Zadelpijn

Mijn vrouw was een weekendje weg en ik besloot om met een vriend een stevig stuk te gaan mountainbiken. Al snel spijt hiervan, want eenmaal thuis na de fikse stuitertocht, bleek mijn zachte aambei zich vrij rap te ontwikkelen in de getromboseerde variant. De paracetamol, NSAID, koude ijskompressen en liggen ten spijt, de pijn werd er niet minder van. Ik had mijn zoontje thuis en zag geen mogelijkheid om de buren te vragen even op te passen, zodat ik naar de SEH kon voor een incisie ter ontlasting van de trombose.

De wanhoop nabij, besloot ik met een handspiegel en een scalpel dan maar zelf aan de slag te gaan. Na een aantal ellendige minuten van snijden, knijpen en zweten, was er enige opluchting. De volgende dag kwam mijn echtgenote thuis, hoorde het verhaal aan, en informeerde naar mijn restklachten. Alsnog vertrokken we naar de SEH waar ik op dat moment ook werkte. Mijn verzoek tot enige discretie ging direct verloren door de SEH-verpleegkundigen, die mij luidkeels op de gang vroegen wat ik in godsnaam had gedaan. De vaardige chirurgische collega die mij verder behandelde merkte enigszins grinnikend en bewonderend op dat ik toch zeker 75 procent van de arbeid al gedaan had.