julia Leiblum (coassistent Erasmus MC)