Meer dan alleen accreditatiepunten

Congressen. Ik denk vooral aan volle programma’s, powerpoints en lopende buffetten. Maar leer je nu heel veel nieuws? Is het niet een verplicht nummertje voor de opleiding en registratie?

Tijdens het laatste congres voor forensisch artsen realiseerde ik me dat het meer is dan het uitzitten van eindeloze presentaties. Tussen de parallelle sessies en posters door ontstond iets wat misschien wel de meest belangrijke functie is van een congres: informele ontmoetingen om je collega’s elders uit het land iets beter te leren kennen.

Onze heupen swingden ritmisch op de melodie

Na het officiële programma kwamen ’s avonds de flamboyante outfits tevoorschijn. Aniossen, aiossen, staf­artsen en supervisors bewogen door elkaar op de dansvloer en vergaten even welke hiërarchische structuren hun omgangsvormen op de dagelijkse werkvloer normaliter bepalen. Zo leerde je vakgenoten wel op een heel andere manier kennen. ‘Ha, dus jij houdt ook wel van goede dancemuziek?’, blèrde ik tegen een voormalig supervisor door de bassen heen. ‘Ja! Vroeger ging ik vaak naar feestjes zoals Sensation.’ Onze heupen swingden ritmisch op de melodie en er werd gedronken en gelachen tot in de late uurtjes. Die stijve en afstandelijke collega uit het noorden van het land bleek zo eigenlijk toch best wel gezellig en losbandig, waardoor al snel een diepe band werd gesmeed. Inhoudelijke discussies maakten plaats voor betekenisvolle gesprekken over passies, angsten en toekomstdromen. Netwerken kreeg een nieuwe lading.

Dit komt professionele samenwerking alleen maar ten goede. We weten elkaar beter te vinden, maken laagdrempeliger contact en zien nu ook de persoon achter de witte jas. Ik durf mij kwetsbaarder op te stellen en vraag makkelijker om hulp. Zo worden er op een congres meer dan alleen accreditatiepunten gescoord. Ik heb alweer zin in het volgende.