Onbevredigend - Paul Dinant
1 reactieOok in de psychiatrie begint de financiële crisis zich af te tekenen. Op de poli zie ik sinds kort hopen wanhopige mensen. De verwijsvraag is telkens dezelfde. Eerst werkproblemen, dan relatieproblemen, dan woonproblemen. U voelt ‘m al komen: De Sociale Indicatie. Het is vaak vreselijk, maar bijna net zo vaak geen psychiatrie. En al helemaal geen tweedelijns.
Bijna zonder uitzondering zou de meest effectieve ‘behandeling’ bestaan uit een pak geld en/of een nieuwe vrouw (bij voorkeur jonger). Succes verzekerd: met een grote glimlach keren zij huiswaarts. Een krachtiger antidepressivum moet nog uitgevonden worden. Maar dat is het ‘m nu juist. Er is vaak geen sprake van een ernstige ‘as-1-stoornis’.
Dus dat stel ik dan ook vast. Om ze vervolgens naar een sociale dienst te verwijzen. Spijtig is dat we niet zelden pas vele contacten en besprekingen later deze kogel door de kerk jagen.
Slechts een klein deel leidt ernstig onder een aanpassingsstoornis en heeft écht behandeling nodig. Die overigens niet wordt vergoed.
Het betreft dus mensen die niet in de psychiatrie thuishoren maar er wel naar worden verwezen. En er geregeld in blijven hangen.
Zij die wel behandeling nodig hebben, hoeven hierop bij overheid en verzekeraars niet te rekenen. Het is onbevredigend om op deze manier te moeten werken. Aan psychiaters en verwijzers de schone taak om te zorgen dat psychiatrische patiënten psychiatrische behandeling krijgen.
Dan doen datingbureaus en loterijen de rest.
Paul Dinant
Jurjen Breedijk
arbeids- en bedrijfsgeneeskundige, Vinkeveen
Collega-arts Dinant beschrijft een herkenbaar toenemend probleem. Als verwijzing naar een ‘sociale dienst’ voor deze ‘Sociale Indicatie’ dient gedacht te worden aan de Sociale Geneeskunde in casu de arbeids- en bedrijfsgeneeskunde. Indien een oorzaa...k/knelpunt zoals vermeld (primair) in werkproblemen ligt, ligt het meer voor de hand om deze werknemer te adviseren zich te laten begeleiden door de bedrijfsarts. Bovendien kan het bijdragen aan de oplossingen om intercollegiaal contact over de ‘patiënt’ te hebben. Dit geldt uiteraard voor elke betrokken collega-arts, zoals de verwijzend huisarts. Door adequate begeleiding kunnen ‘kosten’ voor de ‘aanbevolen’ datingbureaus en loterijen bespaard en resultaten minder aan het toeval overgelaten worden. Zo wordt het werken voor iedereen weer bevredigend.