Vooruit dames - Jos van Bemmel

VELDWERK

Het (huis)artsenvak wordt steeds meer een vrouwending. Binnenkort ga ik met mijn mannelijke collega op stap met onze zestien meisjes: huisartsen, assistentes, praktijkondersteuners, hidha’s en huisartsen in opleiding. Een soortgelijk uitje zorgde destijds voor veel bekijks in Istanbul. Zeker in het Topkapi Paleis toen we het onderkomen van de harem van de vroegere sultan bezochten. Jaloerse blikken van autochtone Turkse mannen waren ons deel. Ervan uitgaand dat de gezondheidszorg verder feminiseert, begrijp ik steeds minder wat we met al die protocollen en triagesystemen aan moeten. Al dat oplossingsgerichte is toch iets voor mannen? Vrouwen willen over een probleem praten, ze willen een relatie aangaan. Ik neem u even mee naar de huisartsenpost. Stijf van de protocollen. Iedere vermeende fout levert een nieuw protocol op. En dan het pas ingevoerde triagesysteem. Ik had pas een HET?? Had ik moeten weten: een Hoog Energetisch Trauma. Kind van de trap gevallen. De hoogte van de trap gedeeld door de schouderbreedte van het kind en daar de wortel uit, leverde een U1 op, volgens de assistente. U1? Ja, een ambulance. ‘En hoe is het met het kind?’, wilde ik weten. ‘Die is met zijn lego aan het spelen.’ En die vrouw van 94 lentes met peritonitis carcinomatosa met nog meer pijn. Een mogelijk aneurysma, dus een U1, zei de computer. Dames, binnenkort hebben jullie het echt voor het zeggen in de Zorgstaat Nederland. Wordt het geen tijd de bakens te verzetten? Een beetje terug naar vrouwelijke waarden. Terug naar het gevoel, de empathie, het luisterend oor, het werkelijke contact. Vooruit dames, de mannen kunnen het niet.

Jos van Bemmel, huisarts