Stemadvies

Het worden belangrijke verkiezingen. Niet alleen vanwege Europa en de economische malaise, maar ook voor de toekomst van de (medische) wetenschap en gezondheidszorg. De afgelopen kabinetsperiode is wat beide betreft een voorbeeld hoe het niet moet. Het beleid dienaangaande bleek louter gedreven door financiële overwegingen.

Onderzoek moest ‘nuttig’ zijn, waarde voor de samenleving hebben en industriële activiteit bevorderen. Alsof goede wetenschap is te sturen en de bevindingen ervan zijn te garanderen. Als dat zo was, hadden we geen onderzoek meer nodig. Het is een goedkope manier om een deel van het onderzoeksgeld naar de industrie te sluizen, want – en dat is zeer kwalijk – het belang van wetenschap wordt slechts met de mond beleden. Nederland-kennisland krijgt niet de investeringen die daarvoor nodig zijn. Integendeel, het subsidiegeld is zodanig afgenomen dat de slaagkans van aanvragen inmiddels tot ver onder de 10 procent is gedaald. Het kan anders. Onze oosterburen hebben de afgelopen jaren juist extra geld in (medisch) wetenschappelijk onderzoek geïnvesteerd.

In de gezondheidszorg is het niet veel beter, en dan beperk ik me tot de psychiatrie. De afgelopen jaren heeft de minister van VWS de vooruitgang in de destigmatisering van de psychiatrie – werk dat meer dan twee eeuwen heeft gekost – in één klap ongedaan gemaakt door psychiatrische patiënten weer als paria’s te behandelen. De kostenstijging in de GGZ werd (en ten dele wordt) afgewenteld op de meest zwakke en weerloze patiënten. Alsof het hun schuld is dat zij ziek zijn en kosten veroorzaken. Inmiddels is de angel – vanwege het uiteenvallen van de gedoogconstructie? – uit het plan, maar het blijft schokkend hoe een minister van VWS, die verantwoordelijk is voor de zorg van alle patiënten in ons land, ooit zo’n stap heeft kunnen zetten.

Dus wat is mijn stemadvies? Ach, u weet in ieder geval op wie ik niet zal stemmen.