Blogs & columns
Chun Sing Chiu
Chun Sing Chiu
1 minuut leestijd
Veldwerk

Jonge hond

5 reacties

Het werken als forensisch arts is heel dynamisch. Ik werk veelvuldig samen met agenten die ik nog nooit heb ontmoet. Razendsnel moeten we elkaar leren kennen om vervolgens een mogelijk misdrijf te ontraadselen. We rekenen op elkaar en maken gebruik van elkaars expertise.

Laatst was ik op een plaats delict om een steekpartij te onderzoeken. Ik stelde mezelf netjes voor. De agenten in het blauw noteerden mijn naam en functie. ‘Mag ik vragen hoe oud u bent, dokter?, vroeg een van hen ietwat argwanend. Ik krijg deze vraag wel vaker en altijd geef ik netjes antwoord. Ditmaal vroeg ik de rechercheur waarom hij dat wilde weten. ‘O, eh, tja, u ziet er nog zo jong uit…’ Ik moest er stiekem om lachen. Politieagenten hebben het aanspreken met ‘u’ erin geramd gekregen en tutoyeren niet snel, ook al denken ze dat iemand veel jonger is dan zij. Toen ik hem eerlijk m’n leeftijd vertelde en ik toch iets ouder bleek te zijn dan hij dacht, verontschuldigde hij zich: ‘Ah, nou ja, dat is ook nog wel jong, toch?’

Oude bokken hebben soms stijve horens

In de auto terug naar huis vroeg ik me af wat leeftijd er eigenlijk toe doet. Zegt dat iets over hoe goed iemand in z’n werk is? Genoeg ervaring heeft? Of hij z’n mannetje kan staan? Misschien extra in de gaten gehouden moet worden? 

Kennelijk worden ‘grijze haren’ niet alleen maar in de spreekkamer gemist. Ook buiten de kliniek kan een hogere leeftijd een gevoel van vertrouwen opwekken. Ik bouw inderdaad graag op de kunde van oudere vak­­genoten. Maar geef de jonge hond eveneens een kans, zou ik zeggen. Oude bokken hebben namelijk soms stijve horens.

Meer van Chun Sing Chiu
Veldwerk
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • F. Turkstra

    reumatoloog

    Jarenlang gehad, de vraag hoe oud ik was. Dat gebeurt, nu ik de vijftig al wat jaren ben gepasseerd, niet meer. Alhoewel ik afgelopen week wel weer eens met zuster werd aangesproken :-) , de aanwezige dochter corrigeerde en ik geniet ervan.

  • J.M. Keppel Hesselink

    pijnarts, Bosch en Duin

    In ieder geval spreken ze je aan als 'dokter' , dat stukje respect slijt momenteel bar snel...'meneer' noemen ze me soms....of noch erger...'Heer'. dan moet ik altijd op mijn tong bijten om niet te antwoorden: Meneer? Ik ben geen minvermogende, zoals... een karakter uit de Bommel strippen dan altijd riep!

    Ik bespeur ook een lichte tendens om mensen die me 'meneer' noemen terwijl ze voor mijn medische expertise komen toch iets toe te voegen, maar ik weet nooit wat. Ze hoeven me nu ook geen professor te noemen, dat doen sommigen, maar meneer vind ik wel het andere uiterste.....Hoe ziet iedereen dat eigenlijk?

    • Huisarts, Nieuw-Vennep

      Wat is er precies mis met "Meneer"? Ik vind dat in de huidige tijd een hele keurige aanspreekvorm. Overal wordt je tegenwoordig met "je en jou(w)" aangesproken, in elke nieuwsbrief en op veel websites. Om U hoef je bijna niet meer te komen. Dokter ge...noemd worden vind ik leuk, maar mevrouw vind ik ook prima. "Hé" al wat minder....

    • Huisarts, Streefkerk

      Bart Bruijn.

      Bijna het hele dorp noemt me Bart en dat vind ik prima. Ik vind het zelfs wat vreemd klinken als mensen me met 'dokter' aanspreken.

    • A.T. Veenema

      Verslavingsarts , Sneek

      Mijn patiënten noemen mij bij de voornaam. Vind ik wel zo prettig, omdat dit de afstand tussen ons verkleint, wat de behandelrelatie ten goede komt.

      [Reactie gewijzigd door Veenema, Anita op 06-07-2022 21:03]

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.