Mijn eigen behandelplan
Plaats een reactieMijn eerste zinnetje was volgens mijn ouders ‘zelf doen!’ Die strijdkreet blijft als een rode draad door mijn leven lopen. Ik heb niet voor niets een solopraktijk als huisarts. Verder ben ik een notoire friemelaar. Velletjes aan nagels, korstjes en pukkels zijn niet veilig voor mij.
Als kind had ik jarenlang een voetwrat. Waar mijn zusje maandelijks onder luid protest naar de huisarts gesleept werd om haar wratten aan te laten stippen, hield ik die van mij geheim. Iedere avond zat ik er met een naald in te poeren. Soms tot (een beetje) bloedens toe. Ja, dat deed soms wat pijn. Maar de stukjes losgekomen wrat, de korstjes, het gat in mijn voet: het was zo fascinerend! Ik geloof dat mijn ouders totaal niet op de hoogte waren van mijn wrat en mijn eigen behandelplan.
Na lange tijd, minstens een jaar, maar waarschijnlijk langer, heeft de wrat zich uiteindelijk gewonnen gegeven en verdween. Het zal geen verassing zijn dat ik dolgelukkig ben als een patiënt vraagt of ik diens atheroomcyste wil verwijderen.
Renate Schoorlemmer, huisarts, Amsterdam
- Er zijn nog geen reacties
